Schuif de schitterende zelfspot aan de kant want Aline en Robert Crumb zijn nog erger dan de ergste vol zelfbeklag declamerende Woody Allen-klonen (pagina 104). Natuurlijk leeft Aline Kominsky's werk door de gratie van Crumbs productie. Ze staat geheel naïef in diens schaduw en bekladt de pagina's zoals ze zelf op het eind aangeeft 'moegestreden', als een kind of zelfs gestoorde. Na zo vele jaren amper artistieke evolutie realiseren! Inhoudelijk openbaren de Crumbs fragmenten uit hun familiale leven. Zelfs al kan je het in episodes leven, het geheel is langdradig saai. Obsessief openhartig, vaak weinig verheffend. Alsof het een verplichting betreft die nergens toe leidt. In een notendop: zinloos.- Getekend leven **
- Rode Ridder 235 **
- Rode Ridder Luxe 235 **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten