Vaticaanse geheimen

Een hele transformatie qua woord en beeld. De scenariodraadjes werden steviger verweven. Novy en Queyssi vergeten zelfs te balanceren en overstelpen je met feiten. Marinetti geeft de personages karakter en haalt het onderste uit de kan om indruk te maken met gedetailleerde plaatjes. Ook een pluim voor inkleurder Bastide. Wel tegenvallend: de zeer drukke lettering, ongetwijfeld te wijten aan het wetenschappelijke gebrabbel dat oeverloos als een monoloog wordt afgestoken. Toch had uitgever Saga dat diplomatischer en esthetischer moeten oplossen. Onder de Berg het beste deel uit de reeks totnutoe.
- Casus 6 **½
- Casus Box compleet ***
- Geheime dagboeken van het Vaticaan 3 HC ***
- Geheime dagboeken van het Vaticaan 3 SC ***
- Suske en Wiske pocket 20 **

koppijn van Kobijn?

Knettergek en totaal absurd, ideaal om die uitzonderlijke buitenreeks van Robbedoes en Kwabbernoot te vervoegen, gek genoeg gecreëerd lang voordat ze zelfs bestond. Trondheim is zalig met zijn interpretatie van de Dupuis-iconen en brengt geloofwaardiger een verhaal te berde rond de rode piccolo dan diens latere concurrenten. Zelfs de gedaanteverwisseling van mens naar konijn vormt geen hindernis. Zelfs voor eend Kwabbernoot gaat deze transformatie op. Met liefde revatiliseert de auteur de twee avonturiers (hoewel Kwabbernoot de schijterd is die liever vanuit de luie zetel het gebeuren beleeft) en weet de technologische ontwikkeling (voor een keer zonder de hulp van de Graaf van Rommelgem) optimaal uit te buiten. Net als de clichés daaromtrent. Met een kwinkslag zorgt Trondheim voortdurend voor verrassende wendingen. Fris, inventief en met veel respect bedacht.
- Kuifje 8 SC ***
- ongelofelijke avonturen van Kobijn 9 ****
- ongelofelijke avonturen van Kobijn verzamelaar 9 ****
- Sherman 4 HC **½
- Sherman 4 SC **½

Goed in het wol bij Wollodrin

Het duurt even vooraleer de begeestering terug opduikt en je vreest dat de vlam in de pan uitblijft, alsof Chauvel zijn kruit reeds verschoten had en er weinig verrassing aan toegevoegd zou worden. Gelukkig is dat niet zo en verrast hij de lezer alsnog. Je hebt na 56 pagina's zelfs spijt om afscheid te nemen van de personages. Of komen ze alsnog terug? Lereculey levert weer spanning en sensatie af. Mooi om zien en weinig op aan te merken.
- Blauwbloezen 3 Herdruk ****
- Blauwbloezen 18 Herdruk ***
- Kuifje 8 HC ***
- Schanulleke 2 **
- Wollodrïn 2 ***½

Jean-Yves Mittons belangrijkste beweegreden om het leven van Ben Hur te verstrippen, komt hierin duidelijk tot uiting. Het culminatiepunt is immers de grote race die op het scherpst van de snee gereden en gestreden wordt. Mitton tekent minder bombastisch dan voorheen, verfijnder zelfs.
- Ben Hur 3 HC ***
- Ben Hur 3 SC ***
- Kronieken van Konvooi 1 HC ****
- Kuifje en de blauwe sinaasappels **
- Nero Klassiek 42 **½

Nero's koekoek operatie

Madam Pheip transformeert in een dier. Meneer Pheip transformeert in een dier. Petatje transformeert in een dier. Nero transformeert in een dier. Vele anderen moeten eenzelfde lot ondergaan. Meer gebeurt er immers niet in deze Operatie Koekoek. De strip biedt geen verrassingen, noch noemenswaardige passages. In de beginfase wordt verwezen naar de wereldtentoonstelling (in Brussel). Maar het is in strook 211 pas echt concreet wanneer het atomium prijkt tijdens de Expo 58.
- Golden City 9 **½
- Kuifje anderstalig De Sigaris Pharaonis (Latijn) ***
- Nero Klassiek 32 ***
- Urbanus 54 *½
- Urbanus 57 **

Opzienbarend, de demonische of goddelijke Walküre Fridda toont opeens zeer menselijk te zijn. In een verhaal van dubbelgangers en persoonsverwisseling gooit Mitton nog een extra schep verwarring er bovenop deze bombastische Viking-opera. Was het nu ingebeeld of toch echt? Vocht Bartholomeus enkel met diens alter ego?
- Barbaren Talent 6 HC **½
- Barbaren Talent 6 SC **½
- Kroniek der Barbaren Saga 6 HC **½
- Kroniek der Barbaren Saga 6 SC **½
- Kuifje 17 HC ***

"In het hedendaags taalgebruik wordt met een barbaar iemand bedoeld die ruw is of ergens weinig van af weet." Met daartussen een Christelijk opgevoed kind als speelbal van wispelturige manipulatoren. Scabreus, boertig en wreed. Kortom: barbaars!
- Barbaren Talent 5 HC **½
- Barbaren Talent 5 SC **½
- Kroniek der Barbaren Saga 5 HC **½
- Kroniek der Barbaren Saga 5 SC **½
- Kuifje 17 SC ***

Joost Swarte incompleet

Vergeet meteen niet de inleiding te lezen van Chris Ware, een verhelderende plaatsing van Swartes werk op de alternatieve undergroundschaal. Zo zie je meteen welk belang deze auteur/artiest had voor een specifieke schare fans. Mooi is de zuiverheid, de klaarte waarmee Swarte uitpakt. Bevreemdend zijn de situaties waarin zijn personages terechtkomen. Atypisch het surreële samengaan van realiteit met het onwezenlijke, iets onaards. Provocerend de stijlbreuk tussen het klare lijn-fatsoen en het gedrag binnen de klare lijntjes van de antihelden. Oog en Blik schenkt alvast een uitstekende inkijk in de conceptuele stripkunst van Joost Swarte. Met als hoogtepunt Incredible upside down op pagina 25. Verbazingwekkend hoe Swartes stijl nauw aansluit met Hergé's grafiek uit de beginperiode. Vooral die zich manifesteerde naast het Kuifje-medium. Joost Swarte Bijna compleet is een mooie synthese die ervoor zorgt dat kunstenaar Joost Swarte wel degelijk een plek verdient tussen andere stripiconen. Weliswaar eerder grafisch dan inhoudelijk.
- Jan, Jans en de kinderen 47 **½
- Jan, Jans en de kinderen 48 **½
- Joost Swarte Bijna compleet ***½
- Kleine prins (naar de tekenfilmreeks) 1 **½
- Kuifje kleuren-facsimilés 17 ***½

Kuifjes Haaienmeer

Zelfs al loopt Kuifje in de latere albums met een gewone lange broek rond, zo zonder zijn alom gekende plusflour is hij dezelfde niet. Je mist dat stukje authenticiteit. Deze bewerking van de animatiefilm doet het beter dan de meeste verstrippingen. Weliswaar niet hertekend (zoals bij de latere Disney-boeken), maar ook tenminste geen identieke herneming van de filmprentjes in steeds dezelfde grootte. Alles werd netjes aangepast om het op een strip te doen lijken en zo leest het ook. Natuurlijk zit je met een discrepantie tussen Hergé's beeldtaal en de hierin gebruikte 'illustraties'. De decors zijn te verfijnd, te afgewerkt om het universum van de auteur te evenaren. Bovendien heb je steeds de indruk dat ze bij het drukken vergaten scherp te stellen, met een licht wazig resultaat tot gevolg. Al heeft het verhaal zelf niet zo veel om het lijf en vermoed je dat het geanimeerd beter tot zijn recht komt, toch een leuke strip met voor een keer geen oeverloze monologen. De tekstballonnen en de lettering sluiten niet aan bij de tekenfilmprenten. Jammer.
- Iamboree ***
- Kuifje en het haaienmeer ***
- Slag om Arnhem september 1944 **
- Urbanus 38 **
- Urbanus 62 **

Holmes Sherlock

Vlot geschreven en boeiend vertelde kroniek met een gezamenlijke speurtocht van enkele coryfeeën als draagvlak. Van Helsing, Arthur Conan Doyle, Sigmund Freud, Bram Stoker, een bont gezelschap dat de krachten bundelt om het gevaar Dracula te bestrijden. Serge Fino heeft een ware metamorfose ondergaan en tekent zijn beste werk totnutoe. Ondersteund door een bijna perfecte inkleuring (af en toe iets te veel effectbejag) word je eindelijk sinds Sherlock Holmes & de Vampiers van Londen nog eens meegesleurd in deze voor de rest vlakke Collectie 1800. Je hunkert naar bevestiging in het vervolg.
- Dracula de drakenorde 1 ****
- Urbanus 37 **½
- Urbanus 55 **
- Urbanus 59 **
- Urbanus 60 *½

Lancelot (2)

Onderhoudende fantasykroniek met de nodige openbaringen op het eind die de voortzetting rechtvaardigen. Gaat het echte verhaal nu eindelijk beginnen?
- Kuifje 16 HC
- Kuifje 16 SC
- Lancelot 2 ***
- Messenger 6 **
- Urbanus 51 **

Lancelot

Doorsneeintroductie van een zoveelste legende die Istin zich eigen maakt. Moeilijk te situeren in tijd (Arthur komt nauwelijks ter sprake), even problematisch om de karakters geschiedkundig te plaatsen. De vraag die ongetwijfeld op ieders lippen ligt: hoe zit dat met Lancelot?
- Kiekeboecollectie 10 **½
- Kuifje 2 HC ***
- Kuifje 2 SC ***
- Lancelot 1 ***
- Urbanus 53 *½

Bone-afide

Het definitieve einde van de reeks. Met pijn in het hart neem je afscheid van de lieflijke figuurtjes die je negen albums lang charmeerden met hun erg menselijke karaktertrekken. De goedlachse Smiley Bone, altijd in voor een grapje, goedgelovig, hulpvaardig en altijd de moed erin houdend. Phoney Bone, de woekeraar, manipulator, steeds op zoek naar geldgewin en verrijking ten koste van de anderen. En Phone Bone, deels antiheld, maar deels ook de echte held die zijn hand in het vuur steekt voor de 'mensen' die hem genegen zijn. Kortom: een miniafspiegeling van de maatschappij in een Bone-dop. Net door die herkenbare identificatie (extra expliciet in beeld gebracht via de heldere, klare lijn zonder tierlantijntjes) voel je je er dicht bij betrokken. Jeff Smith heeft alvast zijn uiterste best gedaan om de eindjes aan mekaar te knopen. Met net als in de grote klassiekers het opvoeren van alle belangrijkste personages (Rock Jaw incluis) ter ondersteuning van de grootse apotheose. Voldaan zeg je vaarwel, hoewel je heimelijk koestert dat Jeff Smith ooit de draad nog eens opneemt om de Bone-tjes een tweede leven te laten leiden. Gezegend zij hij!
- Bone 10 ****
- Bone Box 3 ****
- Bone Box compleet 0-10 ****½
- Kiekeboecollectie 7 **½
- Kiekeboecollectie 9 **½

En maar wachten op Maser

Valt meteen in het oog, meester Yupa, of een afgeleide ervan, het besnorde oude ventje uit Nausicaä van de Vallei van de Wind. Frezzato is duidelijk een groot adept van Miyazaki en maakt dat kenbaar door een eigen eco-epos te creëren, schatplichtig aan het origineel. Waar Miyazaki het voordeel had van de fragmentarische, gestage introductie die gebald honderdtwintig pagina's bevat, wordt Frezzato beperkt door het Europese formaat met traditioneel 46 pagina's per episode. Op zich mag dat geen beletsel zijn om je meteen te boeien, bij Frezzato werkt het niet. Het voortdurende gevoel van een kopie te zijn, overschaduwt enerzijds het plezier. Anderzijds is er de karaktersetting waar je weinig affiniteit mee voelt. Een getemperd gevoel dat gelukkig gecompenseerd wordt door het mooie schilderwerk. Eerder een fantasykijkboek dus waarbij de fauna en flora met moeite openbloeien. Want zelfs twee delen door Arboris gebundeld bieden voorlopig weinig soelaas.
- Kiekeboecollectie 3 **½
- Nana 16 *½
- Wachters van de Maser 1 (Arboris) ***
- Wachters van Maser 1 (Talent) HC ***
- Wachters van Maser 1 (Talent) SC ***

Het slot van Ythaq

Arleston rondt af en da's maar goed ook. Het spelletje heeft immers lang genoeg geduurd. Nochtans kan je vermoeden dat met dit einde er een poort openblijft voor eventuele vervolgen. De onmogelijke waarheid wordt dus mogelijk en bewaarheid, met al dan niet kwalijke gevolgen. Flochs stijl evolueert doorheen de reeks, omgekeerd evenredig met Arlestons scenario. Het zijn dan ook de tekeningen die het meest overtuigen.
- Asterix 31 HC **½
- Asterix 31 SC **½
- Kiekeboecollectie 4 **½
- Ythaq 9 HC ***
- Ythaq 9 SC ***

Een tros Suske & Wiske: Taxi Tata

Kort en krachtig, je hebt niet veel pagina's nodig om een uitstekend verhaal te vertellen. 'Het was maar een droom', een gemakkelijk excuus om een strip af te ronden of een onorthodoxe te beëindigen, laat Lambik op die manier nog maar veel nachtmerries beleven. Met een goeie pointe op het eind. Deze sublieme luxe bevat schitterende schetsen van Stallaert achterin. Dynamisch, gedetailleerd, met finesse afgewerkt. Lambik heeft karakter, beweegt en leeft, meer nog dan in de reguliere reeks. De studiomedewerkers amuseren zich duidelijk en dat levert een uitzonderlijk kortverhaal op. Meer van dat.
- Kiekeboecollectie 1 ***
- Kiekeboecollectie 2 ***
- Piet Pienter en Bert Bibber 45 **½
- Piet Pienter en Bert Bibber 't Mannekesblad 45 **
- Suske en Wiske Luxe Taxi Tata ****

De hobby van de Hobbit

Indrukwekkend en zeer verdienstelijk is het schilderwerk van David Wenzel. De strip straalt een uiterst feeërieke sfeer uit met fantasykenmerken die opvallend in het oog springen. Het glijden van de penseelstreken op het papier heeft ongetwijfeld vele uren inspanning gekost. Toch zijn de 128 pagina's onvoldoende om Tolkiens verhaal uit te beelden. Met eerder de nadruk op schilderachtige plaatjes bijgestaan door nog meer uitweidende tekstkaders die Tolkiens proza weergeven. Daardoor wordt elk ritme gestokt. Inderdaad is het maken van zo'n strip arbeidsintensief, uiteindelijk moet je als auteur steeds zorgen voor een evenwicht tussen de twee. En da's hierin niet het geval. Dat drukt zich ook door in de lettering. Om toch Wenzels illustraties niet te veel te ontkrachten, maskeert een doorschijnende filmlaag als tekstblok de tekening. Dit zorgt ervoor dat de ondergrond vaak storend doorschemert. De Hobbit-strip, een onevenwichtig boek.
- Hobbit ***
- Hoshin Engi 9 *½
- Kiekeboe 31 ****
- Naruto 28 **
- Op weg **½

Jacobs' U-Straal

Deze U-straal is de uitgave van de gemiste kans. Wanneer je zo veel werk steekt in de restauratie en natuurgetrouwe reproductie, probeer het origineel (en toch zeker de druk ervan) dan ook zo veel mogelijk te evenaren. De eerste fout is het blinkende, witte papier dat allesbehalve retro oogt en satureert. Maar erger is het grafisch toevoegen van een grijze middenbalk op elke pagina. Amateuristische opmaak die afleidt. Geef dit toch in zijn pure, authentieke vorm weer. Desalniettemin beklemtoont het werk dat Jacobs oog had voor stripmaken. Weliswaar geënt op Flash Gordon reist de nieuwbakken auteur in de voetsporen van Jules Verne en Alan Quatermain naar een onontgonnen wereld. Je overspoelend met beschrijvende kaders, dus zonder echte tekstballonnen, begeleidt het geschrevene de visuele gebeurtenissen. Elegant, accuraat en reeds met oog voor compositie (pagina 56, kader 5). Jacobs heeft zijn inspiratiebronnen goed geabsorbeerd. Daar konden de Vlaamsche rakkers indertijd een poepje aan ruiken. Een monument in de tijdsgeest.
- Kiekeboe 85 ***
- Kiekeboes 85 ***
- Scoop **
- Urbanus 147 *½
- U-Straal ***½

Marvel 1602

Een fascinerend uitgangspunt waarbij verwondering je steeds te beurt valt telkens een nieuw Marvel-personage opduikt in een verdoken, andere, minder traditionele gedaante. Neil Gaiman creëert een ideale voedingsbodem voor een keer volledig verwijderd van het traditionele superheldenpad. Het grootste minpunt is het grote aantal 'helden' die hij opvoert. Marvel 1602 heeft immers al die protagonisten niet nodig om het verhaal te dragen. Gefocust op belangrijke pionnen zonder én de Fantastic Four, én de X-Men én tal van andere iconen erbij te betrekken, had de geschiedeniskroniek veel intenser kunnen zijn. Met een sterkere klemtoon op de politiek, het historische op de voorgrond, terwijl de schrijver zich nu beperkt tot popularisme en enkel de uitgever behaagt. Een uitstekende premisse, een teleurstellende afhandeling. Andy Kuberts tekeningen zijn karaktervol maar worden ontwaard door Isanoves effectbejag. De continue toevoeging van structuren leidt af van de essentie. Jammer.
- F.C. De Kampioenen: De Tv-Special **
- Kiekeboecollectie 8 **½
- Marvel 1602 ***
- Rode Ridder Trilogie Luxe 4 **
- Smurfen Vakantieboek Zomer **

De Avengers uitgebraakt

Enkele van de grootste superhelden komen bijeen om enkele van de grootste superschurken die uit hun supergevangenis ontsnapten weer te vatten. Het goede is het goede. Het kwade blijft het kwade. Of toch niet? Dynamisch geschreven met enkele leuke -echter veel te weinig voorkomende- grapjes. Bendis is zuinig. Zo'n bende (onoverwinnelijke) vergelders/wrekers stoppen, heeft vanzelfsprekende consequenties. Moeilijk om dan als schrijver nog pakkend of verrassend mee uit te kunnen halen. Finch blijft netjes binnen de lijntjes van het genre.
- Avengers 2 Uitbraak **½
- F.C. De Kampioenen Omnibus 3 **
- Geuzen 6 **½
- Hé, meisjes! Compleet box ***½
- Urbanus 58**

Britten & Brülightly detective

Hannah Berry heeft zich goed verdiept in de materie van de film noirs en maakt zich die specifieke schrijf- en visuele stijl eigen. Het is hoofdpersoon Britten die in de huid kruipt van Philip Marlowe, de onvervaarde onderzoeker die elke beerput tot op de bodem uitmest. Bijzonder is de toevoeging van gimmick Brülightly, de onconventionele partner die ook zijn zegje doet. Berry buit deze onorthodoxe medespeler onvoldoende uit. Want diens voorgeschiedenis krijg je niet.Ondertussen vist de protagonist naar de ware toedracht van het gebeuren. Naar goede gewoonte volgt de climax met verrassende ontknoping. Hannah Berry dompelt de sfeer onder in een sobere, monotone tragiek. Soms iets te somber waarbij het drukwerk niet zuiver genoeg is en je moeilijk de actie laat onderscheiden. Bovendien doen de storende lettertypes afbreuk aan de kwaliteiten van het geheel. Maar laat dat je niet weerhouden om met Britten de puzzel samen te stellen omtrent de zelfmoord van Berni Kudos. Ingenieus en eigenwijs.
- Aslak Dossiereditie 1 luxe ***½
- Britten & Brülightly ***½
- Kobijn verzamelaarseditie 7 ****
- Kobijn verzamelaarseditie 8***½
- Urbanus 66**

Play it again, Sam Lawry

Intrigerende thriller met een verrassende ontknoping. Helaas hangt er een waas van onopgelost mysterie (de gevangengenomen Lawry) rond deze thriller met weinig aanknopingspunten om het op te helderen. Wordt dit nu nog vervolgd of niet? Maw, krijgt deze zoektocht nog een staart? Goed ingeblikt.



- Gagarin - Het grootste avontuur van de mensheid HC ***
- Kiekeboes 110 **½
- Sam Lawry ***
- Storm Dossier editie 26 ****
- Urbanus 67**

Nero's Kangoeroe eiland

Petatjes beschaamde blozende wangetjes met "Ik ben een meisje" als excuus. De pratende dieren in de zoo hebben grappige opmerkingen in petto (zowel de olifant als de giraf). Speelt zich in Antwerpen af. Adhemar heeft geen neurose, wel een 'Nerose' (59). En dan begint Sleen te zwalpen. Het Kangoeroe-eiland heeft fysiek weinig te bieden. De inheemse stam loopt er dwaas en verloren bij. Deus ex machina van dienst is Oliepul. Enkel in de tweede helft doet de kangoeroe een verrassend optreden. En dat net nu de dierenspraakmachine verdwenen is! Goeie tekeningen alleen zijn niet voldoende.
- Jessica Blandy luxe 15
- Kiekeboes 103 **
- Kiekeboes 108 **
- Nero Klassiek 41 ***
- Strijd tegen het water HC **

Toppi is Top

Gezegend zij uitgever Sherpa die ervoor zorgt dat ongekende parels ons alsnog bereiken. Terwijl het eeuwenoude Duizend-en-één-nacht het uitgangspunt is, geplukt uit de Wereldliteratuur, mag je je verblijden met een andere educatieve insteek. En da's niet eens pejoratief bedoeld. De kennismaking met Sergio Toppi's werk openbaart een illustratieve vertelvorm die weinigen weten te hanteren. Slechts zelden is er een klassieke bladspiegel waarmee Toppi uitpakt, alsof hij voortdurend de begrenzing van de kaders wil en zal doorbreken om lichtjes aangevuld met tekst de lezer te leiden over het blad. Terwijl het in een eerste oogopslag saai en chaotisch oogt en je interesse met moeite wekt, ben je na enkele pagina's lezen volledig verknocht wil je zelfs AL die morele minilesjes uit de duizend en één nacht verstript zien worden. Zo veel zijn het er jammer genoeg niet, Toppi selecteerde voor ons. Zet al je vooroordelen opzij en geniet van deze Gustav Klimt onder de stripauteurs. Wanneer de kleurenkaternen zich opdringen, worden Toppi's tekeningen nog grootser en helderder leesbaar. Uniek.
- Hoshin Engi 8 *
- Kiekeboes 92 **
- Kiekeboes 98 **½
- Sharaz-De ****
- Urbanus 69 ***

Wat een miserabel ruimteavontuur voor Murphy

Als eindejaarse schoolopdracht kan dit tellen. Met veel panache gooit Charlotte Dumortier behoorlijk wat registers open om de wet van Murphy interstellair toe te passen. Al wat je spatiaal kan overkomen, zal ook gebeuren. De miserabele avonturen van Murphy in het heelal zijn grafisch gevarieerde weglezertjes die je vol bewondering doen opkijken naar Dumortiers kunnen. Een beetje à la Chris Ware, maar dan op speed. Daar zorgt de donkere, sarcastische ondertoon voor. Murphy's miserable space adventures is meer dan een leuke spielerei.
- Kiekeboes 71 **
- Kiekeboes 79 ***
- Kiekeboes 88 **
- Murphy's Miserable Space Adventures ***½
- Vrouweneiland **

Het paradijs van Zahra

Teheran, politiek, autobiografisch. Drie stopwoorden van toepassing vor het icoon Persepolis. Heb je behoefte aan een Satrapi-kloon? Leg dat vooroordeel maar meteen opzij. Amir & Khalil zetten het hedendaagse Iran op de stripwereldkaart met een innemende reconstructie van een pijnlijke zoektocht. Terwijl Joe Sacco zwaarwichtig graaft in Gaza's 1956-verleden, brengen Amir & Khalil je intenser dichterbij de realiteit. Niet zozeer omdat het zich nu, in het heden afspeelt, wel vanwege het beangstigende inlevingsvermogen dat ze oproepen. De onschuld die Zahra's paradise weergeeft, de pijn die je meebeleeft, aspecten waardoor de gestripte blog authentiek overkomt. Bovendien zijn Amir & Khalil sterk in het omkaderen van de situatie. De gegeven uitleg is zo verhelderend en naturlijk dat je voor een keer niet het gevoel hebt naar een geschiedenisles te kijken. Khalils stijl lijkt zeer strippig, à la Ribera, waardoor je het in een onwerkelijk hoekje plaatst. En toch sleept hij je mee met een dynamische pagina-opbouw in het drama. Sterke aanrader.
- Kiekeboe 77 **½
- Kiekeboes 77 **½
- Kiekeboes 72 **
- Kiekeboes 74 **½
- Zahra's paradise ****

de Rattenvanger van Hamelen

Je kan André Houot oneerbiedig bestempelen als een plaag met zijn François Bourgeon-achtige stijl. In De Khan was dat nog beperkt, tijdens De Plaag viel het al sterker op. Met deze de Rattenvanger van Hamelen komt hij ontzettend dicht in de buurt van Bourgeons Gezellen van de Schemering. Minutieus gedetailleerd in het reconstrueren van de Middeleeuwen, je zit meteen in de juiste sfeer. Een sfeer die extra geladen wordt door de rode, dreigende gloed die voortdurend de pagina's beheerst. Visueel sterk, extra geaccentueerd door die prachtige, sierlijke gekrulde tekstballonnen. Ook inhoudelijk verrast Houot. Zijn 'belerende' sprookje van Hamelen is niet lieflijk met een happy 'ze leefden nog lang en gelukkig'-end. De grimmige Duistere Middeleeuwen blijven nazinderen in de weerspiegeling van het menselijk gedrag: egoïstisch zonder mededogen. Straf.
- Black Butler 3 **½
- Kiekeboe 39 ***½
- Kiekeboes 57 **½
- Kiekeboes 67 **½
- Rattenvanger van Hamelen ****

Een bone-tje voor

Dichter bij Walt Disney kan je zonder de Donald Duck-figuren te gebruiken niet komen. Jeff Smith geeft dat gezellige familiegevoel weer door één van de Bone-neefjes te versmelten met Ringo, Bingo en Todd, olijke padvinders die de perfecte kopie zouden kunnen vormen voor Kwik, Kwek en Kwak. De kleine kamp-anekdotes die Jeff Smith vertelt rond het vuur zijn lieflijk en bezorgt dat heerlijk onschuldige gevoel uit de beginperiode van Bone. Wanneer Tom Sniegoski als schrijver aan zet is, graaft de scenarist in het verleden van een andere Bone-mythe (Big Johnson). Het toont alvast dat Smith nog steeds een enorm universum heeft om te exploreren. Nu al doet het deugd om eens een nieuw en echt aspect van Boneville geïllustreerd te zien. En hoewel Johnsons-verhaal (de trapper genre Jerermiah Johnson en Buddy Longway) leuk en bijdehand is, Sniegoski's invulling voelt minder Jeff Smith, minder Bone aan. D'r ontbreekt dat stukje magie. Het wow-gevoel uit het begin van dit album zakt weg naar een gewone tof!
- Acriborea 3 **
- Bone 10 ***½
- Jeronimus 3 ***
- Kiekeboes 54 **½
- Kiekeboes 56 **

De film van Ome Willem: Een droom aan diggelen, Cassandra's dream

Toch 'schitterend' wanneer de filmtitel een belletje doet rinkelen en je pas tijdens de generiek een aha-erlebnis hebt vanwege reeds gezien toen de film vers in de bioscopen speelde. Toen al niet beklijvend, nu evenmin. Alsof het thrilleruitstapje van Woody Allen slechts een vingeroefening was om een eigenste mini-Hitchcock te kunnen serveren (toepasselijk aansluitend met Matchpoint).
Het voelt raar aan om voor een keer een kwetsbare Colin Farrell te zien, eentje met een geweten, terwijl Ewan McGregor het goedaardige keurslijf afwerpt en zich van een duistere kant laat zien. Allen koos hier doelbewust voor averechtse typecasting. Ze zetten alvast overtuigende personages neer. Al heb je niet meteen echt affiniteit met deze would be wannabees.
Meeslepend is vooral Philip Glass' muziek, die van de ene scène naar de andere doet bollen. Met een spanningsopbouw, een goede thriller waardig.
Hoe verderfelijk kan een mens zijn, waartoe is hij in staat om zijn verlangens en idealen te verwezenlijken? Allen legt een stukje brein bloot.
Cassandra's dream. Woody Allen. 2007. ***

Integrale Murena

De tekeningen worden hierin 5% groter afgedrukt waardoor Delaby's werk majestatischer wordt. De kleurengloed zorgt voor een hechte eenheidssfeer, met Jérémy Petiqueux heeft Delaby de ideale rechterhand. Het gegeven surplus achterin is pover. Het kan toch niet dat Delaby slechts zelden nog schetsen maakt? Tenzij alles rechtstreeks op het origineel gebeurt, dan kon hij nog altijd zorgen vor uitgekiende scans. Het geheel behoort tot één van de beste historische strips aller tijden. Naast "Een mastodont van een strip. Dufaux kan zichzelf onmogelijk overtreffen. Het lijkt of hij met een verborgen camera rondzweefde door het oude Rome en alle hoekjes in zich opnam om die sfeer te evoceren. Kleine intriges hier, grote drama's daar. Zo beheerst en toch zo begeesterd. Aangesterkt door de sublieme, warme illustraties van Delaby. In dit historische theater leven de mensen die geportretteerd worden. Niet statisch. Wel dynamisch, ondanks de theatrale aanpak. Meesterlijk de wagenren-wedstrijd. Perfect getimed. Perfect geregisseerd. Klasse.", klik je door naar voor de inhoudelijke bespreking van de delen zes tot en met acht: Het bloed van de beesten, Een leven van vuur en De wraak van as.
- Barracuda 2 ***
- Empire USA - Episode 2-2 **½
- Kiekeboes 50 ***
- Kiekeboes 53 ***
- Murena Integraal 2 ****

De film van Ome Willem: Mike Oldfield The millennium bell live in Berlin

Ongetwijfeld spectaculair mocht je er op dat moment gratis tussen het aftellende publiek staan, op dvd een doodse bedoening met een even doodse Mike Oldfield aan het gitaarstuur. Vervelend en flauw, Mike Oldfield klinkt in deze moderne tijden opeens wel erg oud!
"Berlin welcomes the new millennium with the world's most spectacular light-show Art in Heaven set to the timeless music of Mike Oldfield performing live in concert."
Een rommelmarktmiskoopje (1).
Mike Oldfield The millennium bell - live in Berlin. Gert Hof. 2001. *

Inkijk bij de mooie navels

Maakt natuurlijk een onderdeel uit van de evolutie die de reeks ondergaat. Dus zonder de voorgaande delen gelezen te hebben, zegt dit album relatief weinig.Tijdens de jonge jaren ben je makkelijk te manipuleren en wil je maar al te graag geaccepteerd worden, erbij horen, iemand zijn. Desnoods verloochen je je identiteit (en je omgeving) wanneer iemand je toch dat gevoel van erkenning bezorgt. Is die persoon echter van de manipulatieve soort, dan heb je een probleem. Delaf en Dubuc overdrijven misschien in de representatie van de symboliek goed versus kwaad (zwart versus wit) en ze laten in hun strip een duister, thrillerachtig scherp kantje sluipen als reflectie op of de weerspiegeling van de jeugd zitten de auteurs zo angstig wreed op de feitenrealiteit. Da's behoorlijk uitzonderlijk in het genre.
- Jump 12 ***
- Metronom' 2 ***
- Mooie Navels 5 ****
- Kiekeboes 13 **½
- Kiekeboes 18 **

De donkerste camera obscura

Om te beweren dat Donkere kamer niet meer is dan 'Een vrolijke politiekomedie', is oneerbiedig ten opzichte van Bonins inspanning. Hoewel. Kijk je naar de grafiek, dan heb je de indruk dat hij ook artistiek ingeboet heeft en het donkergrauwe uit Fog heeft afgezworen. Die evolutie zette zich al door in het eerste deel van Quintett dat Bonin onder handen nam. Hierin houdt hij het nog luchtiger, zonder al te veel tierlantijntjes, weinig zwart, met een vaak gebroken lijnvoering. Minder is niet meer. Toch is dat artistieke simplisme verantwoord. Met die vrolijke, ontspannen ondertoon zou het immers niet aarden. Hoe plezant en onderhoudend het nu gebundelde tweeluik ook is, Bonin draagt een gewichtige erfenis uit het verleden met zich mee. In Fog bewees hij over een unieke stijl te beschikken die geflankeerd door een uiterst spannend verhaal zich meteen manifesteerde tussen de groten! Van al wat volgt, verwacht je méér van dat. Toch zeker met Bonin zelf achter de schrijftafel. Die verwachtingen lost hij niet helemaal in. Want hoewel goed geconstrueerd deze Camera obscura, professioneel entertainend verteld, onderhoudend ontknopend, mis je dat vuur van weleer. Desalniettemin een aanrader!
- Brabant Strip Magazine 166 ***
- Donkere kamer - Integraal ***½
- Hannibal Meriadec en de tranen van Odin 2 ***
- Kiekeboes 1 **½
- Kiekeboes 4 **½