Tahya El-Djazaïr

Frankrijk en haar Algerijns verleden, het is stripjournalist Galandon die in deze politieke mesthoop wroet. Wederom vanuit menselijk standpunt met de Franse 'infiltrant' die zich manifesteert en integreert tussen de Algerijnen,

dat in tegenstelling tot de doorsneekolonist die zich het grondgebied toeëigent. Met een makkelijke romance om de band te verstevigen. Klassiek en weinig hoogdravend, de scenarist maakt er een pamflet van. Hij observeert vooral en zet het spotlicht op de lijdende massa zonder al te pathetisch uit de hoek te komen. Tekenaar Dan gebruikt een semirealisme dat fictief oogt. Door de daadkracht wordt het reëel. Een interessante kijk.
- Fokke & Sukke - Het afzien van 2011 **½
- Tahya El-Djazaïr 1 HC ***
- Tahya El-Djazaïr 1 SC ***
- Tahya El-Djazaïr 2 HC ***
- Tahya El-Djazaïr 2 SC ***

Okiya oké

Vier verschillende verhalen die een uitgekiend perspectief bieden op de verscheurende daden die mensen uitrichten uit lust, liefde en haat.

Sensueel en uitdagend zijn de verleidende dames die elke bezoeker confronteren met hun blinde verlangens. IJdel, beestachtig, immoreel of hoe dan ook, na elke passage voelt iemand zich in zijn eer gekrenkt. Blijft over? De ware toedracht! Zelfs daar geven Jee-Yun en Jung een antwoord op. Het huis van verboden geneugten teert op de Japanse legendes van spookverschijningen en weerkerende geesten, het geeft er een minder klassieke invulling van. Mooi.
- Jeronimus Box compleet 1-3 ***
- Okiya 1 HC ****
- Okiya 1 SC ****
- Succubus 2 HC ***
- Succubus 2 SC ***

De beaten generation

Het citaat op de achterkaft slaat de nagel op de kop. "De Beat Generation is net zo informatief als een geschiedenisles, maar dan vele malen leuker." Het is duidelijk dat Studs Terkel (wie is in hemelsnaam de autoritaire Terkel?) het vak geschiedenis zonder al te veel originele poeha ingelepeld kreeg. Het is niet omdat je het omzet naar prentjes dat het ineens interessanter wordt.

Dé grootste fout die begaan wordt is het niet situeren van de stroming. Wat waren haar inhoud en de typische karakteristieken en hoe weerspiegelt die zich? Hierin volg je slechts fragmentarische opsommingen die je weinig houvast geven (minibiografieën), zelfs al overlappen bepaalde scènes elkaar doordat het gebeuren vanuit een ander standpunt wordt verteld. Kortom: saai. Ook grafisch is de hoofdartiest droog tekenend zonder flair en creativiteit. Enkel achterin zitten enkele vormelijke experimenten (Lance Tooks, Peter Kuper, Mary Fleemer) die wel een beetje vrijelijk anarchistisch zijn. Onterecht geeft de uitgever (Parvenu! what's in a name) deze bundel het predikaat 'graphic novel'. Amper verhalend, de 'novelle'. Schraal getekend, de 'grafiek'.
- Beat Generation **
- Dokters 1 **½
- Lady S 8 **½

Zwarte baby's: The Beatles

Mooie liefdesgeschiedenis die tragisch eindigde voor Astrid Kirchherr. Arne Bellstroff hanteert op het eerste zicht een leuke, vloeiende stijl.

De lijntekeningen zijn sfeervol opgevuld met zwart en potloodstructuren. Alleen is het zo vlak en monotoon. De poses die Bellstroff zijn personages aanmeet, zijn steriel. Zonder beweging. Zonder emotie. Zelfs zovele jaren na de feiten voel je je eerder een observator van die feiten in plaats van de aanschouwer die lijdzaam meebeleeft. Nochtans kan Bellstroff putten uit voldoende pathos.
- Arcadia Archief Luxe 20 Fantastische verhalen **½
- Baby's in black ***
- Fantastische verhalen - De engel Gab-Rhyel **½

Franka's onderwereld

Ingenieus hoe Kuijpers een verlengstuk breit aan het eerste afgesloten hoofdstuk. Recycleer een oudgediend kortverhaal,

verwerk het tot een nieuw op zichzelf staand avontuur met de mogelijkheid om elementen ervan te hergebruiken. Plan B komt tot leven dankzij A. Veel om het lijf (net als Franka vaak) heeft het allemaal niet (een ontvoering en de daaropvolgende wraak), je bent het de laatste albums meer dan gewoon. Minutieus gedetailleerde plaatjes vullen de pagina's, ze verhogen het kijkplezier.
- Franka 22 HC ***
- Franka 22 LX ***½
- Franka 22 SC ***

Tjonge, tjonge, wat een Kees

"Beste Dick Matena,
Je hebt weer een stuk Nederlandse literatuur verbeten omgezet in beelden en wederom slaag je erin alle leesplezier de kop in te drukken. Je uitbeelding van de Jongens avonturen en gedachten is zo vlak en saai dat je iedere wil ontneemt om het zelf te wagen het gewone boek vast te nemen. Terwijl net zo'n beschrijvingen fantasiestimulerend zijn, druk jij ze allemaal de kop in. Uiteindelijk bevestig je de vooroordelen van de goegemeente: een adaptatie is een verarming van het origineel. Terwijl je net een visueel arsenaal ter beschikking hebt om alles te verlevendigen, zijn je pagina's doods en zonder dynamiek. Zelfs het doorsnee storyboard van een (teken)film laten personages vloeiend glijden over het statische papier. Mijn excuses dan ook dat ik niet tot de blinde meute behoor die je bejubelt voor de titanenarbeid die je aflevert. Inderdaad, een goeie vijfhonderd bladzijden disciplinair in beelden omzetten, het is geen sinecure. Helaas is het medium ondertussen zo geëvolueerd dat de door jou gehanteerde techniek de reputatie van de strip 100 jaar terug in de tijd katapulteert, ongetwijfeld jouw bedoeling, gezien de literaire keuze.

Oude knarren zien daar misschien nog heil in, ik bekommer mij om de schoolse zieltjes die als puntenopdracht hun tanden hiermee stukbijten? Hou jij daar rekening mee? Veel succes alvast met de volgende projecten die ongetwijfeld even verarmend opdrogen. Een nieuwe wending zie ik je niet meteen (meer) nemen. Vandaar ook deze wens dat je alsnog besluit van je pensioen te genieten."
- Kees de Jongen **
- Millennium 2 HC ***½
- Millennium 2 SC ***½

Zomerpret

Wie niet zo veel zin heeft om naar beneden te scrollen of het archief rechts te raadplegen, hier een 'kort' overzichtje van de augustusliteratuur. De strips gelezen in september staan hier niet tussen, daarvoor moet je wél afzakken naar beneden.
- Allan Quatermain 2 ***
- Arcana 1 - Silvester ***
- Arcana 2 - Silvester ***
- autoreportages van Margot 3 ***
Ken het verleden om het heden te begrijpen. In dat opzicht is Tezuka enorm belangrijk. Hij is immers de godfather van de (Japanse) manga die het pad effende voor genie Urasawa. De polemiek die hij veroorzaakt met zijn fictieve weergaves van de werkelijkheid drukt je met de neus op de feiten. Enerzijds toont hij keihard hoe wreed de mens in elkaar zit, anderzijds relativeert de artiest door het in een begrijpende context te plaatsen. Het levert een voedingsbodem op om talrijke discussies te starten over morele kwesties, opvoeding, cultuur en gezag. Oplossingen reikt hij niet aan, hoewel blijkbaar iedereen, op de zuivere vorm van Ayako na, op een of andere manier berecht wordt. Huiveringwekkend en wreed, fascinerend en confronterend. De naakte Ayako raakt je kouwe kleren wel.
- Ayako 3 ****
- Berserk 18 ***½
Niet ongewoon om deze Capricornus te klasseren als een bevreemdend verhaal, het blijft immers een Andreas. Intrigerender is het onwennige gevoel waarmee het boek je achterlaat. Geheel tegen de gestructureerde regels van Andreas in is dit een bijzonder menselijk verhaal met heel wat confronterende passages. Geeft de auteur zichzelf helemaal bloot door over de kluizenaarskeuze van Patrick te praten, poneert hij hiermee een zekere levensvisie? In ieder geval schuwt Andreas het niet om een polemiek te starten. Alleen al het gegeven over het verliezen van de onschuld (kind versus volwassene). Even verlies je halfweg de concentratiedraad door het verhaal in het verhaal. Wat is de functionaliteit ervan? Andreas zou Andreas niet zijn door toch dat aspect lichtjes op te helderen. Al blijven er weer voldoende vragen onbeantwoord. Een fascinerend deel.
- Capricornus 11 ****
- Capricornus 12 ***
- Dakota 1 ***
- F.C. de Kampioenen presenteert Vertongen & C° 3 *½
- F.C. de Kampioenen omnibus 4 **
- Genetiks 3 **½
- Grand Prix 3 **½
- Heinz hoogtepunten 3 Niks mis met voetbal **½
- Hollywood 2 ***
- I.R.$. 14 **½
- Joep 1 ***
- Joep 2 ***
- Joep 3 ***- Jommeke 261 **½
- jonge jaren van Blueberry 20 **½
- Karma Salsa 1 ***
- Kiekeboes special 3 ***
Fascinerend, een strip voor eerste lezertjes die echt als hulpmiddel lijkt te dienen om woordjes te leren. Gaandeweg krijg je het gevoel dat ook de kennis van de personages meegroeit met het publiek. Gerben Valkema is de leraar die met het stokje naar het schoolbord wijst, de lettertjes aanduidend om hardop mee te lezen (niet verwonderlijk met zo'n eerste gag). Woorden worden gevormd, verbanden gelegd. Intelligent pakt hij het op volstrekt natuurlijke wijze didactisch aan. En het is op de koop toe ook nog grappig. Leuke figuurtjes die toffe avonturen beleven, een voltreffer in de kategorie jeugd.
- Kik 1 ****½
- Kik 2 ****
- Kik 3 ****
- Konvooi 11 ****
- Lanfeust Odyssey 3 HC **½
- Lanfeust Odyssey 3 SC **½
"Geschreven door Goscinny, dus dan moet het wel goed zijn." Een boutade die niet altijd van toepassing is op de gevierde scenarist. Gelukkig wel bij Het 20ste cavalerie. Binnen de conventies van de afgebakende Lucky Luke-richtlijnen schudt Goscinny weer een prachtig pareltje uit zijn schrijversmouw. Met repetitieve sequenties (de eerste pagina zet meteen de juiste toon), slapsticksituaties (de omzwachtelde hoefijzers), knotsgekke, sympthieke personages (kolonel MacStraggle en zijn zoon) en rake dialogen (het antwoord op Lucky Lukes "We hebben nu geen tijd om de vuile familiewas te wassen" door de eigenaar van het... wassalon). Superefficiënt met Morris die meevaart op de uitgestippelde route. Zijn gewilligheid levert een topalbum op.
- Lucky Luke herdruk 27 ****
- MAD magazine 6 *½
- Michel Vaillant anno 2012 HK 3 **½
- Millennium 1 HC ***½
- Millennium 1 SC ***½
- Nicolas Eymerich 4 **½
- Nicolas Eymerich Compleet Box **½
- orde van Cicero 4 **½
- p@per 14 ****
- p@per 17 ***
- Paarden van de wind deel 2 ***
- Papyrus 32 **
- Peer de Plintkabouter 4 **½
Al heeft deze episode weinig uitstaans met de Louisiana-piraten, het verplaatsen van de actie naar een ander continent én het zich enkel concentreren op de avonturen van Artémis, levert een kwalitatieve amusementsstrip op. Zo eentje waarbij je je hoofd niet hoeft te breken over vergezochte complexiteiten en je rustig kan meevaren op de oceaan van het onderhoudende entertainment. En daar is niks mis mee!
- Piraten van Barataria 5 ****
- Press Cartoon Belgium & Europe 2012 **½
- Prins Valiant - Bibliofiele deluxe editie 11 ****
- R 777 - The highroad to heaven ***
- reizen van Alex - De Maya's ***
- Roep van de legenden 1 **½
- Saga Valta 1 ***
- Schaduw van de raaf (Casterman - 2012) **½ 
- Smaragdridders 2 SC ***½
Zware kost voor jonge lezertjes. "Julie smurfen heel wat energie in repressie. Maar je moet ook aan dienstverlening doen." Studio Peyo snijdt een hekel onderwerp aan. Er is nood aan regelgeving met daaraan gekoppeld een zekere ordehandhaving. De uitvoerende ambtenaren (in dit geval de politiemannen) moeten dan wel onpartijdig zijn en neutraal kunnen oordelen. Met daartegenover de 'volgzame' burger die niet altijd even netjes in het gareel loopt. Regels, meer bepaald wetten, zijn nodig. Alleen lukt het duidelijk niet om iedereen deze te laten respecteren. Alsof deze wetten zelfs eerder provoceren en uitnodigen om overtreden te worden. Zwaarwichtig wordt de materie niet in deze lichte maatschappelijke reflectie. De plooien worden op het eind gladgestreken. Net als dat de problematiek omtrent ordehandhaving finaal weggewimpeld wordt. Was het leven tussen verschillende individuen maar zo simpel. Ordnung muß sein!
- Smurfen 31 ***½
- Snooze 2 **
- Spynest 1 ***
- Suske en Wiske 318 **
- Suske en Wiske 318 Luxe **
- Taniguchi  - Furari ***½
- Taniguchi  - Wandelende man ***½
- Thomas Silane ***½
- Tom Carbon 3 (Strip2000) ***½
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 1 *½
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 5 *½
- Urbanus 149 *½
- Verborgen geschiedenis 22 **½
Al zijn de getuigenissen oprecht en hartverscheurend (velen van de geëmigreerden zullen zich hierin ongetwijfeld goed in herkennen), hetgeen Jérôme Ruillier in stripvorm brengt, is niet meer dan een gerecycleerde vertelling in een dorre verpakking. Onder het mom van Maus-klonering en Persepolis-schap wordt de grafiek tot het miniemale herleid, een vervorming die je dwingt enkel troost te vinden in de troosteloze woorden. Het schrale resultaat is misschien een bewuste reflectie van hetgeen de gastarbeiders bij hun overkomst ervoeren, de kindse tekeningen van Ruillier overtuigen geen moment. Dus inderdaad, enkel de essentie van de woorden blijft over. Een niet geslaagd, weinig originele omzetting van Yamina Benguigui's Mémoires d'immigrés. Ze heten allemaal Mohammed, weer eentje die ze klasseren onder ze heten allemaal graphic novel.
- Ze Heten Allemaal Mohammed **½

Een magisch amulet, retteketet

Door de openheid en de ruimte waarvan Kibuishi zich uitstekend bedient is het genieten van deze 'onschuldige' jeugdreeks. Net vanwege de eenvoud en de samenvoeging van herkenbare clichés (een snuif Nausicaä, Star Wars, Disney) voelt alles vertrouwd aan. Dat terwijl de omkadering uit andere vaatjes tapt. Wandelende huizen waarmee je zelfs kan vechten, kwaadaardige elfen (niet elke elf is een Legolas), meer dan functionele robotten (allesbehalve harteloos), hetgeen Kibuishi bedenkt past in het plaatje. Natuurlijk is het een luxe om zo'n dik, volwaardig wordt vervolgd-verhaal te verorberen terwijl doorsneestrips na twintig minuten reeds hebben afgedaan, het is de dikte alleen niet die je satureert. Ook het ouderwetse verhaal met een moraal doet evenzeer wonderen. Simplistisch mooi.
- Amulet 2 ****
- Dracula de Ondode 3 **
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 10 **½

Nooit meer Alleen

Na de meester van de messen, het afschrikwekkende personage uit het gelijknamige tweede deel, komen Vehlmann en Gazzotti met een nieuwe angstaanjagende dreiging op de proppen. Eentje die zo waar nog beklijvender is vanwege diens onzichtbaarheid. De kinderen belanden van de regen in de drop. Je vraagt je af hoe ze uiteindelijk al deze trauma's zullen verwerken. Alleen lijkt op een computerspel waarbij de deelnemers/hoofdrolspelers trachten een nieuw level te bereiken. Om hogerop te geraken. Alleen belanden ze eerder Diep in de put en zit niet jij aan het bedieningspaneel. Vehlmann en Gazzotti zijn de bestuurders van dienst.
- Alleen 7 ***½
- Kruisvaardertjes 1 **½
- Kruisvaardertjes 2 **½

Troyse Saffraannachten met Hérenguel

Het stroomt duidelijk de Troy-spuigaten uit. Arleston, geassisteerd door Melanÿn, is niet te stuiten en braakt de ene Lanfeust-spinoff na de andere. Trop is te veel en daar lijdt deze Saffraannacht onder. Wedden dat Arleston op termijn Askell, De Cartografen en Opaal ook nog aan het universum zal koppelen? Kassa, kassa. Best zonde want met Eric Hérenguel aan het tekenaarsstuur krijg je één van de bestgetekende afgeleides van de afgelopen jaren. Hérenguel presteert immers beter en scoort verzorgder dan in zijn eigenste Krän. Met hetzelfde kleurenpalet uit Zilveren maan boven Providence bezorgt hij deze fantasytrip de nodige sfeer. Alleen het scenario mist de panache van een grote klassieker. En da's nu net hetgeen je verwacht wanneer twee topauteurs samenwerken. Zo luidde het bij deel 1, maar hoe vergaat het de afsluitende titel?
- Jerom - Adhemar 35 *
- Legenden van Troy 5 Saffraannacht 2 HC ***
- Legenden van Troy 5 Saffraannacht 2 SC ***

Crumb(le)

Wat een hoop geouwehoer (pagina 176) vol oninteressante prietpraat. "We zijn de opa en oma van de underground zeurkousen. We zijn verplicht om de zaak te bepleiten voor onszelf." Schuif de schitterende zelfspot aan de kant want Aline en Robert Crumb zijn nog erger dan de ergste vol zelfbeklag declamerende Woody Allen-klonen (pagina 104). Natuurlijk leeft Aline Kominsky's werk door de gratie van Crumbs productie. Ze staat geheel naïef in diens schaduw en bekladt de pagina's zoals ze zelf op het eind aangeeft 'moegestreden', als een kind of zelfs gestoorde. Na zo vele jaren amper artistieke evolutie realiseren! Inhoudelijk openbaren de Crumbs fragmenten uit hun familiale leven. Zelfs al kan je het in episodes leven, het geheel is langdradig saai. Obsessief openhartig, vaak weinig verheffend. Alsof het een verplichting betreft die nergens toe leidt. In een notendop: zinloos.
- Getekend leven **
- Rode Ridder 235 **
- Rode Ridder Luxe 235 **

Volkenwolk van Schlüter

Adembenemend en toch onvoldoende om groots te zijn. In deze eersteling worden de hoofdrolspelers op spannende wijze geïntroduceerd. Elk heeft zijn/haar drijfveer om de draken terug te vinden. De zeventig bladzijden verrassen. Zonder langdradigheid volgen de scènes elkaar op, de queeste voortstuwend met een geloofwaardige fantasie. Qua scenario zit het snor, die verdienstelijke basis ligt bij Kai Meyer op wiens boeken dit gebaseerd is. Ook de inkleuring zorgt voor het juiste temperament en geven je een wolkengevoel tussen hemel en aarde. Ralf Schlüter echter is niet helemaal mee. De langgerekte lijven verraden een gebrek aan anatomiekennis, een fout waarin hij in dit eerste album blijft volharden. De haardossen lijken steeds op de hoofden geplakt. De natuur en andere wezens zijn wel een kolfje naar zijn hand, dus grotendeels compenseert Schlüter. Een boeiend begin.
- Kôepels 1 ***
- Wolkenvolk 1 ***½
- Ze Heten Allemaal Mohammed **½

de Heij komt uit z'n Schuilplaats

De vlag dekt de lading niet. Deels omdat het een stukje van de ontdekkingstocht verraadt die je als lezer meereizend openbaart. In episodische vorm legt de Heij Matts karakter bloot. Eerst zelfs door ons op het verkeerde been te zetten. Ook mist de voorkafttekening de aantrekkingskracht om de schuilplaats op te zoeken. Aan jou dus om je alsnog te laten meezuigen in deze absurde waanzin. Je hebt de dierenactivisten die zelf het beest uithangen. Je hebt een watje als protagonist, een doodgewone kerel die best niet in vuur en vlam komt te staan om vlammende vuren te ontketenen. Het zwartgallige spat samen met de veelvuldig vloeiende inkt van de pagina's. Om het verleden van Matt vrij te geven, grijpt de Heij vaak terug naar de vertelde flashback, een trucje dat na verloop van tijd zijn effect verliest en stoort. De overgangen van de hoofdstukken hadden gerust afgebroken mogen worden met interlinies, het zijn slechts oneffenheden die het algehele plezier niet vergallen. Laat je oerdriften los en kom uit je schuilplaats.
- Dommeltje 3 **
- Fred de Heij-collectie 10 De schuilplaats ***½
- Peter Pontiac Rhythm **½

Een linkse rechter Bao

Het oblongformaat is perfect om telkens een rustpunt in te lassen. Het overdadige immer realistische tekenwerk is zo mooi dat je je het plezier moet gunnen om telkens van die uitgekerfde pennenstreken, haast linosnedes, ten volle te genieten. Hoewel de decors vaak nihil zijn of tot het minimalistische herleid, eens de artiest er zich toch aan zet, verwonder je je om de finesse en de daadkracht waarmee hij fijngevoelig het ruimtelijke al dan niet invult. Het statige statische van de personages draagt bij tot een theatrale weergave. Geheel terecht, de detectiveopvoering heeft veel weg van een kamerspel. Alles gefocust op het spel en het drama. Zo mooi.
- de Vries 2 **
- Jommeke 261 **½
- Rechter Bao 2 ****

Enrico Marini supergetalenteerd

'Broekvent' Marini toont dat je ook bij je eerste strip kan opvallen door inzicht, voeling en klasse. Hij beheerste toen al het medium, duidelijk geïnspireerd door de manga. De grote ogen, rondere vormen, bewegingsstreepjes, symptomen van een anderssoortige strip in een Europees kleed. Bovenal zit er plezier in het verhaal met onderhuids toch een vette knipoog naar geopolitieke (mis)toestanden. Het vrijblijvende amusementsstripje heeft daardoor een kritische ondertoon, een sneer naar China wordt uitgehaald. Knap zijn de faits divers die het verhaal binnensluipen en tonen hoe weldoordacht Smolderen elk ingecalculeerd fragment een plaats geeft in het grotere geheel. Intelligent. Varese is de schlemiel die steeds in een avontuur rolt waarin hij niet de voortrekker wil zijn. Deze speelbal is Smolderen en Marini's perfecte pion die passend poseert. Prachtig.
- Beroep leraar 1 **
- Garfield Pocket 60 **
- Olivier Varese 2 ****

Grappig, een auteur die vlug een 'boekje' uitbrengt en er een voorkafttekening voor fabriceert (twee zelfs) met daarop de vermelding "Winnaar Marten Toonderprijs" in het eigenste handschrift. Een stukje zelfverheerlijking of bescheidenheid troef? Hou het op de obligate promotie. Ongetwijfeld wordt deze samenstelling later nog eens gerecycleerd in de ultieme bibliofiele Swarte-uitgave. Zelfs al hoort dit niet helemaal tot het stripdom, grafisch blijft Swarte verbluffen met prachtige gedesignde affiches. Conceptueel weldoordacht. De studioobjecten die refereren naar de zoektocht van de perfecte klare lijn is fascinerend. Maar je blijft op je honger zitten. Je wil méér van dat.
- Jommeke Pocket 6 **
- Swarte Comix I + II ***
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 9 ***

Mars verkeerd afgeschilderd door Gine?

Christian Gine weet zich uitstekend te weren in een wereld zonder Gilles Chaillet. Na het heengaan van de laatste levert Gine eenzame en zeer verdienstelijke wapenfeiten. Diens sobere grafiek, genre licht karikaturaal realisme, zou niet misstaan als moderne Alex-thriller. Modern omdat het overdadig beschrijvende bij hem niet de overhand heeft. Met Gine als voortzetter van Chaillet stijgt de spanning door de intrigerende intriges. De plot is boeiend en mag gerekend worden tot het beste wat beide auteurs de laatste tien jaar tevoorschijn toverden. Met deze De schilden van Mars tonen Chaillet en Gine nog heel wat in hun Mars te hebben.
- Jommeke Pocket 5 **
- Schilden van Mars 2 ***½
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 8 ***

Het oeuvre van Vandersteen was niet zo kleen

De redacteur mag dan kritiek hebben op het onbehouwen werk van Vandersteen, Marscommando's op Aarde is toch wel vrij goed van kwaliteit als je ziet waar de artiest vandaan komt. Lag dat aan de visuele invloeden die Vandersteen indertijd onder ogen kreeg? Daterend van 1944, een puike prestatie met deze eigen variant op Wells' War of the Worlds. Het interessantste stuk bevindt zich echter achterin. Eveneens van hetzelfde jaar dateert Peerke Sorgloos. Dichterlijke voetteksten geïllustreerd door een stopstrip. Uit het leven gegrepen met de dagdagelijkse (oorlogse) beslommeringen als leidraad. De rijmelarijen zijn amusant, de pointe simplistisch sympathiek. Zelfs al werd het gepubliceerd in een politiek 'gekleurde' krant, Vandersteen behoudt een volkse neutraliteit waardoor je hem hiermee niet kan betichten van zwarte (en verkeerde) sympathieën. Peerke Sorgloos, echt een toffe peer.
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 6 ***½
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 7 ***
- Zonder zorgen **

Krolse trollen van Troy

Terwijl je de Arleston van nu associeert met uitgeblust en -ondanks creatief verschillend zonder repetitief te zijn- gevarieerd uit de hoek komend, struikel je over de tanende kwaliteit van diens laatste schrijfsels. Gelukkig is er Trollen van Troy waar hij de beste ideeën voor spaart. Hier zit nog de humor van weleer in. Hier heb je nog de affiniteit met de aanstekelijke karakters. Hier bloeien de knipoogjes naar de actualiteit (Strauss-Kahn) gepast open. De Lanfeust-magie (de echte) is hierin geen deus-ex-machina-voorwendsel. Het is een instrument dat een extra vlam in de pijp steekt. En diezelfde vurige aanstekelijkheid vind je bij Mourier terug. Het enige verwijt dat je naar het hoofd van de auteurs slingert, is het gebrek aan afronding. Het spelletje was bijna uitgespeeld, dus verlengingen waren niet echt nodig. Benieuwd of de ingebouwde rek de verwachtingen inlost.
- Jerom - Adhemar 34 *
- Trollen van Troy 15 HC ***½
- Trollen van Troy 15 SC ***½

Een uitschuiver, Jerom

De Ku Kux Klan heeft een sociopolitieke gelaagdheid, deze koekjesclan is ondanks de vergelijkbare kleding (op de voorkaft blijkbaar in het rood in plaats van wit, dat maakt ze nog furieuzer) enkel op geldgewin uit. Met Kolo de koala als redder in nood. Hoe dat beestje de gouden motor kan besturen, laat staan opstarten, een wonderlijk raadsel. De Salamanderstad is even weinigzeggend. De koala heet hierin trouwens Napoleon. Van een discrepantie gesproken.
- Jerom - Adhemar 31 *
- Jerom - Adhemar 32 *
- Jerom - Adhemar 33 *

Fluwelen Piet Fluwijn en Bolleke

Lees maar met mate. Alles welgeteld kan je het aantal van deze bibliofiele uitgaves met één à twee albums inkorten gezien Sleens recyclagedrang. Wanneer een auteur schaamteloos bij zichzelf ideetjepik doet, is dat dan ook plagiaat? Gelukkig is er daarnaast voldoende ruimte om kapoentjescapriolen uit te stallen. Bolleke, soms een doortrapt duiveltje, maar even vaak een naïef engeltje.
- Avonturen van een vader en zijn zoon 11 ***
- Avonturen van een vader en zijn zoon 12 ***
- Avonturen van een vader en zijn zoon 13 ***½
- Avonturen van een vader en zijn zoon 14 ***½
- Avonturen van een vader en zijn zoon 15 ***