Hemeloog

En zo zie je meteen het nadeel wanneer een uitgever gelijktijdig verschillende talen drukt waarbij de onderlinge formaten lichtjes van elkaar verschillen en ze toch dezelfde drukgrootte hanteren. Hermanns handtekening rechts op de voorkaft werd ostentatief in tweeën gesneden. Gelukkig is het een ingezoomd beeld en heb je niet de indruk dat er nog meer van de randen is 'afgevallen'. Het verwijt dat je richting Hermann kan sturen, is dat zijn kleurenpalet vrij schraal is en hij zich steeds beroept op bepaalde machinaties die na verloop van tijd gaan vervelen. Vooral de nachtscènes (pagina's 21 tot en met 27) met hier en daar een gloed vurig geel ken je nu al van buiten. In De duivel der zeven zeeën kwam ook eens een portie groen aan bod en dat gaf meteen al wat meer 'kleur' aan het geheel. Met een oerwoud als decor kon de artiest dit in Hemeloog verder exploreren. En die zoektocht levert een visueel prachtig album op. Het bladerdek, de groenblauwige waterpartijen, genieten doe je terwijl je in de voetsporen van El Schemerwoude stapt. Zelf ben je weer verwonderd om hetgeen je ziet, dan dat je de dreiging voelt. Zoon Yves heeft zich immens beperkt en maakt er een rechttoe rechtaan avonturenverhaal van zonder al te veel poeha. Dat lees je dan ook in een ruk uit en heeft eigenlijk weinig om het lijf. Hoe zit het immers met de opvolging in familieband. Echt uitgespit wordt de Schemerwoude-kroniek niet. In dit geval deert het niet. Zo kun je vlugger de strip terug oppakken om te herlezen. Mooi.
- Geronimo Stilton 8 **
- Professor Fleischmann bezoekt een vet cool museum **
- Schemerwoude 15 ***1/2