Gesmurft of gesmurfd?

Een didactisch hulpmiddeltje, het kan van pas komen.
Ik zocht ongetwijfeld een taalkundige vraag met smurfen in de hoofdrol en kwam op deze site terecht waar ze een slimme tip gaven bij het invullen van de t tijdens werkwoordsvervoegingen. Wat moet je doen volgens de suggestie? Lopen of smurfen invullen!
Concreet geeft dat, vul op de plaats van het werkwoord lopen of smurfen in en vervoeg aan de hand van het onderwerp.
Hoor je een -t, dan schrijf je ook een -t achter de stam (ik-vorm).
Hij ... (vinden) die film spannend. Vervang vinden door lopen of smurfen.
Hij loopt/smurft die film spannend. > Je hoort een -t achter loop en smurf. Dus wordt het ook: vindt.
Hij vindt die film spannend.
Nog een voorbeeld:
Morgen ... (brengen) ik die cd terug.
Morgen loop/smurf ik die cd terug. > Je hoort nu geen -t achter loop en smurf. Dus wordt het: breng
Morgen breng ik die cd terug.
En tenslotte het bekenste voorbeeld:
Het huis ... (branden) af.
Het huis loopt/smurft af. > Je hoort een -t achter loop en smurf. Dus wordt het ook: brandt
Het huis brandt af.

Allemaal nobel van de samensteller totdat tijdens de lezing ervan deze taalfout opviel: "het bekenste voorbeeld". Was de persoon in kwestie vergeten het trucje van "het besmurfdste voorbeeld" toe te passen.
Tss, dan probeer je eens iets goed te doen.

Max Fridman

Een spionageverhaal in een internationale politieke context, de detective die Max pleegt te zijn, houdt je danig in de ban. Intrigerend is de zoektocht met een finale confrontatie die het geheel eindelijk zal afronden. Giardino's zuiver realisme neigt naar perfectionisme. Professioneel maar iets te clean om echte menselijke sfeer uit te stralen. Je krijgt het er noch koud, noch warm van.
- Fokke & Sukke Aan de balie **1/2
- Max Fridman 5 ***
- Schaduw en het Vuur 1 SC **1/2
- Schaduw en het Vuur 2 SC **1/2
- Schaduw en het Vuur 3 SC **1/2

Drie verdachten 'mangamoord' doorverwezen naar assisen

Je veronderstelt dat de beklaagden eerder liever doorverwezen hadden willen worden naar Assissi.
Zo merk je dat niet alles straffeloos verloopt en dat de minste sporen die je nalaat, met verwijzing naar de manga Death Note of niet, het wel eens fataal kan eindigen. Op 6 juni te lezen op hln.be:
De Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling heeft beslist dat drie verdachten in het dossier van de zogenaamde 'mangamoord' voor het assisenhof moeten verschijnen op beschuldiging van moord. Een vierde verdachte is voor schuldig verzuim doorverwezen naar de correctionele rechtbank. Dat vernam Belga van het Brusselse parket-generaal.
Het onderzoek naar de 'mangamoord' begon nadat op 28 september 2007 in het Brusselse Dudenpark de resten van een volwassen man werden gevonden. In de buurt van de resten lagen twee vellen papier met een citaat uit de manga 'Death Note'.
Pas drie jaar later, in september 2010, kon de politie vier verdachten oppakken. Het gaat om Brusselse twintigers. De vier bekenden dat ze het slachtoffer in juli 2007 hadden leren kennen op het Polé Polé-festival in Zeebrugge. De man was met hen meegekomen naar Brussel en had nadien in Schaarbeek bij één van de vier verbleven.
Eind september 2007 probeerde het viertal hun gast te overhalen te vertrekken. Dat lukte niet, waarop drie van de vier hem met vuistslagen en een stoel om het leven brachten. De vierde keek enkel toe. Nadien sneden ze zijn lichaam in stukken en lieten de lichaamsdelen achter in het Dudenpark.
De Brusselse raadkamer besliste eerder al drie verdachten door te verwijzen naar het assisenhof voor moord, en de vierde naar de correctionele rechtbank voor schuldig verzuim. De burgerlijke partij was het echter niet eens met die opsplitsing en ging in beroep. Dat beroep is nu onontvankelijk verklaard.
Toen was het al een merkwaardig nieuwtje dat in het stripmilieu bleef plakken omdat het de goede naam van het medium kan bezoedelen. Maar het brengt ook iets moois teweeg. Begin juni kon ik me vol overgave storten op de vertaling van het nieuwste project van multiscenarist Yann en Chris Lamquet getiteld de Mangakiller. Parallellen legio die waarheidsgetrouwer wordt gemaakt door Chris Lamquets herkenbare trekjes van plekjes in het Brusselse. Passeren de revue: het café de Mort Subite, de Bogaardenstraat, het Natuurhistorisch Museum. En al waren het nog maar de eerste 48 pagina's (zijnde het eerste deel), mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld hoe Yann de eindjes aan elkaar zal knopen.

Hemeloog

En zo zie je meteen het nadeel wanneer een uitgever gelijktijdig verschillende talen drukt waarbij de onderlinge formaten lichtjes van elkaar verschillen en ze toch dezelfde drukgrootte hanteren. Hermanns handtekening rechts op de voorkaft werd ostentatief in tweeën gesneden. Gelukkig is het een ingezoomd beeld en heb je niet de indruk dat er nog meer van de randen is 'afgevallen'. Het verwijt dat je richting Hermann kan sturen, is dat zijn kleurenpalet vrij schraal is en hij zich steeds beroept op bepaalde machinaties die na verloop van tijd gaan vervelen. Vooral de nachtscènes (pagina's 21 tot en met 27) met hier en daar een gloed vurig geel ken je nu al van buiten. In De duivel der zeven zeeën kwam ook eens een portie groen aan bod en dat gaf meteen al wat meer 'kleur' aan het geheel. Met een oerwoud als decor kon de artiest dit in Hemeloog verder exploreren. En die zoektocht levert een visueel prachtig album op. Het bladerdek, de groenblauwige waterpartijen, genieten doe je terwijl je in de voetsporen van El Schemerwoude stapt. Zelf ben je weer verwonderd om hetgeen je ziet, dan dat je de dreiging voelt. Zoon Yves heeft zich immens beperkt en maakt er een rechttoe rechtaan avonturenverhaal van zonder al te veel poeha. Dat lees je dan ook in een ruk uit en heeft eigenlijk weinig om het lijf. Hoe zit het immers met de opvolging in familieband. Echt uitgespit wordt de Schemerwoude-kroniek niet. In dit geval deert het niet. Zo kun je vlugger de strip terug oppakken om te herlezen. Mooi.
- Geronimo Stilton 8 **
- Professor Fleischmann bezoekt een vet cool museum **
- Schemerwoude 15 ***1/2

Tatanka

Callède en Séjourné bevestigen. De kruising van Stephen Kings De beproeving met Walking Dead is op zich voorspelbaar, al zijn we hier niet ondergedompeld in de wereld van de wandelende lijken. Dat de epidemie zich geleidelijkaan verspreidt, ligt voor de hand. Wat ons aanbelangt is hoe die bestreden zal worden terwijl het van kwaad naar erger gaat. Callède heeft met de leden van de Tatanka-organisatie het juiste tegengewicht gevonden. Terwijl de geleerden de epidemie trachten in te dijken, moeten de Tatankars zelf hun hachje zien te redden. Mooi gebalanceerd springt de scenarist van het ene plotelement naar het andere. En dat maakt de strip net zo boeiend.
- Tatanka 2 ***1/2
- Wielergek! 1 *1/2
- Wielergek! 2 **

Questor

Scenarist Sala is toch iemand die zijn schrijfsels behoorlijk uitbeent en die moeite doet om er méér in te steken dan het voor de hand liggende. Terwijl je verwacht dat de op rust zijnde soldaat Ido met zijn ex-schildknaap -nu zakenpartner geworden- blijk geven van heel wat pleidooiende daadkracht en bewijzen dat ze hun nobele sporen verdienen ten gunste van de onderdrukten, de reden om eertijds de wapens neer te leggen, maakt Sala meteen een sprong in de tijd en toont dat de voorvechters van het goede hun idealen reeds lang terzijde hebben geschoven ten gunste van kleinburgerlijk opportunisme. Een verrassende aanzet. Wat volgt is een mengelmoes van Lanfeust (de gekende krachten duiken op) en Atalante. Want de Griekse mythologie herbergt duidelijk magische geheimen die ze verder zullen exploreren in het tweede deel met hun reis naar een niet voor de hand liggende zijde. Questor is verre van perfect, het heeft wel dat geïnspireerde enthousiasme, nodig om je te bezweren. Die twee opportunisten fascineren, zelfs met de mystieke inslag op de achtergrond. Saviori bezorgt de strip door de karikaturale stijl een komische gelaagdheid.
- Questor 1 ***1/2
- Voetbalgek! 1 **
- Voetbalgek! 2 **

Pandemonium of Pandamonia

Te veel eer om te zeggen dat Ecuba, Lauria en Cucca een kruisbestuiving creëren tussen Blacksad en Skydoll om hun Pandamonie te bekomen. Vormelijk de ene (en ook de andere) kopiërend, inhoudelijk uit Skydoll puttend. Het religieus fanatisme, het is een niet onbekend gegeven. Het erotiserende karakter heeft een stimulerende uitwerking: de stoeipoezen zijn niet van de poes. Rondborstig en zeer menselijk, met hun herwonnen dierlijke instincten. Ja, het prikkelt. Alleen zijn de artiesten niet altijd even kraakhelder of duidelijk, noch in de handelingen, noch in de plot. Bovendien heb je -gezien de betrekkelijke leegte van het verhaal- niet de idee dat deze vertelling ten einde is na de voorziene twee delen. Desalniettemin mooiogend met enkele sterke passages (de verleidingsscène in de 'trein') en leuk tekenwerk, al missen de kleuren soms scherpte.
- Conquistador 1 ***
- Pandamonia 1 ***
- Victor & Vishnu 2 **

Een ijskoude Ice Age

Jammer van het zeer matige tekenwerk want scenariogewijs zit het Jungleteam helemaal op het juiste spoor. Met een parallelle vertelling heb je twee aparte hoofdverhalen, eentje rond verdwalen waardoor de protagonisten opgesloten geraken in een grot en eentje rond verantwoordelijkheid, met daartussenin de befaamde eekhoorn en zijn eikeltje. Vaak is deze laatste de aanstichter van een nieuw onheil en net als in de films gebeurt dat met een uiterst komische inslag. Echte slapstick Tex Avery waardig. Ook de onderliggende stichtende inslag (samen staan we sterk) is mooi meegenomen. Nogmaals zonde van de matige tekeningen, al zullen kinderen dit niet als een hindernis ervaren.
- Dik van Dieren enzo 2 ***
- Guy Lefranc 23 **
- Ice Age 4 ***

Schriele modellen bij Egon Schiele

Waarom steeds kiezen voor een verkapte biografie? Alsof bepaalde passages in een mensenleven -toch zeker wanneer het een BW (bekende wereldburger) betreft- niet sterk genoeg of interessant kunnen zijn om de mens volledig te belichten. Natuurlijk zit je met een stuk achtergrondgeschiedenis die in zo'n situatie onvoldoende uitgediept wordt, maar nu is het pottenkijken zonder de ziel volledig tot op het bot bloot te leggen. Schieles verstandhouding ten opzichte van Klimt. De relaties met zijn modellen (Edith, Wally). Diens vader die veel te vroeg overleed. Zijn moeder die enkel afstandelijkheid en kilte uitstraalde. De stripauteur tracht diens beweegredenen te motiveren, te situeren in een bepaalde context. En dat zorgt voor een zekere oppervlakkigheid. Het drama is immers nog niet pathetisch genoeg, onvoldoende uitgepuurd. Het blijft slechts een evocatie. Coste treedt ook grafisch in de voetsporen van de beroemde schilder, al hinkelt hij achterop. Losser in de lijnvoering blijft het vervormde, het getormenteerde verder van de lezer verwijderd. Toch interessant als pseudobiografie om met Schiele kennis te maken. Casterman maakt weer diezelfde slordige fout. Elke eerste letter van een zin en elke hoofdletter staan in het vet gedrukt. Storend tijdens het lezen.
- Egon Schiele ***
- Lijst 66 3 ***
- Sektor 2 **1/2

In de ban van Esteban

Eindelijk nog eens een nieuwkomer om u tegen te zeggen en dat allemaal dankzij één man: Mathieu Bonhomme. Esteban heeft didelijk nog heel wat geheimen die Bonhomme verborgen houdt om verder uit te spitten in de vervolgen, maar het plaatsen van de figuren en hun karakters in een natuurlijk decor wekt de nieuwsgierigheid. De jonge Esteban is intrigerend met zijn vastberadenheid om walvisvaarder te worden. De kapitein dan weer fascinerend, als een Captain Ahab even overtuigd om de grootste vis aller zeeën (genre Moby Dick) aan de haak te slaan, met een figuurlijk getekend gezicht dat eveneens heel wat mysteries herbergt. Het 'gewone' avonturenverhaaltje krijgt extra diepgang door die geweldige eenvoudige tekeningen van de artiest. Met een accuraatheid illustreert hij geloofwaardig het realisme zonder als dusdanig te tekenen (licht karikaturaal). Het plezier druipt van de pagina's en dat levert extra genot op.
- Arman & Ilva 14 ***
- Caroline Baldwin 16 **
- Esteban 1 ****

Gil St André is niet meer spoorloos

Ouderwets en ongebreideld avontuur zoals Hergé dat deed in de eerste zwartwit Kuifjes. Vandersteen gaat ongestructureerd te werk en laat de helden van het verhaal van hot naar her crossen (Antwrpen, Mechelen, Brussel, Gent, de grotten van Han, de abdij van Villers-la-Ville) om de snoodaard en zijn megalomane plannen te dwarsbomen. De spontane naïviteit straalt van de pagina's met een kinderlijk enthousiasme. Handvast is Vandersteen nog niet, maar als echt storend element ervaar je dat niet. De figuurtjes stralen immers daardoor veel meer charme en dynamiek uit dan in de latere 'geëvolueerde' versies. De Sprietatoom: zotte ideeën krijgen een even burleske uitwerking. Met de introductie van een nieuw personage (Lambik) wordt de cast verder uitgebreid. Sterke vertelkunst in een historische context. Vandersteen geeft een tijdsbeeld weer.
- Gil St-André 9 ***1/2
- Onthoofde Arenden 13 **
- Onthoofde Arenden 14 **
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 3 ***1/2
- Suske en Wiske Klassiek 107 ***1/2

Oh my boys

Cuzor maakt van zijn roadtrip ook een variabele zoektocht. Met een andere scenarist onder de arm (Thirault is vervangen door Colman) komen Hucks verdere avonturen tot leven. Wat meteen markeert is de schoonheid waarmee Cuzor uitpakt. Met een realisme (ook figuurlijk door de getekende gezichten) en de rauwheid is het genieten van deze sombere, maar toch warme, wereld. De miserie ebt weg door de gloed van de kleuren, het bluesy gevoel verder aangewakkerd via de beelden van geëxploiteerde zwarten. Met daartussen het toonbeeld van de hoop, Huck, de jongen die zijn doortastend enthousiasme niet opgeeft om zijn vriend te vinden, van welke kleur ook. Karaktervol, spannend en poëtisch, Cuzor en Colman behouden de juiste sfeer met de blues die druipt van de pagina's. Het Steinbeck-leven zoals het was met Robert Johnson die op de achtergrond zijn gitaar gently laat weepen.
- Aria 34 **1/2
- Dokus 18 ***
- O'Boys 3 ****

Rik Ringers Remixed

Deze spielerei hoort thuis is een obscuur, maar toch overgewaardeerd, studentikoos blaadje en verdient absoluut deze albumuitgave niet. Alsof David Vandermeulen zich kroont tot popartkoning van Le Lombard (een Liechtenstein als basis voor de kaft) en intellectueel samplet met de beelden en het erfgoed gecreëerd door Tibet en Duchateau. Het levert een belachelijke en zeer makke compilatie op die al vrij snel irriteert door een gebrek aan originaliteit en het wegblijven van een echt verhaal. In plaats van een hommage voelt dit als een schabouwelijke bespotting van de meesterdetective. Zelfs al verdient Vandermeulen erkenning voor zijn opzoekingswerk en paginasamenstelling, deze Remix is niet alleen commercieel een doodgeboren kind, ook artistiek lijkt de boreling eerder op een uitgebraakte placenta.
- Guust Flater - Flaters deuntjes ***
- Jommeke 260 **1/2
- Rik Remix 1/2

Kleuren van het Getto

Waarom moet hier toch steeds mee uitgepakt worden, "een indringende graphic novel." Wat Sax en Strzelecki brengen is inderdaad indringend, maar allesbehalve een 'graphic novel'. Niet eens een getekend verhaal. De illustraties beelden weliswaar elementen van de vertelling uit, je blijft afstandelijk betrokken, deels door het gebrek aan accuraatheid. Het is vooral hetgeen Sax schrijft dat je meezuigt in het drama. Indringend want ze gaat behoorlijk ver in de kleurbeleving van het getto. Niet enkel het fatalisme van het ondergaan dat uiteindelijk eindigt met de dood. Zelfs het hardnekkige verzet komt aan bod. Met de moed der wanhoop toch proberen trots met het hoofd geheven de vijand te counteren. de Kleuren van het Getto predikt misschien niet, toch lees je tussen de lijntjes door dat je niet zo maar je lot moet ondergaan. Een (on)gewilde (?) straffe stelling.
- F.C. de Kampioenen 72 1/2
- Kleuren van het Getto ***
- Namibia 3 ***

Essex County

Melancholisch melodrama dat je met een gemoedelijke sfeer meezuigt in het ontwrichte familiale leven te Essex County. Episodisch enkele personen belichtend die ogenschijnlijk enkel de plek van herkomst als band hebben. Jeff Lemire knoopt ze aan elkaar en maakt er zo waar een poëtisch draaiboek van waarbij iedereen zichzelf beetje bij beetje terugvindt. Het leven zoals het is in het hoofd van enkele verloren zielen, da's Essex County. Zoals de mooi naar de lucht tronende boom op de voorkaft. Wat je normaal niet ziet, zijn de wroetende, uitwaaierende wortels onder de grond. Lemire legt ze gedeeltelijk bloot. Schoon.
- Essex County ***1/2
- Rode Ridder 234 **
- Rode Ridder 234 Luxe **

Bollie en Billiehihi

Het leven zoals het is in een gezin met een hond als huisdier. Alhoewel, zeg niet zo maar een hond. Zeg Cocker spaniel, genaamd Billie. Probeer dat nu eens te begrijpen. "Als ik mezelf één ogenblik au sérieux neem, dan zien ze me niet eens staan!" Roba maakt op pagina 42 duidelijk wat het verschil is tussen de realiteit en de simplifiëring ervan, noodzakelijk om humor voort te brengen. Gag 207 (pagina 25) een bekende, Morris kruist het pad van Bollie en Billie en die gevraagd wordt een verzoekje te tekenen. Ook Billie heeft zijn eigen Morris-held waar hij naar opkijkt. Inderdaad, de sloomste hond uit het Wilde Westen.
- Bollie en Billie 3 ***
- Jump gags 1 **1/2
- Junior Suske en Wiske Zomervakantieboek 2012 *1/2

Sport je fit met Jommeke

Aanstekelijk boek dat hopelijk kinderen inspireert om inderdaad meer met plezier aan sport te doen, zodat dit algemeen ingeburgerd raakt en de spirit behouden blijft eens we ouder worden. Met naast een voorwoord van Tia Hellebaut heel wat praktische informatie ook twee kortverhalen. Het botermelkventje toont dat professioneel zapper toch uit zijn luie zetel moet komen wil hij buurmeisje Mieke imponeren. In De Potstampers gaat Flip met enkele macho's de uitdaging aan om een voetbalwedstrijd te spelen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want vogel Flip is slechts trainer! Sport je fit met Jommeke is geen schaamteloze commerciële exploitatie van een gezond principe!
- Jommeke Sport je fit met Jommeke ***
- Robin Hoed 10 ***1/2
- Shaman King 28 **1/2

Alle eendjes zwemmen in het water

Eindelijk nog eens een ouderwetse Kiekeboe die het niet moet hebben van de media-aandacht en hetze vanwege het progressieve of provocatieve thema dat de laatste tijd al te vaak in je strot geramd wordt, maar bouwt op een rechttoe rechtaan thrillerverhaal verstevigd door een kidnapping. De woordgrapjes komen minder geforceerd over en zelfs al lijkt de promotionele inbreng van De Haan als tijdelijk vakantieoord opdringerig, zelfs hier voel je je met sightseeingplaatjes lekker thuis. Deze bijdrage van Ivan Adriaenssens mag er gerust zijn. Net als Du Caju en Koeken die dichter aansluiten bij Merho's stijl en hun eigen stempel wegwissen.
- Kiekeboes 132 ***

Lucky Biebel

Hoewel anders getiteld draaien de twee gepresenteerde verhalen toch rond beroepsgokker Pat Poker (David Niven).

Telkens de man opduikt komt er wel een spelkaart uit diens mouw gerold, de afspiegeling van het voortdurende valsspelen. Met een strak ritme (meestal 12 gelijkende kaders) houdt Morris de vaart erin. Het uiterlijk van Lucky Luke verandert zienderogen. De ronde cartoony lijnen verdwijnen uit zijn gezicht. In het begin heb je nog dat animatiefilmronde (pagina 3, kaders 4 en 6) in vergelijking met pagina 20. Amusant dynamisch. Een gouden raad die voor iedereen geldt: ga met Lucky Luke nooit een duel aan. Gegarandeerd verlies je. Zelfs valsspelend.
- Biebel 10 ***1/2
- Biebel 12 ***
- Lucky Luke 5 Herdruk ***1/2

Shermans Familiestripboek

Lambik is in vorm in Circus Zere Knie. De sollicitatie voor het circus staat hem op het lijf geschreven, duidelijk een grappig verzoek van de dirigerende opsteller. Het kortverhaal van zes bladzijden is een uitstekende humoristische aanzet voor dit vakantieboek.

Laat creatieve studiomedewerkers maar los op de stuntelige antiheld. Jeroms De ringen van Jupiter, erg zwak. Suske en Wiske in De Stenen Broden, versteend acteerspel. Het opmerkelijkst is Marc Verhaegens Calpako-verhaal (Wiona). Vandersteen-medewerker Verhaegen heeft andere ambities en rukt zich los uit het studio-keurslijf. De typische kenmerken uit zijn latere albums dobberen al aan de oppervlakte: sociaalbewogen met een stukje moraal weet de lezer wat hem te doen staat. "Hij gaf je het besef dat jij het lot van je volk in handen hebt." Dat geldt evenzeer voor jou: jij hebt jouw lot in handen. Als dat niet oprecht is! De kleuren zijn traditioneel en missen die extra kracht om de dramatiek te ondersteunen.
- Sherman 5 SC **1/2
- Sherman 5 HC **1/2
- Suske en Wiske Familiestripboek 1997 ***

Pezige Peekah

Het opmerkelijkst zijn Bert vanderMeij's

bijdragen rond de mollen die steeds van de nood een deugd maken en onder de grond weten te overleven. Vooral het beperkte kleurpalet is een verademing tussen al de schreeuwlelijke andere invullingen. Natuurlijk niets dan goeds voor Steven Dupré. Zijn Sarah & Robin draagt dit boek. Ook bijzonder, het volledige derde verhaal van Muriël en Schroefje dat niet meer als album in het Nederlands zal verschijnen.
- Suske en Wiske Reclame Pezige Peekah (Fruitmasters) ***
- Suske en Wiske Reclame Pezige Peekah (Pizzahut) ***
- Suske en Wiske Familiestripboek 1998 ***

De gezanten van Mars of De ringen van Jupiter?

Zwak jarenzestig-product dat

tweedimensioneel de typische clichés ten opzichte van op verovering beluste buitenaardse wezens bewaarheidt. Zonder enige diepte getekend (amper perspectief in de prentjes) en flauw samengesteld met een abrupte afronding eens de vierentwintigste pagina eraan komt. De gezanten van Mars gerecycleerd, op een onervaren manier.
- Jerom 6 - Eerste reeks *
- Jerom 9 - Eerste reeks *