Hoewel. Kijk je naar de grafiek, dan heb je de indruk dat hij ook artistiek ingeboet heeft en het donkergrauwe uit Fog heeft afgezworen. Die evolutie zette zich al door in het eerste deel van Quintett dat Bonin onder handen nam. Hierin houdt hij het nog luchtiger, zonder al te veel tierlantijntjes, weinig zwart, met een vaak gebroken lijnvoering. Minder is niet meer. Toch is dat artistieke simplisme verantwoord. Met die vrolijke, ontspannen ondertoon zou het immers niet aarden. Hoe plezant en onderhoudend het nu gebundelde tweeluik ook is, Bonin draagt een gewichtige erfenis uit het verleden met zich mee. In Fog bewees hij over een unieke stijl te beschikken die geflankeerd door een uiterst spannend verhaal zich meteen manifesteerde tussen de groten! Van al wat volgt, verwacht je méér van dat. Toch zeker met Bonin zelf achter de schrijftafel. Die verwachtingen lost hij niet helemaal in. Want hoewel goed geconstrueerd deze Camera obscura, professioneel entertainend verteld, onderhoudend ontknopend, mis je dat vuur van weleer. Desalniettemin een aanrader!- Brabant Strip Magazine 166 ***
- Donkere kamer - Integraal ***½
- Hannibal Meriadec en de tranen van Odin 2 ***
- Kiekeboes 1 **½
- Kiekeboes 4 **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten