Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Alvaro Iglesias had zich moeten beperken tot een meer schetsmatige aanpak, getuige de pagina's achterin (73). Die zijn veel levendiger. Oscar Martin benadert het principe van de Mad Max-achtige eenzaat (hoewel hij oorspronkelijk eerder de familiale overlever is) op een frisse manier en laat het zwijgzame een glansrol spelen. Je bewandelt met Fortuna een onfortuinlijke “beschreven route”. Lichtvoetig, maar net door de ontknoping bevredigend goed. Een vlotte weglezer mét inhoud."
26-07-2018
7/10
vrijdag 26 april 2019
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten