Gewikt en gewogen 2019 (224): De onderzoeken van Nicolas le Floch

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ook Frankrijk heeft zijn Sherlock Holmes in de gedaante van Nicolas Le Floch, een even eigenzinnige als scherpzinnige meesterdetective die elk aanknopingspunt weet te benutten om een schijnbaar onoplosbaar mysterie toch te ontrafelen. Boudeau vervangt Watson. Dobbs heeft moeite met de transcriptie van Parots roman. Om de rijkdom en de complexiteit van het verhaal te vatten, is duidelijk meer ruimte nodig. Slaag jij er in met de gegeven kruimels om de moordpuzzel te ontrafelen? De finesse van de strip zit hem in de fijne, frêle en elegante tekeningen van Chaiko. Hij is zo'n tekenaar die in de Derde Stroming thuishoort, maar dan met nog meer klasse en volume in de levendige figuren. Dat er maar vlug een vervolg op Het mysterie van het lijk in de sneeuw moge volgen."
28-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (223): U-47 1 SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Materiaal van Dupuis uit 2011 dat nu pas in het Nederlands doorsijpelt. Hoe is het mogelijk dat zoiets door uitgevershanden glipte en dat Dupuis zelf dit onvertaald liet liggen. Na lezing begrijp je waarom. Je kan geen claustrofobisch Das Boot-verhaal construeren en het verschillende episodes lang aanhouden. Na één deel ben je er quasi op uitgekeken. Naast een gebrek aan overzicht in de chaos haak je vooral af door het artificiële tekenwerk. Tekenaar Gerardo Balsa heeft nog een lange anatomische weg af te leggen, inkleurder Nicolas Caniaux voelt zich geroepen om overal het Noorderlicht op te voeren. De stier van Scapa Flow, een middelmatige genrestrip. Al vrij snel uitverkocht in harde kaft brengt Dark Dragon Books ze ook in softcover uit. Onwaarschijnlijk."
18-05-2019

4/10

Gewikt en gewogen 2019 (221-222): Natasja Integraal 2 HC-LX

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Grondig dossierwerk met uitstekende documenten die niet enkel elementen uit de ontstaansgeschiedenis belichten, maar die ook enkele fragmenten uit de albums zelf voor de buitenstaander verklaren, zie de vele knipoogjes die Walthéry erin propt. Intersmurf met Peyo, een originele manier om een interview met de bedenker van De Smurfen vast te krijgen. Schaamteloos, Walthéry varieert op het Steven Sterk-thema. Het surplus vormen de drie volledige kortverhalen Het scheelde maar een haartje, De avondster en Natasja en de Science Friction. Allen kort en krachtig. Over Natasja luchtstewardess in Een troon in de lucht: de ene stewardess is de andere niet. Terwijl sommigen zich maar al te graag laten inpalmen door de charmes van een welgesteld reiziger, heeft Natasja al lang begrepen dat je #metoo voor een deel zelf ook bepaalt. Zij beslist immers wat er gebeurt, zij houdt het heft in eigen handen. Rijkdom of armoezaaier, niet gecharmeerd, dan afgevoerd. Tot zo ver het doortastende karakter, had Walter zelf ook maar wat meer ruggengraat. Toch lovenswaardig, de inzet van Walthéry, vaak 15 kadertjes per pagina om de interactie en de dialogen te verlevendigen. De thriller wordt doorspekt met slapstick en vlammende actiescènes. Al is de plot dunnetjes, je raast door het 'spionage'-verhaal. (7/10) Over Kaapvlucht: inderdaad, een bizarre start of vogelvlucht met Natasja die alles doet wat niet van haar verwacht wordt. Hoe komt deze omwenteling in haar doorgaans menslievende karakter? Mitteï en Walthéry houden de onthulling natuurlijk tot op het eind. De thriller beperkt zich tot een half boek (22 pagina's), dit vijfde album heeft extra materiaal nodig. (7/10) Nog een kortje: Vlucht voor/met de vingervluggen: wat krijg je als je een vliegtuig volpropt met goochelaars? Chaos. Natasja bewijst wederom dat ze van geen kleintje vervaard is. (7/10)
Over De dertiende apostel: gek, in eerste instantie dringt Natasja zich op om mee op archeologische expeditie te gaan, maar halfweg het verhaal combineert ze toch het uitstapje met wat toeristisch zonnebaden. Goed gevonden om op die manier afstand te houden. Natasja als een voorloopster van Indiana Jones, niet de Ark des Verbonds staat op haar verlanglijstje, wel het graf van de dertiende apostel. Actievol, sexy en sappig eindigend met een sterke catfight. Geen stoeipoezen. (7/10)"
27-05-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (219-220): Eagle - De tweekoppige Adelaar 2 HC-SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Na de onomkeerbare ontknoping van het eerste gekoppelde tweeluik Eagle-Adler dat enigszins het lezen verzachtte, stel je vast dat Dubbel spel in hetzelfde bedje ziek is. Vooral de doorsnee-tekeningen en het chaotische verhaal zijn zo onpersoonlijk en visieloos dat je in de intrige algauw jeinteresse verliest. Het verrassingselement is weg en de personages interesseren je amper. Het dubbeltje valt in Dubbel spel op de verkeerde kant."
18-05-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (217-218): Brocéliande 3 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het woud van het kleine volkje kan wreed zijn, erg wreed, getuige deze Tuin der monniken. Of moet je het alsnog als een soort van verlossing beschouwen hoe Kiloe zijn lot moet ondergaan? Magisch-realistisch, bestaan ze echt de bosnimfen, dwergen of orks? Jarry heeft er geen moeite mee om ze levendig voor te stellen in de onbevangen fantasie van een kind. Djief daarentegen heeft wel problemen om de anatomie van kinderen te vatten. En toch is zijn interactie met inkleurster Elodie Jacquemoire zo fijnzinnig dat de magie van de pagina's spat. Zachtheid versus de harde realiteit, een feeërieke combinatie."
28-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (215-216): Elfen 17 HC-SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Te veel op te korte tijd in een te beperkte grafiek geproduceerd. Al die Elfen-verhalen hebben potentieel, alleen is het verschijningsritme te hoog en gunt schrijver Jarry zich te weinig discipline om de plot vaak verder uit te diepen, zo ook deze Het Zwarte Bloed van de Boselfen. Vooral het gebrek aan ongeduld om er een topartiest op te zetten of de tekenaar de tijd te gunnen meer dan slechts maniëristische plaatjes te produceren, Maconi levert eenheidsworst af, zorgt dat de strip in de middenmoot blijft steken. Wil je uitmelken? Blijf dan op de boerderij."
28-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (214): Kromneus

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Le Lombard laat de gelegenheid links liggen om in hun geroemde reeks Getekend een titel gerealiseerd door twee klinkende namen links te laten liggen. Misdaadschrijver Charyn die ons vaak met Boucq verraste en realistisch fantasywonderkind Civiello vormen een topduo. Over de combinatie had je je twijfels, kunnen die twee auteurs met een verschillende achtergrond echt aan elkaar gekoppeld worden? Neen. Daedalus pakt de draad op en geeft het boek een tweede leven in een andere taal, die van Bredero. Eerder nog dan te vingerwijzen naar het incoherente scenario van Charyn, vermoed je dat er iets misgelopen is in de vertaling. Witgar zal voor onze ogen gewurgd worden als we ze aan haar lot overlaten, het klinkt meteen onnatuurlijk. Stroef is de rode draad, met weinig affiniteit geschreven. Alles wat nodig is om zo een kroniek te schrijven, passie, humor, heroïek, komt in Kromneus niet tot uiting. Alsof de geïnspireerde antennes van de makers niet op elkaar is afgestemd. Je begrijpt de keuze van Le Lombard om zich een stukje zelfcensuur op te leggen."
27-04-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (213): Maankop 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Mooi uitgevoerde semi-luxe-uitgave op iets groter formaat van de 'klassieker' gecreëerd door Jodorowsky en Boucq. Een 25-pagina's tellende introductie geeft achtergrondinfo omtrent de totstandkoming ervan. Een stevige knoert om te lezen, al blijft het boek de typische reflectie van Jodorowsky op de ontaarde maatschappij in een groteske omgeving. Dat dit samenwerkingsexperiment niet meer is dan wat navelstaarderij wordt bij herlezing bevestigd. Feuilletonisme in zijn zuiverste vorm en tegelijkertijd een uistekende manier om het onderbewustzijn het vervolg van dit verhaal zonder einde te laten schrijven. Of het nu een let it go of let it flow is, Jodo freewheelt er op los en interageert op Boucqs visuele prikkels. Geslaagd? In een eerste fase alvast niet. Zorgt deel 2 alsnog voor een kentering? Voorlopig is deze klassieker vooral overroepen."
28-04-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (212): De sage van Atlas & Axis 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Had Pau echt een vooropgezet plan? De ecologische boodschap op het eind lijkt met de haren erbij te zijn getrokken, het overschaduwt het 'gewone', simplistische avontuur zoals eerst in de loslopende queeste was vooropgesteld. In dit vierde deel er ook nog een dinosaurus bij betrekken (zie cover), pas op het einde kan je dat enigszins kaderen. Pau freewheelt en kent geen maat, met hak op de tak-verspringingen tot gevolg. Het einde is verrassend en getuigt van moed. De immer rennende Atlas en Axis vliegen doorheen de plot en komen finaal tot rust. De tekeningen blijven op niveau en smeken om geanimeerd te worden. Mooie kleuren ook."
27-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (211): De sage van Atlas & Axis 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Dit ademt zo de sfeer van Bone uit dat het een plezier is om naar te kijken. Pau blijft voortdurend geïnspireerd door Jeff Smith, misschien iets te nadrukkelijk? Het rennende diertje op pagina 39 komt zo uit de beginfase van voornoemde reeks. De sfeer zit er in. De vaart ook. Want Atlas en Axis rollen van het ene in het andere ongeluk. Zullen ze ooit het eindpunt bereiken? Helaas ziet Pau één ding over het hoofd: coherentie in de queeste. Al te vaak voelt het alsof een zoete inval de route bepaald, noem het een ontbreken van het grotere geheel. Desalniettemin: puur plezier!"
27-04-2019
8/10

Gewikt en gewogen 2019 (209-210): De Meester-Inquisiteurs 6 HC-SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Geen oorlog, geen magie. Nu echter de inquisiteurs te pas en te onpas hun talenten kunnen etaleren, besef je dat er iets broeit en het einde van de wereld er aan komt. Er hangt immers veel magie in de lucht. Istin rondt de eerste cyclus af, ideaal om van iedereen afscheid te nemen. Helaas blijkt dat ze in het Frans ondertussen aan dubbel zo veel episodes zitten. Het is doorbijten om deze taaie brok te doorworstelen, je geduld en doorzettingsvermogen worden beloond. Met voldoende afstand lees je een heroïsche superheldenstrip in een middeleeuws fantasydecor. Wie is het monster die deze chaos veroorzaakt? Istin biedt antwoorden. Jammer dat de uitgever kiest voor snelle opeenvolgende uitgaves en daardoor een beroep doet op minder getalenteerde eenheidsworsttekenaars. In het genre goed."
27-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (208): Billy Stuart 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Leesboek, kijkboek, doeboek. Dit is alles in één, een combinatie van woordenprikkelingen en visueel plezier. Intelligent geschreven, oogstrelend getekend. Een van de hoofdrolspelers zegt het profetisch zelf: Het is hier allemaal te mooi om waar te zijn! Kinderen met leesmoeheid? Dit kan alvast helpen. Een leuke jongerenleesboek met flarden strips in verwerkt."
27-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (207): De Verborgen Geschiedenis 34

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een stukje heiligschennis van Pécau om het Heilig Schrift te vervalsen door een eigen 'interpretatie' af te leveren van Jezus' levenswandel. De basis van een religie wordt hiermee flink onderuit gehaald. Op zich fascinerend, al is Pécau iets te fragmentarisch en dus te gemakzuchtig door Jezus' leven naar zijn behoren in te vullen met de Magistraten als pionnenzettende schakers op de achtergrond. Teruggaand in de tijd heb je al meteen meer affiniteit met de protagonisten, misschien komt dat ook door Igor Kordey die met zijn geheel eigen stijl een verhalende striples geeft."
27-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (206): Lady Mechanika De moordautomaat 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Verschijnt gelijktijdig met deel 1, koop je gelijktijdig met deel 1 en lees je dan natuurlijk ook gelijktijdig met deel 1 in één ruk uit. Na de voorstelling van de verdachten is het nu verder uitpluizen wie uiteindelijk de moorden pleegt. Elementary, my dear Watson, want nu Lady Mechanika zelf verdacht wordt, moet een extra tandje bijgestoken worden. De moord automaat, een leuke thriller."
27-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (205): Lady Mechanika De moordautomaat 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Van een opvallende verpakking gesproken: metallic glossy. Meestal een veeg teken aan de wand om bepaalde gebreken te verdoezelen. Hier past het nochtans perfect in het steampunkplaatje van Lady Mechanika. Veel spelers worden geïntroduceerd die potentieel voor moordenaar kunnen doorgaan, al verklapt de titel eerder een niet menselijke insteek. De Lady is aan zet, met behulp van een politie-inspecteur, om de dader te ontmaskeren. Grillig en overdreven getekend, eveneens passend in datzelfde steampunkplaatje. Wordt vervolgd."
27-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (204): Billy Stuart 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Leuk, creatief, inventief, spannend, verrassend, afwisselend en mooi. Een ideale mix van woord en beeld (helaas slechts 10% strip). Het typografische spel is niet altijd even geslaagd, toch geniet je telkens van de opfleuring op een bladzijde. Billy Stuart, een extreme kopie van Geronimo Stilton, alleen verpakt als een groots doorlopend verhaal met als extra troef dat illustratieve. Heel dit verhaal in stripvorm, dat zou pas waanzinnig zijn. Uiterst geslaagd: de verklaring van de titel achterin."
27-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (203): Helden van de luchtmacht 2 HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Agosto's evolutie is ondertussen een jaar verder gesitueerd, je merkt weinig verschil. De mooi ogende plaatjes worden onderdrukt door een ongemakkelijke gemakzucht, vooral in de gezichten en het gebrek aan finesse in de decors zal het nog een tijd duren eer hij aan Gibrat kan tippen. Wallace gaat naast actie ook voor het zuivere drama, de pathos van de door verdriet verteerde held. In het genre van vliegtuigoorlogsstrips genietbaar."
20-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (202): Hedge Fund 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Toch wel een discrepantie: de erg gestileerde cover van Hénaff toont dat de man artistiek heel wat in zijn mars heeft en moeilijk valt te rijmen met het klassieke financiële realisme binnenin. Het doet geen afbreuk aan zijn inzet, hij heeft eenzelfde discipline als Philippe –Largo Winch– Francq en toont dat je zelfs in een massamedium kwaliteit kan afleveren. Hoe gladjes ook, hij kan met finesse pagina's opbouwen. Alleen de inkleuring draagt niet bij tot een ultieme beleving. Smeerlap Carvale blijft de te sympathiseren figuur, nu in de ethische investeringssector kan hij misschien zijn blazoen oppoetsen? Boeiend."
28-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (201): Helden van de luchtmacht 1 HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Op het eerste zicht 'wow'. Oogt leuk geschilderd, inderdaad wow. Vliegtuigen technisch eveneens leuk in beeld gebracht, wow. Oorlogsactie met flitsende luchtgevechten, wow. Driewerf hoera? Neen. Elk nieuw boek is natuurlijk een onderdeel van het artistieke leerproces van een tekenaar. Afgaande op dit eerste deel heb je echter niet het gevoel dat Stephan Agosto reeds een lang parcours heeft afgelegd. Het is niet omdat je schildert, dat het reeds in de vingers zit. Pakt Agosto het te groots aan? Net als Wallace die duidelijk geïnspireerd leek door Dunkirk. Operatie Dynamo heeft een groter bestaansrecht eens het in slappe kaft verschijnt. Voor 19,95 is dit veel te duur. Relatief goed in het genre."
20-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (200): Tebori 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ken Games blies je van de sokken, kan Tebori eenzelfde effect teweeg brengen. Robledo's scenario is wederom niet vrijblijvend en vertelt het verrassende verhaal van de straatjongen die via een tattoo-meester terug tot rust weet te komen. Via een netjes geordend leven en een voorbeeldige regelmaat lijkt alles peis en vree. De jongen is zelfs zo naïef dat hij niet beseft wat er zich onder het winkeldak helemaal afspeelt. Totdat de aap uit de mouw komt. Voorlopig kan je er geen touw aan vastknopen welke weg Robledo definitief wil inslaan, maar zijn Oosters getinte invulling maakt er een fascinerende trip van. Toledano voelt zich thuis in de Japanse mangabad. Zonder zich echter volledig over te geven aan deze stripcultuur, is Tebori een heerlijke, fascinerende mix van twee culturen. Mooi, sterk en met lef geproduceerd. Bij de heerlijke openingsscène hoor je de opzwepende muziek van Akira zinderen."
01-04-2019

9/10

Gewikt en gewogen 2019 (199): Game of Crowns 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Om niet terecht gewezen te worden (en dus te moeten betalen voor de licentie) voor de exploitatie van het bekende Game of Thrones-keurmerk worden in deze parodie de namen lichtjes gewijzigd, vormelijk kan je deze en gene wel koppelen aan bepaalde acteurs. Alleen zijn sommige scènes gemakkelijk te koppelen aan passages in de reeks, dus uiteindelijk is het geen originele invulling, het blijft kopieerwerk. Voor de GoT-liefhebber is Kolen & Vuur ongetwijfeld een grappig weerzien met enkele van de schertsfiguren, als stripfanaat struikel je vooral over de artistieke leegte. Voor wie van een draconische invulling houdt."
20-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (198): Wolverine Old man Logan 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Waren superherldencomics vroeger een toonbeeld van heroïsme en zelfopoffering, de helden zijn ondertussen gekwetste, getormenteerde zielen geworden. Alleen zijn ze omringd door een nog groter kwaad in deze haast postapocalyptische wereld. Somber, dodelijk en weinig hoopvol."
20-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (197): Wolverine Old man Logan 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Behoorlijk dunner in vergelijking met de rest van de albums uit het vierluik. Eindelijk wordt er een antwoord gegeven op de vraag: “Wat is er nu in het verleden gebeurd dat Logan zijn adamantium klauwen aan de haak heeft gehangen?” Het resultaat is verrassend en geloofwaardig. Alleen zou je toch denken dat de ondertussen in het erg nauw gedreven Wolverine zich dringend moet herpakken. Dus je weet al drie albums lang dat die climax er aan zit te komen. Viriel en vooral destructief. Als je zo'n Marvel Comics leest heb je weinig ontsnappingsruimtes: de wereld is om zeep."
20-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (196): De Ridder 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Monty Python and The Holy Grail is niet ver af eens De Ridder in de buurt komt. Frodo De Decker speelt frivool met de literaire sprookjestradities (Doornroosje) en massacreert populaire cultuuriconen (Bambi, Spongebob). Wie van Dirkjan houdt, haalt even graag De Ridder in huis. De uitgeverswissel zorgt voor een mooiere uitgave met lichtglanzend papier waardoor de kleuren beter tot hun recht komen. Willen ze bijten, aan jou om toe te happen."
01-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (195): Dating for Geeks 9

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het leven zoals het is voor geeky nerds, maar evenzeer voor gewone eenzaten die uiteindelijk ook wel met een zekere relatiestoornis de wereld om zich heen benaderen of afwijzen. Allen zoeken we wel naar de ideale partner. Bestaat die echter wel? En bovenal, zijn we bereid een deel van onze vrijheid daarvoor op te geven? Kenny Rubenis herhaalt zichzelf, hij doet dat op een toffe manier."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (194): Strange Fruit

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wanneer een illustrator zijn ding wil doen in de stripwereld laat je hem toch gewoon zijn gang gaan, mits begeleiding van een scenarist. Dit project lag JG Jones duidelijk nauw aan het hart, alleen trachten die ideeën – sorry voor de woordspeling – te kanaliseren. Daarvoor dient Mark Waid. Hij zet alles verder op een rij en brengt structuur in de natuurchaos. Wie een doorsnee anti-Klan-pamflet had verwacht over de lange lijdensweg die de zwarten moesten ondergaan, Strange Fruit puurt uit de nadagen van het racistische geweld in de Verenigde Staten. Echter rekeninghoudend met de noden van het klassieke lezerspubliek voeren Jones en Waid een semi-superheld op, een wezen dat verschijnt uit het niets en dat sprakeloos toekijkt en toch intervenieert in het wrede spel van liefde en vooral haat. Hij is de vreemde vrucht, zelfs een rotte appel die de kracht van het natuurrampverhaal ontkracht. Een gewone weergave van mensenleed ware sterker geweest, met meer ruimte nog voor de ontwikkeling van de personages. Nu voelt het inhoudelijk dunnetjes aan. Hoe lang is het niet geleden dat je nog eens overdonderd werd door een geschilderd realisme. Jones maakt het haast te mooi om waar te zijn. Strange Fruit is een vreemde eend in de bijt, maar wel een wonderschone."
13-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (193): De schaduwen van de Sierra Madre 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Verschijnt op een ongelukkig moment nu de Franse moedermaatschappij van de week de boeken neerlegde. Dus blijft er de immer zwevende vraag: 'Wat met de vervolgen?' Neen, na lezing stel je die vraag zelfs niet. Philippe Nihoul mag zich dan ingegraven hebben in de Indianengeschiedenis, getuige het dossier achterin, zijn koppeling aan Daniel Brecht getuigt van weinig smaak. Brecht heeft immers een beperkte artistieke visie. Hij tekent zeer steriel met amper overtuigende personages, altijd veel te snel. Mits hij ook instaat voor de inkleuring vind je ook in dat aspect weinig diepgang. De schaduwen van de Sierra Madre: in een harde kaftuitvoering een zeer dure vogel. Laat het daar bij blijven."
20-04-2019

4/10

Gewikt en gewogen 2019 (192): Star Wars Darth Vader 20 Fort Vader 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ondanks de lavahitte op de planeet Mustafar laten Darth Vaders beslommeringen jou koud. De verrassende invalshoek bevredigt je Star Wars-honger niet."
20-04-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (191): Star Wars Darth Vader 19 Fort Vader 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De omgekeerde wereld, Darth Vader op de voorkaft in een gelijkaardige positie als Luke Skywalker op de filmaffiche van A new hope. Een veelbelovende uitdager, alleen is deze Fort Vader geen geweldige uitdrager van de Star Wars-spirit. De donkere ziel van Anakin manifesteert zich meer en meer, in deze cyclus vertegenwoordigt hij het ultieme kwaad. Je hebt echter geen connectie met het personage."
20-04-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (190): Oliver & Peter 3 SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ze hebben hem dan toch zo ver gekregen, dé Regis Loisel die een voorwoord schrijft ten voordele van de auteurs met hun frissere kijk op het leven van Peter Pan en Oliver Twist. Afgaande op diens schrijfsel heb je niet de indruk dat Loisel daadwerkelijk de boeken gelezen heeft! Het drieluik wordt hiermee afgesloten, bevredigend is het slot niet. Alle eindjes komen weliswaar samen, de opgebouwde band is te fragiel om je emotioneel te raken. Pelaez en di Felice blijven dan wel in de Victoriaanse sfeer, je mist ademruimte in de vertelling en de tekeningen. Bloedbroeders, een afscheid in mineur."
13-12-2018

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (189): Oliver & Peter 2 SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wie is de Haak die het steeds gemunt heeft op die onschuldige kinderen? Philippe Pelaez probeert het uit de doeken te doen. Resultaat: een sterke, modernere benadering van wat Peter Pan en Oliver Twist honderdvijftig jaar na datum nog kunnen voorstellen. HG Wells moet je dit keer missen, al dan niet vanwege de ontdekkingen die Peter openbaart. Kinderen moeten wel opgroeien? Tenzij ze dood gaan en voor altijd kinderen blijven. Verklaart mevrouw Thingumny hiermee het bestaan van de Alleen-stripreeks? De covers lijken een kopie van de voorkafttekeningen geproduceerd voor Drakenbloed, eveneens met een pirateninslag. Gelukkig heeft Oliver & Peter meer inhoud."
26-10-2018

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (188): Oliver & Peter 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het verhaal van Peter Pan is al op vele manieren verteld, herverteld en uitgebeeld, de benadering die Pelaez en di Felice uitvoeren, is op zijn minst gezegd verrassend en origineel. Maak het fictieve nog echter door verschillende literaire klassiekers met elkaar te verstrengelen. Een terugkerende Peter Pan in Londen, vanzelfsprekend dat hij vroeg of laat terug weeskinderen tegen het lijf loopt. Oliver Twist is degene die hem terug wegwijs maakt en hem onder zijn hoede neemt. Haak manifesteert zich als de verpersoonlijking van Jack the Ripper terwijl Fagin de Jood zijn rol van weleer bevestigt. De grote verrassing ontpopt zich op het einde wanneer Pelaez nog een andere romanheld tevoorschijn tovert. Di Felice zegt het met zachte potloden en laat veel aan de verbeelding van Florent Daniël over om in te kleuren. Het maakt de harde werkelijkheid zeemzoeter dan het feitelijk is. De wortel van het kwaad, intrigerend."
26-10-2018

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (187): S1ngle 16 Swipe

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het is op automatische piloot dat Kolk S1ngle uit de pen tovert, maar wel een esthetisch mooi automatisme. Bovendien is er die natuurlijke symbiose met Wilma Leenders, hoe zij op pagina acht (eerste strook) zich uitleeft met kleuren, hier kunnen velen een poepie aan ruiken. Fatima belandt in een relatie en dat leest iets te idyllisch. Het geluk straalt er vanaf, terwijl je je voortdurend afvraagt waar het addertje onder het stripgras schuilt. En eens je je in het gelukzalige lot schikt, pakken Kolk en de Wit toch uit met een noodzakelijke twist om de voortgang van de reeks niet te ondermijnen. Uit het leven gegrepen, het wordt duidelijk. Is de mens wel gemaakt om nog samen te leven?"
13-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (186): De grote dode 8

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Luidt Renaissance de wedergeboorte in. De wrede plot kent zijn einde, Loisel en Djian sparen de mensheid niet. Gezapig liepen Erwan en c° het traject af, de overstapjes naar de andere wereld gaven telkens hoop op beterschap. De grote dode kon de spanning en originaliteit van het eerste deel finaal echter niet waar maken. Daarvoor was het tempo te gezapig en gebeurde er vaak niks in een album. Comprimeren is de boodschap en niet het onnodig uitrekken over zo vele delen. Voor wie het in één ruk nog eens wil proberen, veel succes. De afronding is te onbevredigend om de eerste delen meteen weer vast te pakken om de gelaagdheid er alsnog van te ontdekken.Renaissance en De grote dode in het algemeen: braaf."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (185): Conan 3 Aan de overkant van de zwarte rivier

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Alsof Philippe Xavier er zich mee moeit en hij Robert E Howards Conan naar de Conquistadores katapulteert. Elke andere invalshoek ontvang je met open armen, mits de geloofwaardigheid niet wordt aangetast. In deze Aan de overkant van de zwarte rivier heb je nooit de indruk een Conan te lezen. De verwijzingen naar diens verleden zijn er wel, de oerwoudoverlever heeft niet de glans van de man die ooit koning zal worden, een uitspraak die hij in alle bescheidenheid zelf relativeert. Dat deel 4 maar vlug verschijnt en je deze zwakke invulling gauw moge vergeten.
13-04-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (184): De muziekdoos 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Dat charmante uit het eerste deel ebt toch een beetje weg omdat Gijé zijn tekortkomingen vooral verbergt achter een zeemzoete inkleuring. Je waant je in een Wonderland vol geschilderde pennenstreken die de decors vorm geven. Het creëert een gezonde dynamiek. Gek genoeg voelt het betreden van De muziekdoos niet als het binnenstappen in een sneeuwbol, hoewel het er veel van weg heeft. Carbone draait nogal rond de pot en laar veel in het ongewisse. De plot evolueert gezapig en bij mondjesmaat komt informatie vrij. Het geheim van Cyprien, positief: anders dan anders. Negatief: repetitief. Ondanks de dikte gebeurt er bijna niets."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (183): Amazonia 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een onderdeel van een intrigerend feuilleton. De geoliede machine Rodolphe – Leo – Marchal drijven de spanning op en laten je weer achter met tal van vragen. Een afronding in het vijfde deel lijkt welhaast onmogelijk. Leest als routine, is gelukkig meer dan routineus."
13-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (180-181-182): Douwe Dabbert 16 De dame in de lijst HC - SC - Dossiereditie

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Studio Leonardo slooft zich niet uit en houdt voor deze restauratie alles vrij sober en vlak. In plaats van het retrogevoel te overstijgen en zelfs te actualiseren behoudt Douwe Dabbert een oubollige uitstraling. De achterkafttekening evenaren, dat zou pas knallen. Laat je echter niet afschrikken door de minder hedendaagse schijn, Douwe Dabbert is net als Jojo tijdloos. Weliswaar in een fantasy-sprookjesachtige half middeleeuwse setting vrolijkt deze leutige lamme goedzak je telkens weer op. De dame in de lijst mag je gerust inkaderen!"
13-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (179): De jeugd van Alex 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Echt positief dat de sérieux van de reeks behouden blijft. Geen grappige, ondeugende Kleine Robbe-toestanden, wel een gedecideerde jongeling die zijn plek in de barbaarse wereld opeist. Ondernemend wil de zoon van de hoofdman bewijzen dat hij meer is dan een schertsfiguur, een kind vol puberale hormonen bereid om zich tot de dood te verdedigen, desnoods zelfs in de aanval te gaan. Marc Bourgne neemt de schrijverstaak zeer ernstig en pint zich iets te geschiedkundig vast. Hij etaleert zijn verworven kennis en mengt fictie met historische werkelijkheid. Laurent Libessart verrast door van stijl te veranderen. Het realisme van Moréa wordt terzijde geschoven, hij vervangt het met een jeugdig enthousiasme, kinderlijk om het jonge publiek aan te spreken. Aan hen om het nu op te pikken. De kindertijd van een Galliër, leuk."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (178): Safehaven

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Met twee vingers in de neus freewheelt Fred de Heij door de plot. Zoals vanouds – mits inperkingen op gebied van bloot en geweld – is dit weer zo'n lekker overdreven de Heij waarin niets moet, wel alles kan. Geen enkele tekenuitdaging gaat de artiest uit de weg, een gewone copy-paste zit er niet in. Enig minpuntje: zijn strakke, inspiratieloze tekstballonnen die door hun plaatsing de pagina-opmaak ontsieren, ze steriliseren het geheel. En ook een beetje de inkleuring die niet zorgt voor een prikkelend extraatje. Het bonusverhaal is weliswaar vrijer getekend, het zwartwit-spel is bijzonder genietbaar."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (176-177): Dead life 3 SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ingedijkt in een beperkte zone heb je naderhand nog massa's mogelijkheden om je verhaal uit te breiden. Gaudin en Urgell houden het voorlopig bij een drieluik, het succes zal bepalen of de ziekteuitbraak ook de rest van Amerika zal teisteren en er alzo een nieuwe oplossing gevonden moet worden om het dodende reliek alsnog te laten verdwijnen. De commerciële deur staat duidelijk op een kier. Meer dan een Europese variant op Walking Dead is Dead life niet, weliswaar compacter van vertelling. Urgell mist net dat tikkeltje extra om het visueel aanschouwelijker te maken. Nu behoort hij in het rijtje dertien in een dozijn."
13-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (175): Keizerin Charlotte 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Toch gek dat Dargaud dit niet onder de eigen noemer uitgebracht heeft maar het over laat aan Blloan. Hoe boeiend kan je een keizerlijk drama uitbeelden? Met Sissi op de achtergrond denk je aan Weense pracht en praal, de insteek die Nury en Bonhomme kiezen, is even overweldigend. Ingetogen volg je – voorlopig althans – het kneusje, de jongedame die door charme ingepalmd wordt en valt voor de veroveringstocht van aartshertog Alexander. Is dit dan het zoveelste stroperige liefdesdrama? Met de geopolitieke context op de achtergrond is het extra genieten van dat achterbakse gekonkelfoes. Met enkele historische richtlijnen als kapstok brengen Nury en Bonhomme de persoonlijkheid van de groeiende dame tot leven. Het sprookje van Charlotte bestaat ondanks de luxe allesbehalve uit rozengeur en maneschijn, benieuwd wat haar in Mexico te wachten staat. Pathos van de bovenste plank."
19-02-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (174): Garfield dubbel-album 42

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Mmm, Garfield die het woord lullig in de mond neemt (gag 16-11-2014). Wat wensen katten bij vallende sterren, ongetwijfeld niet hetzelfde dan hetgeen Garfield wenst. Een sneeuwman maken, een vermoeiende job. AI voor katten. Vraatzucht. De lente is in het land. De drukke agenda van een huisdier. Homevideo's met Jon in de hoofdrol, hilarisch! Efficiëntie ten top gedreven, netjes compact in zes kadertjes. Deze weekendedities zijn de beste Garfields in jaren."
13-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (173): Percy Jackson 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Voor zo'n soort genrejeugdstrip uitzonderlijk goed getekend, geen derderangsartiesten werden ingehuurd om Percy en zijn antropomorfe kompanen een gezicht te geven. Het enige waar de strip mee worstelt, is de compactheid. Er gebeurt zo veel in het verhaal dat extra aanknopingspunten ontbreken, of niet uitgetekend werden. Nochtans heb je één en al bewondering voor de bron, RicK Riordans roman, duidelijk een schrijver die zijn jonge lezers uitdaagt om verder te graven in de mythologische wezens. De introductie van de eenogige eenzaat is fantastisch, de gevechten die Percy moet leveren heroïsch, de confrontaties met het andere kwaad afschrikwekkend. Neen, dit is avontuurlijk leesplezier aan tweehonderd per uur."
06-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (172): Green Class

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Combineer Gung Ho met Walking Dead en je komt inhoudelijk en stilistisch in de buurt van deze Green Class. Je ziet meteen waar Tako en Hamon de mosterd vandaan haalden, de Amerikaanse comic-actie als basis met evenzeer de klemtoon op het psychologische met de interacties tussen de overlevers als voedingsbodem. Dit alles overgoten met een scheut manga. Tako weet zijn grafische tekortkomingen goed te verbergen door de sterke, sfeervolle inkleuring. Het vlotte van Pandemie wordt ingeperkt door het Europese albumformaat. Nog meer pagina's en meer rechtstreekse, confronterende dialogen hadden het ritme nog kunnen verhogen. Het begint alvast intrigerend."
11-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (171): Typhoon SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Op het eerste zicht een zoveelste middelmatige pilotenstrip die teert op het aanzwellende succes van de vliegeniersreeksen die ons de laatste jaren overstelpen. Gibelin gebruikt bovendien een fijne lijn om alles af te bakenen, eentje zonder diepgang en reliëf waardoor net als bij de monotone inkleuring alles zo vlak lijkt. Lijkt, want bij lezing openbaart zich toch een ingenieus geschreven (geromantiseerde) reconstructie van een bijzondere heldendaad, baron de Seys die met zijn toestel even afwijkt van de verplichte koers om een persoonlijke vendetta in Brussel uit te vechten. Voortdurend bouwt Gibelin op en graaft hij zich in om het karakter van de lijdende piloot te doorgronden. Vooral het feit dat Gibelin vertelt zonder vortdurend in detail te treden, werkt prikkelend. Intelligent. Een meer dan geslaagde missie die eens vanuit een ander, meer persoonlijk perspectief de actie laat voor wat het is en je meesleept in de ontwikkelingsfase van een zichzelf zoekende persoon. Met dat stukje geschiedenis (de aanval op het Gestapo-hoofdkwartier hier in Brussel) wordt alles levensechter. Met de tekeningen doet Gibelin je denken aan de Beuriot van Oorlog en Liefde, zij het met iets minder kleur, licht afstandelijk, toch sensueel en stijlvol. Ook al dekt de cover de lading niet, Typhoon is een sterke kroniek."
25-10-2018

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (170): Het verloren Godenwapen 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De kleurrijke achtergrond oogt mooi en schilderachtig, Tirso's lege en doodse tekeningen krijgen daardoor een enorme upgrade. Hij mag Felideus enorm dankbaar zijn. Eigenlijk wordt de zoektocht naar dat Goddelijke wapen ontsierd door de karakterloze figuren van Tirso. Nochtans weet hij hoe een pagina op te bouwen, Munoz schrijft immers op maat om de nieuwsgierigheid van de lezer te voeden. Het door God verlaten leger, intrigerend, niet onvergetelijk."
12-04-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (168-169): Agent 327 Hulde aan de jarige SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een tweede felicitatie van 17 andere stripmakers aan het adres van coryfee Martin Lodewijk. De bijdragelevers maken de fout niet om de stijl van de meester te imiteren, elk toont op zijn manier de bewondering voor een inspirerend artiest. Romano Molenaar is in zijn element, de Roover steekt de Agent in een Spiderman-pakje. Paul Teng voert een jonge 327 op, een broekventje dat nog makkelijker door een bloem bedwelmd wordt. Zelfs Willy Linthout eert zijn collega en situeert geheim agent IJzerbroot in het tweedimensionele Urbanus-land. Daan Jippes, Hanco Kolk, Gerard Leever, Dick Matena, alleen al voor het grafische gewicht dat deze heren in de schaal leggen, is dit boek goud waard. Hulde aan de jarige: driewerf hoera!"
11-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (167): Nestor Burma 13 Corrida

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Corrida op de Champs-Elysées is een stierengevecht waarbij de mens de rol van het beest op zich neemt en elkander met pracht en praal steekt om het uiteindelijke doel te bereiken: je tegenstander uitschakelen. Echt op een elegante manier gebeurt dat hier niet, Nestor Burma kan getuigen. Zo'n Burma-verstripping lees je niet vrijblijvend, daar hou je best een notitieboekje voor bij om de ver- en ontwikkelingen in te noteren, bij tijds terug te bladeren om te beseffen wie ook alweer wie was. Gelukkig blijft de superdetective bij de pinken en steekt hij voortdurend de flikken de loef af. Gelukkig maar, anders zou hij ook vroeger dan later op het kerkhof belanden. Pracht en schijnpraal in de filmwereld, Burma staat liever niet in de schijnwerpers. Nicolas Barral tekent beweeglijk en elegant, samen met Philippe de la Fuente zorgt hij voor een gepaste inkleuring, anders dan bij de grijswaarden van Tardi. Leuk."
19-02-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (166): Civil War 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Zo'n alomvattende tweestrijd, euh multistrijd, is te groots om slechts in zo weinige pagina's in te kapselen. Je hebt minder ruimte voor echte diepgang. Toch benut Millar alle mogelijkheden om de tegenstellingen steeds grotesker en realistischer weer te geven. Captain America, dat ben jij. Maar jij bent ook Iron Man! Twee opposanten in elk een verschillend kamp. Wie heeft in een oorlog gelijk? En wat wil jij ervoor opgeven? Steve McNiven voert de grafische opdracht strak uit."
03-04-2019

7/10