Vijfentwintig stripbesprekingen 2017 (261 tot en met 285)

Met knipoogjes naar Carthago, Prometheus en zelfs Heiligdom (Sancutary) amuseert Bec zich door al zijn verhalen met elkaar te verweven. De thriller wordt spannender en spannender, de aankondiging van een Wordt Vervolgd in De vlucht daagt je verder uit extra geduld uit te oefenen. BP moet het ontgelden, want het logo van PO (Prometheus Oil) lijkt er verdacht veel op. Deepwater Prison, een efficiënte gevangenisstrip vermengd met ecoterreur.
- Batman - Evolutie
- Deepwater Prison 1
- Deepwater Prison 2

Joost Swarte, dus de kans is groot dat dit geen stripverhaal betreft. En inderdaad, En toen de stijl is een schitterende visuele synthese van een omwentelende kunststroming, een overzicht van een groep kunstenaars die als geheel toch behoorlijk wat teweegbracht. Al van in het begin hunker je naar die ene bevestiging, de ultieme vertegenwoordiger (toch de meest gekende) van dit gedachtegoed. Natuurlijk is er Rietveld, maar wat met de schilder die kleurvlakken tekende met rood, geel, blauw en zwart? Niet getreurd, Mondriaan komt wel degelijk aan de beurt. Deze (on)gewilde rondleiding door de ateliers is zo prikkelend dat je automatisch uitgenodigd wordt om verder op zoek te gaan. Stijlvol getekend door Joost Swarte (met een index achterin die alle referenties repertorieert) en niet betuttelend geleid door opdringerige teksten. Dit boek blinkt uit in eenvoud, zowel esthetisch als woordelijk. En dat maakt zelfs de meest abstracte kunst o zo toegankelijk.
- En toen de stijl - Op bezoek in het atelier

Ook de Kiekeboes krijgen en volwassenenspinoff, met Fanny als leidend annex lijdend leitmotiv. Waar is de sterke jongedame van weleer? Hierin is ze het gewillige duifje, oververliefd, grenzeloos haar weinig respectvolle man in spé volgend. Toni Coppers had beter eerst deze nieuwe situatie gekaderd vooraleer Fanny in dit misdaadbad te dompelen. Een overdreven thrillerplot met de nodige doden en criminelen. Des te onwaarschijnlijker, des te dichter het bij de waarheid staat. Voor de ontknoping moet je het vervolg lezen. Jean-Marc Krings is de tweederangstekenaar van niet Vlaamse origine die zijn kans ziet menig Kiekeboes-hart te veroveren. De snelheid waarmee hij een plaat realiseert gaat ten koste van de kwaliteit. Tenzij hij echt het talent mist. Moordgriet is een commercieel marketingprobeersel. Slaagt het, dan krijg je nog een hele resem om te kopen. Onbegrijpelijk waarom sommige tekstkaders zo tot de nok gevuld werden. Iets meer ruimte rondom de zinnen maakt het veel aangenamer om lezen. Moordgriet, best oké.
- Fanny K. 1
- Fanny K. 1 luxe
- Fenix Collectie 120 Kari Lente
- Fenix Collectie 121 Kari Lente
- grote zeeslagen, De 1 Chesapeake

Het lijkt erop dat artisticiteit terug de hoofdvereiste is om als 'onbekende' in de Vrije Vlucht-wereld door te dringen. Hibakusha oogt kunstzinnig en op maat van deze kunstzinnige collectie gemaakt. Helaas dobbert de artiest in een bad vol veranderlijke stijlen en kost het hem veel moeite om eenzelfde maat aan te houden. Met zo'n oriëntaals thema verwacht je meer vrije penseelstreken en minder slordige, harde en vluchtige lijnen. Zo heeft de openingspagina met de erecte schaduw meteen een seksuele inslag, toch zeker wanneer een licht stomende scène enkele pagina's verder volgt. Na lezing weet je beter en wordt bewezen dat de thematiek helemaal niet tot zijn recht komt. Het sensuele spel van pagina 7, de prachtige kleuren, Cinna zwakt het af door de lineaire inkt. De artiest is inconsequent. Natuurlijk ben je nieuwsgierig naar het verdere verloop en laat je je leiden door de passieve oorlogsrol die Ludwig speelt in dit passioneel drama. De ontknoping levert Hibakusha extra punten op, alsook de poëtische inslag. Hadden Baudoin of Michetz dit getekend, dan werd je helemaal van je sokken geblazen. Nu zit er een zekere discrepantie in.
- Hibakusha
- Lady Mechanika 4
- Lady Mechanika 5
- Little England 1 HC
- Little England 1 SC

Groter van formaat, een zuiverder druk van de covertekening, harde kaft, een billijke prijs én dubbel zo dik. Je krijgt waar voor je geld. De bijlage is hilarisch en informatief met al de illustraties, artikelen én de prijsvraag die gepubliceerd werd ten tijde van Sleens 'verraderlijke' overstap. Titanenarbeid die alle lof verdient. Ook mooi dat het artikel met de winnaar erin is opgenomen. Over de strip zelf? Gaston Durnez heeft kennis van zaken en recreëert de surreële waanzin van Sleen in een even anarchistisch verhaal waarin de humor centraal staat met geslaagde woordgrapjes (Medelachbaren, Unozems), voortdurende verwijzingen naar het Het Volk-oeuvre (Het B-Gevaar, strook 45, kader 3), zelfs politieke verwijzingen ("We verliezen een stuk van onze rechtervleugel. Ja, net als de CVP", 50-6), springt de auteur van de hak op de tak om de meester te evenaren. Minder geslaagd is het ondermaatse studio Vandersteen-werk, onwaarschijnlijk dat daar het pseudoniem Wirel op prijkt. Dit kan toch moeilijk van het artiestenduo zelf komen, oordelend over de wisselende kwaliteit? Daar waar prentjes gekopieerd worden, zie je 'vakmanschap'. Echter wanneer er 'los uit de pols getekend wordt, blijken de figuren behoorlijk wat fysieke fouten te hebben (vooral ten opzichte van het te grote of te kleine hoofd). Het dossier achterin geeft de nodige uitleg omtrent woelige de ontstaansgeschiedenis van dit verhaal. Sleenovia, de harde kaftversie, een hebbeding.
- Nero - Sleenovia HC
- Nero - Sleenovia SC

De wonderen zijn de wereld niet uit, Marq van Broekhoven heeft zijn beste beentje voorgezet, de meest ingenieuze ideetjes opgespaard om de origineelste en meest frisse Peer te schrijven. Terwijl je eerst denkt een typfout in de titel te lezen, wordt het gaandeweg duidelijk dat deze spielerei een plezant album oplevert. In tegenstelling tot de complexe voorstelling van tijdreizen in films (Star Trek voorop) getuigt van Broekhovens luchtigheid van een weldoordachte, maar uiterst eenvoudige aanpak. Zelfs door de tekeningen kijk je heen, met als climax Dirkies vervollediging van de blanco bladzijden (je maakt de toekomst). Hilarisch. Zo zie je maar, de aanhouder wint.
- Peer de Plintkabouter 5
- Ravian Integraal 2

Eindelijk verzameld of moet je zeggen helaas verzameld: één van de mooiste, meest poëtische reeksen die je je maar kan bedenken bedacht door Greg en frivool getekend door Dany. Het dossier voorin overstijgt wel niet en vult amper aan. Gelukkig spreken de verhalen voor zich. Over De wonderlijke avonturen van Roze Bottel en Duifje Vleugelslag: geen Alice wel een Roze Bottel in Wonderland. Wie bedenkt hét betaalmiddel om je vervoerbewijs te betalen? Een kusje dat fysiek een hartje wordt en je aldus kan knippen! Gregs ideeën zijn fantastisch en zo goedlachs dat je van de ene verwondering in de andere valt. Een posse die in het zog van Duifje Vleugelslag een reddingsmissie vormt: een leeuwenkoning, een kabouter met kruiwagen, een schoorsteenveger en een ballerina. Allen op weg op hun 'yellow brick road'. Wat kan je daar nu mee aanvangen? Veel! Eendracht maakt macht, net als goedhartigheid. Enkel de cynicus zal hiermee niet aan zijn trekken komen. Alhoewel. Wedden dat zelfs hij smelt voor deze warmbloedige, sympathieke liefde. Dany tekent zijn figuurtjes nog braafjes, strak in het pak, Roze Bottel elegant met strohoed en colbertje. Echter de ongebreidelde fantasie waarmee hij de wereld omtovert, is ronduit magisch. Over De luchtbel van de waarheid: zo veel goedhartigheid bij de protagonisten, daar smelt je toch voor weg. En al zit er een gezonde rivaliteit in gepropt (Roze Bottel versus Rupert van Roestvlek), waarbij de ene de verpersoonlijking is van de bezitterige oermens, de onbaatzuchtige inzet (hoewel, de hand van Duifje staat op het spel) creëert niet enkel hoop. Ze overleeft de ergste epidemie. Het wegvallen van Prikkeldraad is wel erg simplistisch. Die zie je ongetwijfeld ooit nog eens terug opduiken. Greg bejubelt zijn eigen werk door het ultiem raadsel voor te leggen. Grappig, het stukje over de flower power-aanhangers. Die creëren een aparte luchtbel. De luchtbel van de waarheid is wederom een schot in de liefdesroos. Over Het kasteel van de 4 manen: "Duifje, vandaag is er een langzaam voortsluipend gif droomland binnengedrongen." Roze Bottel windt er geen doekjes om, de menselijke hebzucht heeft zich in Morgenrood gemanifesteerd. Nog erger dan het gevaar uit het voorgaande deel moet alles in het werk gesteld worden om hetgeen de ondergang kan inluiden, tegen te werken. Gelukkig kent Roze Bottel de knepen van het vak om het materialisme te bedwingen. Het kasteel van de 4 manen, een moralistische les die helaas toont dat de mens na goed vijftig jaar nog steeds niet veranderd is. Integendeel.
- Roze Bottel Integraal 1

De soldaat en de negerin leest als een lichtvoetige novelle, ondanks de 48 pagina's verloopt alles gezapig op een kabbelend tempo. Schrijver Quella-Guyot durft het niet om dieper te graven, de psychologie en de personages verder uit te diepen, de situatie accurater te omkaderen. Je ondergaat en kan daardoor weinig begrip opbrengen voor de soldaat die onder de sociale familiale druk al zijn dromen opzij schuift om zich alsnog te verzetten tegen het gebroken geluk. De berusting staat haaks met ons verlangen naar een happy end. Toch zeker omdat Boitelle voorheen wel iedereen uitdaagde en zich niets in de weg liet leggen. Tekenaar Morice benadert het gegeven met een even vriendelijke zachtheid en bevestigt het niet zo alledaagse 'sprookje'. Gemoedelijk en meer dan lezenswaardig. De soldaat en de negerin, even wegdromen in de tijd.
- soldaat en de negerin, De
- Star Wars Darth Vader 6

Een atypische native American-verhaal dat nog meer doordrongen is van Indiaanse legenden dan Crisses & Keremiades' Luuna. Bevat eenzelfde eigenzinnigheid, te beginnen met de hoekige tekenstijl. Gauthier maakt er een lineair lijnenspel van. Je hebt echter kleur nodig om alles netjes te (onder)scheiden. Lerolle kiest bovenal voor kleurtonen. Helaas niet altijd even versterkend. Soms moet je uiterst gefocust lezen zonder dat het zelfs overzichtelijk wordt. Waarom het verhaal niet helemaal tekenen in de stijl van de achterkafttekening? Enorm gestileerd. De keuze van Saga om enkel in harde kaft uit te brengen, maakt de reeks te duur. Je elimineert op voorhand een deel van het publiek.
- Washita 2
- Washita 3
- Washita 4

Het kan verkeren. Hoe een teamsverandering de kwaliteit van een strip verder omhoog kan stuwen. Jean Bastide is een inkleurtovenaar die weet hoe sfeer krachtig om te zetten. Je waant je in de woestenij van Bouncer, somber in geelbruin-blauw en veel grijs. Naderhand merk je zijn bijdrage niet meer op, zo levensecht word je meegezogen. Dat betekent dat ook Péru's scenario je meesleept net als Cholets tekeningen. Péru houdt zich niet in qua splitsing van verhaallijnen. Clay naar IJsland, de pediker op het eiland, de instelling van de democratie en Serge. En niet te vergeten de harteloze, meedogenloze zwerver, de overlever. De kudde, een uitstekend deel waarbij het team zich naast Walking Dead plaatst zonder kopieergedrag te vertonen.
- Zombies 4