niet sterk genoeg of interessant kunnen zijn om de mens volledig te belichten. Natuurlijk zit je met een stuk achtergrondgeschiedenis die in zo'n situatie onvoldoende uitgediept wordt, maar nu is het pottenkijken zonder de ziel volledig tot op het bot bloot te leggen. Schieles verstandhouding ten opzichte van Klimt. De relaties met zijn modellen (Edith, Wally). Diens vader die veel te vroeg overleed. Zijn moeder die enkel afstandelijkheid en kilte uitstraalde. De stripauteur tracht diens beweegredenen te motiveren, te situeren in een bepaalde context. En dat zorgt voor een zekere oppervlakkigheid. Het drama is immers nog niet pathetisch genoeg, onvoldoende uitgepuurd. Het blijft slechts een evocatie. Coste treedt ook grafisch in de voetsporen van de beroemde schilder, al hinkelt hij achterop. Losser in de lijnvoering blijft het vervormde, het getormenteerde verder van de lezer verwijderd. Toch interessant als pseudobiografie om met Schiele kennis te maken. Casterman maakt weer diezelfde slordige fout. Elke eerste letter van een zin en elke hoofdletter staan in het vet gedrukt. Storend tijdens het lezen.- Egon Schiele ***
- Lijst 66 3 ***
- Sektor 2 **1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten