Een klus waar ik een beetje tegenop zag. De tekenstijl van Binet is nu niet bepaald esthetisch mooi en dat typische Franse oudjesgezeur (voor de Nederlanders geouwehoer) gaven een weinig verkwikkend vooroordeel. Verdieping in de materie en herkenbaarheid geven gelukkig wél het nodige inzicht. Met een plezierig resultaat. Eenvoudig, niet hoogstaand en echt weerspiegelend van wat mijn ouders het laatste jaar meemaakten. Oorspronkelijk wou ik de Suikerbuiks zelfs de namen van mijn ouders geven. Wat dacht je van Luc en Marie-Jeanne in plaats van Robert en Rosalinde? Jammer genoeg was het koppel al eens in vertaalde vorm verschenen, dus daaraan heb ik me braafjes gehouden. Ja, Senioren op het net geeft een realiteit weer. Mijn realiteit was de taal. Hier een overzicht van de hindernissen.
Op het schutblad leest mevrouw Suikerbuik Vertiges d'amour, dan moest ik onmiddellijk denken aan Wuthering Heights van Emily Brontë, een meesleepend (vrouwen)drama.
Rosalinde kent een garagepoort, maar geen usb-poort (de opmaker van dienst heeft de Franse tekst -zucht- niet opgekuist, waardoor onleesbaarheid ontstaat). In het origineel verstaat zij haar man niet goed wat leidt tot spraakverwarring (port USB, porc USB) op pagina 3.
Het lijkt iets verder nogal bizar dat Nederlandstaligen geen notie hebben van Engels. De grap rond Hot Line (hete Lien) was dan ook niet vanzelfsprekend.
Toeval of niet, ja, het is toeval, dit keer hoefde ik geen moeite te doen om iemand uit de omgeving een prominente rol te geven: René mag (net als in Paul Jester) wederom opdraven (vanaf pagina 5).
Jong en oud: bel je een hulplijn, dan houden ze je gegarandeerd een hele tijd aan de lijn (6). Wederom raak van Binet.
Af en toe kan ik er een alliteratie of assonantie in stoppen, de innerlijke pleziertjes: "dan bent u ook van de familie die Heet heet" (6), "want die hete trien van een Lien" (9), "twee handen op een Suikerbuik" 15.
Waarschijnlijk mis ik hier en daar (on)bedoelde quotes en verwijzingen naar gekende uitspraken (wat wil je met die Fransen die de Amerikaanse filmtitels gewoon al onherkenbare namen geven), dus "En ce moment précis, nous venons d'entrer de plain-pied dans le modernisme!!" wordt dan (7) "Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor de Suikerbuiks!"
Een domme blondjes-grap via het kopieer- en plakwerk.
Als je dan toch computerongeletterd bent, is het logisch dat je spreekt over "meel" ipv het overgenomen "mail" (12).
Robert en de etiquette van het internet. Een woordgrap die ook in het Nederlands moest rechtblijven.
Met de introductie van e-commerce ontspoort Binet (20), daar kan je als vertaler niks tegen inbrengen.
Het gebruik van de zoekrobot moest exact overeenkomen (24). Nu ik maanden later de termen intik, zijn de resultaten anders. Al dat opzoekwerk voor niks. De populariteit van "zoeken" is immers gedegradeerd! Gelukkig blijft de bomengrap overeind (25-26, den, spar, ceder, tegenover de grootte van een gat: trou, puits, gouffre), je moet google enkel op pagina's in het Nederlands zetten.
De Nero-liefhebber zal de gevleugelde uitspraak lichtjes aangepast herkennen: "Als dit nog lang gaat duren, zal 't niet rap gedaan zijn!"
Aiai, nu zie ik een gemiste kans. Ik begreep nooit waarom dat virus steeds "Tovarich" zegt (31). Robert had de terminologie van René moeten overnemen, alleen anders: Vi-Rus, met een koppelteken. Mocht er ooit een tweede versie komen, ik zal deze verbetering eisen.
De dubbelzinnigheid van Roberts woorden in de laatste kader op pagina 38 is minder ophefmakend in 't Frans.
Virtueel, virtueel, hoeveel keer had ik dat niet met trema geschreven! Dus wanneer ik het verbeter (44) wis ik ook die van virtuele (44 en 47). Dat moet toch wel?
maandag 14 september 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten