Vijfenzeventig stripbesprekingen 2017 (661 tot en met 735)

In-druk-wek-ken-de luchtscènes, prachtige beelden vanuit die vliegende doodskisten. De overzichtssequenties (pagina's 42-43) lijken zo geplukt van Google Air View, alsof een fotograaf steeds mee op pad is om journalistiek alles op pellicule vast te leggen. Eens er trouwens gevechten losbarsten, waan je je er tussen, zo levensecht geeft Hugault het weer. Neem de beschieting op pagina 35 (kader 5) of de houding iets verder (44-5). En wat dacht je van de glinstering op het water (46-4/5). Wow. Naast het technische aspect bevredigt Hugault ook de mannelijke lustverlangens. Hoewel Angela zich zedig gedraagt, gaat ze toch als een echte pin-up te gepasten tijde uit de kleren. Yann blijft zoeken naar verhaalpistes. In dit deel komt de scenarist er behoorlijk goed uit, al maskeren de prachtige tekeningen van Hugault vaak de leemtes. Paradise birds, dolle pret.
- Acriborea 5
- All New X-Men 009
- Angel Wings 4
- Angel Wings 4 LTD ED
- Atalante 9
- Blauwbloezen, De 61
- Boes Integraal 5

Een mastodont van een strip, een 'graphic novel' in de puurste zin van het woord (elk hoofdstukje is een novelle die een stukje uit het helse leven van Charley Bourne beschrijft) nog voor de term gemeengoed werd en te pas en te onpas gebruikt werd door pseudo-intellectuelen. Het lijkt taai om de bundel van magazinebijdrages (elke episode is met de 4 bladzijden op verschijningsmaat geschreven) te doorworstelen, toch leest de trip door het hellegat als een stoomtrein: robuust en zonder hindernissen in één beweging. Die lotgevallen van Charley zijn zo pakkend geschreven, je kan het je amper voorstellen dat de jongen (17 jaar) nog maar slechts een achttal maanden in de loopgraven verblijft. Je herademt eens Charley door zijn verwondingen naar huis wordt gestuurd om dan het verhaal vanuit een Londens perspectief te beleven. Ook daar was het kommer en kwel met de Duitse luchtaanvallen. Joe Colquhouns tekeningen worden achterin terecht extra bejubeld door scenarist Pat Mills. Zijn toelichting als bonus bij het verhaal geven de artiest de eer die hem toekomt, de herinneringen aan het realiseren van dit tijdloze document plaatsen sommige anekdotes in de verantwoorde context. Niet te missen!
- Charley's oorlog 3
- Claire DeWitt 3 HC
- Claire DeWitt 3 SC
- Cosa Nostra 14
- Donjon Ochtendgloren -84
- Drakenbloed 11
- Er was eens De mens 2
- Er was eens Het leven 1
- Eugène 9
- Fake Vintage Book Covers 3
- Garfield dubbel-album 40
- Garfield dubbel-album 41
- Goblins 2
- Grote dode, De 7
- Hauteville House 12
- Hemel in strijd 1
- Hemel in strijd 2
- Hemel in strijd 3
- Hemel in strijd 4
- honden van Pripyat, De 1
- Kid Lucky, De avonturen van naar Morris 4
- Kort & Triest 5
- Kramikske Integraal 2
- Kramikske Integraal 2 LX

Het dipje van het vorige deel is rechtgezet. Shanja is nog altijd even ondernemend, laat ondanks de voorheen ingelopen vallen zich toch weer in de luren leggen en blijkt eveneens niet gespaard van grootse spionagepraktijken. Een mini Homeland waarbij één seizoen gecomprimeerd wordt in zesenveertig bladzijden. Strak gedaan van Aymond, met sterk efficiënt realistisch tekenwerk.- Lady S 13
- Legendariërs, De 8
- Legendariërs, De 9
- Merlijn De Profeet 1
- Merlijn De Profeet 2
- Merlijn De Profeet 3

Onmogelijk om die heroïsche strijd tussen twee kampen in achtenveertig pagina's helder weer te geven. Zelfs al focussen de scenaristen Falba en Fabbri zich slechts op een segment van D-Day (de bestorming van Pointe du Hoc), het blijkt niet haalbaar om die kleine verhaaltjes van alle spelers te comprimeren. Dus je ondergaat, net als het soldatenvee dat naar de slachtbank wordt geleid. Ondanks de oorlogschaos best indrukwekkend. Knappe tekeningen van Dalla Vechia.
- Operatie Overlord 4 HC
- Operatie Overlord 4 SC
- Operatie Overlord 5 HC
- Operatie Overlord 5 SC
- Orde van de Drakenridders 17
- Orde van de Drakenridders 18

De Orde van de Drakenridders gaat niet altijd over het bekampen van de drakeninvloed, die zo gevreesde veill. Toch niet rechtstreeks. Soms veroorlooft Ange zich meer menselijke uitstapjes, zoals nu. En dat doet een frisse wind waaien. Twee buitenbeentjes uit de orde worden als straf met een karavaan meegestuurd om toezicht te houden op het goede en veilige verloop. Naast het spannende element van de constante dreiging is het vooral het speurderswerk om de verraders te ontmantelen én het eigenzinnige gedrag van de twee protagonisten die Tegengif doorspekken. Andere insteek, rijkere 'queeste'. De fijnzinnigheid vertaalt zich ook in de tekeningen van Boutin-Gagné. Hoekig, met een heel dunne lijn, technisch verfijnd. Waar hij het best mee scoort zijn de vaak zeer rijkgevulde pagina's met een kwappe opbouw (43, 19 kadertjes!), actie (de stille scène op pagina 21) met als summum de doorlopende vechtscène (zo je in 5 segmenten kunnen opdelen). Qua montage en mise-en-scène een lust voor het oog.
- Orde van de Drakenridders 19
- Rechter, De 20
- Ridders van Heliopolis
- Rode Ridder 254 LX (velours)
- Rode Ridder 255 LX (velours)
- Rode Ridder 256
- Rode Ridder 256 LX (linnen rug)
- Rode Ridder 256 LX (velours)

Mooi, de toelichting over Studio Greg aan het Koning Overwinnaarsplein. Met zowel de positieve als de negatieve kanten van Gregs persoonlijkheid die aan bod komen. Eveneens goed als extraatje, de aanvulling met twee korte verhaaltjes die je anders toch nooit te zien krijgt. Dit keer dus wel een goed dossier. Over Het karveel van heb-ik-jou-daar: een reis naar Oz, met onderweg de Yellow Brick Road waarop Roze Bottel en c° allerlei gevaren moeten trotseren en ieder introspectief het beste uit zichzelf moet halen. "En eens te meer is het kwade gestraft en het goede beloond. Vrienden, blijf eenvoudig en wees dankbaar dat het lot ons zoveel moed heeft toebedeeld." Poepsimpel moor o zo inventief. Ware vriendschap. Ware opoffering. Een waar groots avontuur. Met trouwens een sterk begin dat de (nieuwe) lezer mee begeleidt naar Droomland. Over De lange reis naar het Ongerijmde: straf, de grote mensenwereld staat dit keer voor het ongerijmde! En de ongelukkige man Iedersvriend wordt de toegang tot Droomland 'ontzegd' omdat de arme stakker opgeroepen werd om zijn legerdienst te doen. En dat voor een pacifist! Hoe kunnen Roze Bottel en c° hem van dit juk verlossen? Het antimilitarisme druipt van de pagina's, Greg en Dany nemen de gelegenheid te baat het leger in het hemd te zetten. Ze spotten met de verbetenheid waarmee kolonels bevelen afvuren op minder moedwillige soldaten. Voor een keer is de fantasie in deze realiteit (wat wil je) veraf. "Wel, hierdoor komt men in de vervelende Grotemensenwereld waar men veel spreekt zonder iets te zeggen!" Gelukkig staat de dromenpoort voor de juiste personen altijd open. De lange reis naar het Ongerijmde, confronterend. En over Een vogel vloog verloren: de vogel die zijn weg kwijt is (het verloren vliegen), blijkt een ijzeren vliegtuig te zijn met échte mensen aan boord die onverhoeds en totaal onvoorzien in Droomland terecht komen. Ineens wordt de fantasiewereld geïnfecteerd door het realisme van de mens die niet beschikken over enige verbeeldingskracht. Scepticus Roze Bottel ruikt onraad, de Droomlanders daarentegen niet. Hoe kan je je tegen het gedrag van mensen die met beide voeten op de grond leven (en die dus materialistisch zijn ingesteld) wapenen? Roze Bottel probeert maar hij is niet bestand tegen de naïviteit van de Droombewoners. Akelig toch hoe de mens met regels en hebzucht alles verpest. Is deze Een Vogel Vloog Verloren de voorbode van Dany's latere Een verhaal zonder helden. Alleen is de crash hierin minder fatalistisch en storten ze niet neer in de jungle, wel in dromenland.
- Roze Bottel Integraal 1 LX
- Roze Bottel Integraal 2
- Roze Bottel Integraal 2 LX
- Sigmund 27
- Sisters 12
- Ster van de woestijn, De 4

Verwacht niet te veel logica in de wereld van Stoppeltje. Hoe hij die taartjes bereidt in de kookpot van de smiksmakkende kannibalen? Hoe hij van de ene in de andere wereld belandt? Hoe hij door eenvoudige turnoefeningen in ééntweedrie zijn overgewicht kan wegwerken? In een perspectiefloos bestaan (Bailly kiest duidelijk voor vlakke afbeeldingen in twee dimensies, let op de voorstelling van het dorp, pagina 14), moet je je plan kunnen trekken. Al is hulp onderweg altijd wel welkom. Leuke, onschuldige kinderstrip die jaarlijks verschijnt. Telkens er een nieuw deel op de markt komt is het aangesproken lezertje de reeks al ontgroeid!
- Stoppeltje 7
- Stoppeltje 8
- Superior Spider-Man, The 9
- Superior Spider-Man, The 10
- Superior Spider-Man, The 11
- Suske en Wiske Classics 9
- Suske en Wiske Classics 10
- Suske en Wiske Classics 11
- Suske en Wiske Classics 12
- Swamp Thing 9
- Te paard! 2

Schoonheid thuisbezorgd. Op de snelle afhandeling van het einde na reikt dit westernverhaal zo goed als aan de perfectie. Een gestage opbouw, met een herinnering aan de jongere jaren die de relatie met de mogelijke slechterik Birdy netjes kadert. Tex Willer op pad om de kastanjes uit het vuur te halen. Heden en verleden mooi met elkaar verweven. We leren het karakter van Birdy beter kennen. Is de lafaard een echte zielenpoot? En waarom blijft Lily in zijn buurt rondhangen? Deze Tex Willer is nog altijd doordrenkt met wreedheden. Met wraak. In een The revenant-achtige desolaatheid (wil het lukken: eveneens met een wild berengevecht op leven en dood) is de mens op zichzelf aangewezen. Of kan je toch op iemand vertrouwen. Dé troef is Giulio de Vita die zich helemaal heeft teruggevonden, weg van dat Thorgal-universum. Schitterende decors (pagina 2, het landschap en de boot), de openingsscène, wow. Dat heerlijk aangevuld met een sublieme inkleuring (de sneeuw die mee binnenstormt op pagina 36) geeft een bevrediging van alle visuele prikkels. Bestaat de western naast Undertaker? Ja, via Krachtmeting in het Noorden. Wie is de volgende artiest die zich met de Vita moet meten?
- Tex Willer (kleur) 3
- Trent Integraal 3
- Uncanny Avengers 009

Zal in tijden van zoektochten naar opvolgers van 'uitgestorven' reeksen Ralph Meyer vroegtijdig het Undertaker-veld verlaten om zijn rol als gedoodverfde opvolger voor Blueberry in te lossen? De kans is klein, want in een mum van tijd groeide deze reeks uit tot een verkoopkanon. Geen reden dus om af te wijken van het uitgekiende parcours dat Dorison uitdokterde (hij pretendeerde een verhaallijn van minstens 12 delen te voorzien). Nochtans wordt in deze vierde een hoofdstuk afgesloten. Valt het jou ook op: de wreedheid waarmee alles gepaard gaat. Het sadisme van de dokter, een psychopatische geest die nergens voor terugdeinst gecombineerd met het meedogenloze even wrede karakter van de doodgraver. Bij beiden is er wel 'een hoek af'. Neen, erg subtiel is Dorison niet. Bovendien leest de strip onnatuurlijk, een beetje kunstmatig, alsof het verhaal geen literaire kracht uitstraalt. Is dat een beperking van de schrijver die soms bombastisch uit de hoek komt zonder melodieus te klinken of komt dat door een povere vertaling. Het vloeit niet over. Deadwood mag dan rauw en robuust zijn, je zit naar groots theater te kijken annex te luisteren met hetgeen ze daar declameren. De schaduw van Hippocrates wordt dan ook voornamelijk gedragen door die fenomenale tekeningen van Meyer (met dito inkleuringen).
- Undertaker 4
- Uur U 10
- Zeven detectives
- Zeven pistoleros