Na de vele stripreeksen die in Mincks carrière door talloze omstandigheden vroegtijdig eindigden, trok ook het noodlot de stekker uit diens energiebron en zorgde jammerlijk voor Oosterveers... vroegtijdig einde.Onvoorstelbaar hoeveel mensen plotsklaps hun sympathie betuigen en het talent van de man erkennen. Hoevelen eren en beweren wel niet hem gekend te hebben aan de hand van de luttele momenten die ze samen doorbrachten. Alsof hij HUN vriend was.
Logisch toch. Want Minck was ieders vriend. Maar meer nog de mijne.
Steeds aanspreekbaar, altijd aimabel, nooit neen kunnen zeggen met jouw immer ongezonde beleefdheid. Je had verdomme nu beter neen gezegd aan het einde van die tunnel en je daar omgedraaid om terug te keren in plaats van jouw plaats op de eeuwige jachtvelden (da's pas een westernterm die bij jou past!) te aanvaarden.
Hoe heeft het met onze twee verschillende karakters ooit zo kunnen klikken? Ongetwijfeld omdat je nuchter zijnde met een kritische blik alles kon relativeren, ook wat ik over je werk schreef. Dat je evenzeer moest knokken om je staande te houden in de venijnige meedogenloze (strip)wereld. En niet te vergeten je ziel die dichter aanleunde bij de Vlaamse mentaliteit van het bourgondische leven (wat dronk je graag die Belgische biertjes) tegenover de Hollandse krenterigheid.
Of kon je toen al geen neen zeggen tegen de fanboy die met je dweepte vanwege de trashy superpulp die je realiseerde in Jack Pott? Al verkrachtte Rob Harren jouw tekenplaten en verhakkelde ze in de albumuitgaves, toch kickte ik op die verwrongen torso's van jou, licht karikaturaal-humoristisch met steeds van die bloedmooie babes. Redenen genoeg alvast om jouw werk hier in Vlaanderen te trachten te promoten. Herinner je die eerste ex-librissen gemaakt voor Het B-Gevaar, anno 1995. Jouw Jack Pott-versie van het B-logo in groot en klein. Later deed je dat trouwens op unieke wijze nog eens over aan de Chinese muur! Daar begon ongetwijfeld de wisselwerking. Elke gelegenheid nam je te baat om naar Brussel af te zakken. Je was hier een graag geziene gast en in die zestien bezoekjaren heb je heel wat b-aanhangers gecharmeerd met jouw aanwezigheid. Niet verwonderlijk dat Kasper, Kris, Tim, Ingrid, 
Raf, René, Floris, Maarten, Wouter, Kristof, Erik, Marnix, Marc, Stefaan en talloze anderen je een warm hart toedragen. Dat heeft nu eens geen betrekking op de vele tekeningen die je voor hen maakte. Wel op de indruk die je naliet.Wanneer ik overschouw hoe je allemaal betrokken bent geweest, zowel zakelijk als privé, vraag ik mij toch af of mijn bijdrages evenredig zijn geweest aan al hetgeen jij deed? Want nu schaam ik me natuurlijk omdat ik ons opgestarte project -jouw beste plaat ooit getekend- nooit heb gefinaliseerd om op de Franse markt te slijten.
Ik troost me met de gedachte dat we samen een poging hebben ondernomen om de Rode Ridder te revitaliseren bij de Standaard. Omdat Martin Lodewijk meer naam in de schaal kon leggen werd mijn scenario afgewezen. Maar ondertussen had jij al een voet tussen de opvolgersdeur. De Hec Leemans-lobby (na het stopzetten van Bakelandt kwam het hem goed uit om Claus te versjassen naar de Rode Ridder) heeft je echter de das om gedaan, al droeg je die nooit. Hun gemis.
Lang heb je er niet over gedaan om daarover te rouwen, ambitieus bleef je immers niet bij de pakken zitten.
Da's wat ik vandaag geleerd heb. Niet bij de pakken blijven zitten. Realiseer die projecten die je wil realiseren. Da's de Oosterveer-vlam die hier binnenin brandt, alsof de Heilige Geest is nedergedaald. En dat voor een ongelovige rebel als Minck!Over het algemeen rouw je omdat je in zo'n situatie geconfronteerd wordt met de naderende dood. Nu rouw ik om jou!
Minck, jij hebt jouw plaats verdiend tussen de Zodiak!
Beauregard
Enkele links:
- Kristof Spaey
- Fred de Heij
- Mauricet
- Willem Ritstier
- Renee Witterstaetter (Mincks Amerikaanse agent)
Een overzicht van Micks carrière
- In Memoriam: Minck Oosterveer
1 opmerking:
Beauregard, Minck,
Jullie hebben samen met veel anderen mijn leven gekleurd en getekend. Op het gebied van strips kan ik alleen maar blij zijn dat Beauregard mij aan Minck voorstelde. Eerst via zijn albums, iets later in levende lijve.
Minck ontmoeten en dan 's avonds mee iets gaan eten met de bende. Op dat moment was ik een puber die nooit had kunnen denken ooit zo dicht bij zijn idool te mogen komen. Dan bleek mijn idool nog een gesprek te willen voeren met mij! Ik was die avond in de zevende hemel en zijn strips werden voor mij nog beter en belangrijker dan ze al waren. Beauregard, ik deel mee in je verdriet, ik hoop dat je dichtbij troost kan vinden en uiteraard ben ik er ook voor je.
Een reactie posten