Wat meteen markeert is de schoonheid waarmee Cuzor uitpakt. Met een realisme (ook figuurlijk door de getekende gezichten) en de rauwheid is het genieten van deze sombere, maar toch warme, wereld. De miserie ebt weg door de gloed van de kleuren, het bluesy gevoel verder aangewakkerd via de beelden van geëxploiteerde zwarten. Met daartussen het toonbeeld van de hoop, Huck, de jongen die zijn doortastend enthousiasme niet opgeeft om zijn vriend te vinden, van welke kleur ook. Karaktervol, spannend en poëtisch, Cuzor en Colman behouden de juiste sfeer met de blues die druipt van de pagina's. Het Steinbeck-leven zoals het was met Robert Johnson die op de achtergrond zijn gitaar gently laat weepen.- Aria 34 **1/2
- Dokus 18 ***
- O'Boys 3 ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten