Ze hebben er acht bekritiseerde albums over moeten doen, maar Arleston en Tarquin keren weder daar waar alles begon: de wereld van Troy. Geen sterrenoorlogen meer of tijdreizen. Neen, pure fantasy met een vleug fantasy. Echt veel ben je in dit eerste introducerende deel nog niet wijzer, d'r scheelt weer iets en de hulp wordt ingeroepen van de van zijn verre reis teruggekomen Lanfeust. Niet zo uitstekend als de eerste cyclus, wel stukken beter dan de Sterren. Met weer een grotere klemtoon op het humoristische aspect. Tarquin had het scenario kunnen inkorten, ditmaal illustreert hij de plot breeduit over 65 pagina's. Niet zo opeengepropt in de kadertjes, meer ruimte om een beter overzicht te bewaren. Zo merk je zijn typische anatomische fouten vlugger op. Hoe dan ook, Lanfeust Odyssey is de noodzakelijke opflakkering.
- jonge jaren van Roodbaard 5 ***
- Lanfeust Odyssey 3 HC **½
- Lanfeust Odyssey 3 SC **½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten