Krolse trollen van Troy

Terwijl je de Arleston van nu associeert met uitgeblust en -ondanks creatief verschillend zonder repetitief te zijn- gevarieerd uit de hoek komend, struikel je over de tanende kwaliteit van diens laatste schrijfsels. Gelukkig is er Trollen van Troy waar hij de beste ideeën voor spaart. Hier zit nog de humor van weleer in. Hier heb je nog de affiniteit met de aanstekelijke karakters. Hier bloeien de knipoogjes naar de actualiteit (Strauss-Kahn) gepast open. De Lanfeust-magie (de echte) is hierin geen deus-ex-machina-voorwendsel. Het is een instrument dat een extra vlam in de pijp steekt. En diezelfde vurige aanstekelijkheid vind je bij Mourier terug. Het enige verwijt dat je naar het hoofd van de auteurs slingert, is het gebrek aan afronding. Het spelletje was bijna uitgespeeld, dus verlengingen waren niet echt nodig. Benieuwd of de ingebouwde rek de verwachtingen inlost.
- Jerom - Adhemar 34 *
- Trollen van Troy 15 HC ***½
- Trollen van Troy 15 SC ***½