Bec verdiept zich in een stukje pioniersgeschiedenis. Niet donker genoeg zijn de pagina's die deze zwarte episode uit het verleden moeten voorstellen. De opkomende waanzin krijgt in die 92 platen onvoldoende ruimte om zich te manifesteren. Gelukkig is er de monotone, sombere uitvoering vol groezelige sneeuw die je beklemmend en gedeprimeerd doet wegzinken in de wanhoop. Toch verwachtte je meer gruwel, meer geestelijk verval vooraleer over te gaan tot de monsterlijke beslissing om mensenvlees te eten. Makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe zou je zelf ageren in zulke situaties? Spannend is het relaas niet, wel verhelderend met de optimale blitze opvolging van scènes in een psychologische trektocht die uiteindelijk traumatische letsels achterlaat. Mary Graves' verhaal krijgt bovendien een extra staart met een voor haar even verrassende wending. Bec legt daardoor alles op tafel! Death Mountains had gerust langer mogen duren, al zorgen Bec en Brecht er hiermee voor dat de verveling er niet insluipt. Interessant. Artiest Brecht schetst rudimentair, schipperend tussen Derib, Jouvray en zelfs André Taymans. Het werkt in deze dodelijke en dodende bergen.
- Death Mountains 1 ***½
- Death Mountains 2 ***½
- Elsje (A4) 2 ***
- Mega Stripboek 2013 ***
- Mijn muze ligt in de zetel **½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten