Een wondere vrouw

Een verrassende driehoeksverhouding tussen Danielle Wellys, Wonder Woman en Batman. Het duurt een tijdje eer deze laatste om de hoek komt kijken en tussenkomt. Hij is de extra bedreiging die een stok tussen het Hiketeia-wiel steekt. Rucka neemt de tijd om het complexe ritueel duidelijk te verklaren. Eerst met een flashback, dan focussend op Danielles manipulatieve noodkreet. Wat te doen wanneer je weet dat een cruciale beslissing -welke dan ook- je in nauwe schoentjes brengt? Hoe het principe van de voogdijeed precies in elkaar zit, je bent er niet helemaal uit. Maar de tijd die genomen wordt om de twee hoofdrolspelers een (menselijk) gezicht te geven, is in deze 'superhelden'context bewonderenswaardig. Zo zie je maar dat zelfs Wonder Woman je kan verrassen. Diana van Themyscira houdt immers letterlijk voet bij stuk. De cover is daarvan het levende bewijs.
- Commissaris Moordenaar 1 **½
- Commissaris Moordenaar 2 **½
- Commissaris Moordenaar 3 **½
- DirkJan + Bert! de beste grappen tot nu toe ***
- Wonder Woman - De Hiketeia ***½

Tip voor een vip

Niet het venijn maar wel een extra portietje plezier zit 'm in de staart met meteen een aanleiding of knipoog naar een volgend deel. Hoewel Vehlmann veel meer had kunnen doen met deze omhooggevallen held badend in luxe, blijft de scenarist bescheiden en kadert het in een grootse, financieel manipulatieve operatie van één of andere zakenhaai. Een moderne insteek waarbij fortuinlijke spelers de markt naaar hun hand zetten. Vip, Viper, Vipst is een bijzonder leuke en intelligente rechtdoorzee Robbe geworden. Amusant.
- Lois 6 ***
- Miss Endicott **½
- Ontmoeting HC **½
- Ontmoeting SC **½
- Robbedoes en Kwabbernoot 53 ***½

Niet zo mak, Aslak

Een sterke combinatie, het schrijversteam Hub-Weytens zorgt wederom voor een frisse, robuuste, semigrappige vikingstrip vol kleurrijke figuren. Het fantasydecor is het ideale sluitstuk. Michalak vult dat aan met versterkte beelden. Niet alleen door de gevrieerde cast, ook de accuraatheid draagt bij tot de aannemelijke realiteit. Plezierig.
- Aslak 2 ***½
- Black Cat 9 **
- Black Cat 10 **
- Black Cat 11 **
- Geheime Driehoek, De - De Wachters van het Bloed 5 **½
- orakel van de maan, Het 1 ***

Wie zoekt naar euthanasie

Thematische boekjes in geschenkverpakking blijken goed te verkopen. Merk het aantal herdrukken op in het lijstje vooraan van Peter de Wits andere titels. En dus hopla, even grabbelen in de rijke Sigmund-ton om het leven voor mensen die worstelen met -of twijfelen aan- een voortijdig einde toch een hart onder de riem te steken. Hoewel, naast analyses uitgevoerd door neerlands beroemdste psychiater, heb je ook cartoons die trachten om "always te looken on the bright side of death". Soms ironisch, soms sarcastisch, soms zakelijk, soms met beide voeten op de grond, soms confronterend, soms verhelderend. Doodsangsten zal de Wit niet doorstaan hebben om het boekje te vullen, de inspiratie vloeide rijkelijk. Een cadeautip. Met strop graag.
- Huurlingen 2 ***
- Jack the Ripper 1 ***
- O.D.E.SS.A. 1 **
- Ohee 473 *½
- Robin Hobb - De Boeken van de Zieners 6 **
- We Gaan U Eens Lekker Doodmaken ***

Salamischat

Als dit bedoeld is als kinderstrip, dan schiet Rob van Barneveld recht in de roos. De ongebreidelde fantasie waarmee hij Stevensons Schatteneilandavontuur volledig vult met vreemde en verbazingwekkende creaturen -die heerlijk geschift zijn en allesbehalve angstwekkend- toont dat de auteur lef heeft. De invulling is origineel, weliswaar onwaarschijnlijk, maar dat moet nu eenmaal in onze reguliere wereld waar voorgekauwd wegdromen schering en inslag is. Je kan het zo gek niet bedenken (de heks speelt met vuur) want van Barneveld kiest voor een keer (geregeld) voor de letterlijke interpretatie. Kop noch staart kan je er aan vastknopen, het anarchistische zorgt er immers voor dat de logica ver zoek is. Aan de lezer dan ook om zich volledig te laten leiden in deze schattenjacht. Naïef leuk.
- Inspecteur Blomme 1 **½
- Schat van Salami, De 1 ***½
- Toon Onverbloemd ½
- Vis & Ivo, De **
- Volmaaktheid in wording *½

It's a kind of Magus

Angel Unzueta gebruikt interessante texturen als inkleuring om de achtergronden te vullen. Soms sober efficiënt, soms iets te veel effectbejag waardoor de figuren verzuipen in de te goede bedoelingen (het vertroebelde bos, pagina's 6 en 7). Het oogt eerdoor wel mooier dan het is. Scenarist Skoldo Azpitarte put ook uit het rijke Tempeliersverleden. Met wederom een groots mysterie in het Beloofde land als uitgangsbasis. Na 48 pagina's kennen we de ware toedracht nog steeds niet. Je verwacht dan ook niet dat het slot van dit tweeluik voldoende opheldering zal geven. Da's meteen het enige struikelblok, want Het graf van Lazarus leest spannend weg zonder al te veel Geheime Driehoek-pretentie. Unzueta schuwt de sensualiteit niet. Het nonnetje lijkt welhaast klaar te komen (pagina 9) met een ijzeren nagel in de hand. Als dat maar niet pijnlijk afloopt.
- 20.000 eeuwen onder zee 2 **
- Magus 1 SC ***
- Magus 2 SC ***½
- Magus 3 SC ***½
- Relieken 1 ***
- Tatanka 3 ***
- Uchronie(s) 11 New Beijing 1 **

Woestenij-valk

Daedalus kiest voor een kleiner formaat en dat komt deze geschilderde reeks niet ten goede. De pagina's zien er gekneld uit, de tekeningen dicht bij de rand ademen amper. Je verliest daardoor een ruimtelijk gevoel. Zumsteins tekeningen ogen warm en mooi, een mix van Jean-François Charles (India Dreams) met Hugeault (Boven de wolken). Er zit duidelijk meer dynamiek in dan bij Buck Danny. Toch is Zumstein soms iets te stiefmoederlijk en vult saai met de voice-over de overpeinzingen van de protagonist. En hoewel je hem van heel nabij volgt, voel je je niet helemaal met zijn verhaal verbonden. Misschien ook omdat de auteur switcht van hoofdrolspeler. In eerste instantie volg je immers een (echte) piloot. Structureel had het beter gekund, met een omkaderende (geschiedkundige) introductie, maar al bij al valt de opener van deze Woestijnvalk best mee.
- Glyff 1 **
- Harry Humus 1 ½
- Harry Humus 2 ½
- Rode Ridder, De 237 Luxe (velours) *½
- Woestijnvalk 1 HC ***

Een zooi, dat konvooi

We kenden het verhaal van het bevrijdingsavontuur reeds uit het eerste deel, dus wat valt er nog over te vertellen? Scenarist Toussaint herkauwt het gegeven op een intelligente manier, welhaast integer en geëmotioneerd. Het boek leest als een halve geschiedenisles met weetjeszijsprongen die dienen om de context te kaderen, op zich helpen deze tekstblokken het verhaal niet helemaal vooruit. Toussaint graaft niet enkel in de modderpoel van de oorlog, hij geeft de protagonisten een gezicht, een identiteit en garandeert een eindtwist die de band met de lezer nog versterkt. Tekenaar Beroy komt met grillige lijnen op de proppen, soms lopen er zelfs zombieachtige wezens in rond, getormenteerd door de oorlogsgruwel. Zijn Brussel is knap. De hoop op een morgen, in het genre een sterk drama.
- Arawn 4 **½
- Konvooi, Het 2 ****
Vandersteen moest van Hergé dan wel het volkse met haar plaaatselijke mythes bannen, toch komt er in de blauwe reeks heel wat magie aan te pas. Hier dankzij de hypnose die hen verplaatst naar het Brugge van de XIIIe eeuw. Wie had verwacht dat dit zo'n groots avontuur zou opleveren in de voetsporen van Marco Polo. En dat allemaal met de Tartaarse helm als centraal gegeven. Vriendschap en verraad. List en trouw. Respect en lafheid. Doorzicht en ondoordacht. De spilfiguur is Lambik die heldhaftig steeds zijn moed bewijst, met voldoende struikelende en stuntelige capriolen die zorgen voor de komische noot. Wie wil op deze manier -ongeschonden- ook niet uit een avontuurlijke droom ontwaken? Wat een klassevol en instructief avontuur.
- Suske en Wiske 114 ****
- Suske en Wiske Klassiek - Blauwe Reeks 3 ****
- Suske & Wiske Klassiek - Blauwe Reeks Laatste Nieuws 3 ****

Goddelijk

Geloof het of niet, maar deze compilatie is hemels en grappiger dan een Press Cartoon-compilatie. Trouwens, wanneer zo'n Brasser erin opduikt, ben je steeds in de wolken. Prachtig hoe Lombardi (49) Adam en Eva het paradijs uitstuurt. Terwijl de man denkt aan dat ene blad om zijn schaamte te bedekken, breekt Eva zich het hoofd welke boomsoort zij moet kiezen, modegewijs. Noë of Noach is duidelijk voor velen een inspiratiebron geweest: weg met de gatenmakende specht (51), de stinkdieren mogen afgezonderd in een apart bootje volgen (43), of hoe de dieren het makkelijkst in een Zoo krijgen (23). Aureool of neusring (59). Adam met de eerste burka naast zich (82). De correcte, intelligente introductie zet je meteen op het juiste spoor.
- Agent 327 The making of 02 De vrouwen van Agent 327 Luxe **
- Goddelijk ****
- Lucky Luke Speciaal album 3 ***½
- Suske en Wiske 321 Luxe (linnen rug) ***½
- Suske en Wiske 321 Luxe (velours) ***½

Re-questor

Mythologische avonturenstrip, Crisse heeft er een patent op. Nu waagt ook Jean-Luc Sala er zich aan, al doet hij dat in het verlengde van voornoemde door een gelijkaardige tekenaar te gebruiken. Saviori valt immers niet ver van de Crisse-boom. En ook inkleurder Bassini gebruikt eenzelfde techniek (ook de aflijningen van personages en decors een tint geven). Gelukkig kopieert het team niet klakkeloos, ze voegen er genoeg aan toe om van De zaak Atlantis een vermakelijk avontuur te maken. Scherpe dialogen, heerlijke theatrale figuren, overgesticulerende acteurs in een averechtse structuur. Pas halfweg het boek ontdek je de ware toedracht van de queeste. Het minpunt is het Wordt vervolgd-eind. Je honger is bijlange niet gestild. Saviori kiest voor een iets te grillige drukte waardoor de tekeningen weinig rust en overzicht uitstralen. Het stijlmaniërisme past wel bij de vertelling. Erg leuk.
- Nacht in Rome, Een 1 SC ****½
- Norah Limoen 2 ***
- Pandamonia Collector's pack 1 ***
- Prins Valiant 20 ***½
- Questor 2 ***½

Dodelijke bergen

Bec verdiept zich in een stukje pioniersgeschiedenis. Niet donker genoeg zijn de pagina's die deze zwarte episode uit het verleden moeten voorstellen. De opkomende waanzin krijgt in die 92 platen onvoldoende ruimte om zich te manifesteren. Gelukkig is er de monotone, sombere uitvoering vol groezelige sneeuw die je beklemmend en gedeprimeerd doet wegzinken in de wanhoop. Toch verwachtte je meer gruwel, meer geestelijk verval vooraleer over te gaan tot de monsterlijke beslissing om mensenvlees te eten. Makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe zou je zelf ageren in zulke situaties? Spannend is het relaas niet, wel verhelderend met de optimale blitze opvolging van scènes in een psychologische trektocht die uiteindelijk traumatische letsels achterlaat. Mary Graves' verhaal krijgt bovendien een extra staart met een voor haar even verrassende wending. Bec legt daardoor alles op tafel! Death Mountains had gerust langer mogen duren, al zorgen Bec en Brecht er hiermee voor dat de verveling er niet insluipt. Interessant. Artiest Brecht schetst rudimentair, schipperend tussen Derib, Jouvray en zelfs André Taymans. Het werkt in deze dodelijke en dodende bergen.
- Death Mountains 1 ***½
- Death Mountains 2 ***½
- Elsje (A4) 2 ***
- Mega Stripboek 2013 ***
- Mijn muze ligt in de zetel **½

Misses Jones

Zie je daar een blote January Jonesborst op pagina 9? Wie had gedacht dit mooie kippetje ooit te kunnen plukken! Waar zijn de moraalridders van weleer? Lodewijk en Heuvel brengen een fantastische retroavonturenstrip vol actie en verrassende plotwendingen. Met January die holderdebolder en per toeval in het strijdgewoel tuimelt en die -zoals weleer- haar mannetje weet te staan tussen al die gehaaide snoodaards. Ze is de heldin met het hart op de goede plaats. Hoewel je Heuvel meteen koppelt aan Hergés klare lijnstijl (pagina 15, zo geplukt uit Kuifje, de roep naar Milou staat er niet per toeval), toch waart ook de geest van Willy Vandersteen hierin rond. Met figuurtjes die kortere beentjes hebben, waan je je in de lossere beginperiode van Sus en Wis. Sierlijk en dynamisch, weg met de lijmerige stijfheid. Grappig en spannend vol mooie prentjes. De schedel van sultan Mkwawa, een hoogtepunt uit de Nederlandse stripgeschiedenis.
- Agent 327 12 HC ***
- Agent 327 12 SC ***
- January Jones - Big Balloon 2 ****
- January Jones - Don Lawrence Collection 2 HC ****
- January Jones - Don Lawrence Collection 2 SC ****

Millets Angelus

Belachelijk, dit nu gebundeld tweeluik was een onderdeel van Dupuis' collectie Geheimen. Oorspronkelijk werd beslist om het niet te vertalen, nu krijgt het alsnog een Nederlanstalige versie. Mooi is dat natuurlijk, ware het niet dat het specifieke Geheimen-predikaat ontbreekt. De hele reeks werd immers rond scenarist Giroud opgebouwd en dit verzameld tweeluik hoort daarbij, net als al die andere krakers die de scenarist schreef rond (voornamelijk) familiegeheimen. Wanneer je een rommelmarkt bezoekt, ga dan de weddenschap aan om het meest gecommercialiseerde schilderij ooit op eender welk ander draagvlak op te speuren. Op posters, borden, tinnen schotels, houtsnedes of zelfs 3D-beelden, je komt het in alle maten en gewichten tegen. Kitsch tot in de extreemste graad verwezenlijkt. Gegarandeerd win je! Millets Angelus kent in gepopulariseerde vorm een massa kopies. En nu is er dus ook de strip. Geen enkele reproductie zal ooit zo gefundeerd Millets pre-impressionisme evenaren. In eerste instantie ben je je er niet van bewust dat Clovis' fascinatie voor het schilderij verder reikt dan het ontbloten van Dali's obsessie. Je staat enkel stil bij de oppervlakkige gevolgen dat deze speurtocht heeft op Clovis' leven. Maar het graafwerk heeft grotere repercussies! Intelligent, dramatisch en openbarend. Al blijft op het eind toch nog één groot geheim bewaard. Hoe Clovis dat zal oplossen, mag de lezer zelf invullen. Angelus, een straffe strip vol getormenteerde emoties. Om net als Millets boerenkoppel even op het land stil te blijven staan.
- Angelus ****
- Aquablue 13 HC ***½
- Aquablue 13 SC ***½
- Bankgeheimen USA 5 ***
- Tom Carbon - Strip2000 4 ****

Sluiers ontsluierd

Terwijl er genoeg getalenteerde artiesten rondlopen of zelfs onvertaald in de Franse vijver achterblijven, heeft Casterman ongetwijfeld nog een contractuele verplichting die een voormalige verantwoordelijke met Ersel afsloot zonder echt enige redactionele controle erop uit te voeren. Sluiers 1 was al een ramp, dit tweede deel is in hetzelfde bedje ziek. Wat is er dan mis mee? Pagina 44, kader 1: "Jawohl, herr Kolonel" antwoordt de man links terwijl we daarna pas rechts lezen wat er echt van hem verwacht wordt! Een compositorische flater die geregeld terugkomt. Pagina 43, kaders 1 en 2. Françoise draagt in eerste instantie een allesbedekkend kleed en nog geen kader verder loopt ze in haar gewone pakje rond. Slordigheden die amateurs begaan. Anatomische wanverhoudingen, geen volume, noch diepgang in de tekeningen, een slechte lettering (Ersels eigen geschrift) en een belachelijk lachwekkend verhaal. Alsof de ene pagina afhankelijk van de inspiratie van de dag de andere vrijelijk opvolgt. Pijnlijk.
- Sluiers 2 ½
- Suske en Wiske 23 ***½
- Suske en Wiske 60 ***½
- Suske en Wiske 76 ***½
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 28 ***½

Ringelorende Dierenriem

Zo'n seriemoordenaarsverhaal krijgt nooit de kans om zich volledig te ontwikkelen in de beperkte beschikbare pagina's. Corbeyran speelt daarom op het suggestieve en legt de klemtoon niet op de dader. Hij verlegt de enscenering naar de doorgedreven cop die koste wat het kost de psychopaat wil vatten. Of je nieuwsgierigheid bevredigd wordt? Corbeyran kiest voor een minder plausibele oplossing waarbij de schrijver licht van het aards realisme afdwaalt. Niet meteen iets wat je in deze context verwacht. Het had eenvoudiger en aanvaardbaarder gekund. Goethals heeft sinds zijn Tower-periode zichzelf wat bijgeschaafd en zorgt met een strakke lijn voor een klassiek realisme. De sfeer en het ritme zitten er goed in. De uitdaging van de Ram, van een te genieten begin gesproken.
- Dierenriem 1 ***½
De Siegfried-sage en de Schat van de Nibelungen. Suske, Wiske, Sidonie en Lambik mogen proeven van de mythe dankzij de allegorische figuur de Tijd die hen laat ontwaken in de XIIe eeuw. Werkman Vandersteen blijft nadrukkelijk de arbeider verdedigen: "Ik ben te trots om te leven van de arbeid van anderen! Ik ga in de stad werk zoeken. Arbeid adelt." Op zich geen probleem om via belastingen je gemeenschappelijke bijdrage te leveren. Als die tenminste goed besteed wordt. Weer een mooie parabel met een moraal, al zorgt Vandersteen dat het avontuur hieronder niet bezwijkt. Een verdwijnende schat, twee te verslaan draken die zich niet laten ringeloren en een opdoemende oorlog, van een rijkgevulde episode gesproken. Wat wil je met zo'n Ringelingenschat. Wederom een sterk album.
- Lucky Luke 7 ***
- Suske en Wiske 13 ****
- Suske en Wiske 137 ****
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 17 ****

Hugo en Sarah en Robin

Schoonheid en elegantie verpakt in een jeugdstrip. Bédu kanaliseert fantastische fantasy-elementen en verstrengelt ze tot een glad gevlochten geheel. Volwassen en toch kinderlijk. Simplistisch en toch rijkgevuld. Zoals het sprookjes betaamt, bevat dit verhaal ook menig moraal. Op pagina 17: "Het is soms moeilijk een kind uit te leggen wat je zelf niet eens kunt begrijpen." Mooier is nog (pagina 9): "Wanneer het verstand zijn begrenzingen voelt, kleedt het zich vaak in achterdocht." Bédu in Hugo, een klasse apart.
- Hugo 2 ****½
- Hugo 4 ****
- Hugo 5 ****
Een klassieker van formaat vol memorabele scènes. Logisch toch als je weet dat de Smurfen hierin voor het eerst opduiken. Peyo houdt de spanning hoog, want op een hand na (pagina's 22 en 23) duiken die fijne, kleine blauwe mannetjes pas voor het eerst echt op na tweederde van het verhaal. Doorheen de tijd transformeren de Smurfen slechts miniem. Het is vooral de puntigere muts uit deze beginfase die bijgeschaafd wordt. Terwijl alle aandacht in De fluit met zes smurfen door de Smurfen opgeëist wordt, vergeet je wel eens dat alles draait rond de even magische fluit. Het is een instrument dat Pirrewiet maar al te graag bespeelt om amuzikale mensen voor en door zijn groots talent in beweging te zetten. Pirrewiet ontpopt zich tot een ware manipulator. Op zich gebeurt er niet zo veel in dit 62 pagina's tellend verhaal, alleen is de impact van deze kennismaking met de Smurfenwereld zo lieflijk, vertederend en uiteindelijk wereldveroverend, dat je al de rest vergeet. Onterecht, want ook Pirrewiet steelt met zijn geklooi de show.
- Johan en Pirrewiet 9 ****
"Je ziet toch dat ze 't naar haar zin heeft." Sarah is niet alleen. Ook Steven Dupré amuseert zich kostelijk met het maken van deze fantastische en verbeeldingsrijke jeugdstrip. Ofte hoe de kinderlijke droom prachtige werelden kan creëren. Met een mooie Hof van Eden als speel-tuin. Netjes opgedeeld in hoofdstukken (zes weken), zonder dat de episodes een gelijkmatig aantal pagina's hebben. Een vaste structuur zit er niet in. Wie maalt er om? Zes weken is een heerlijke, warme beleving, intelligent verteld. Een eventuele tip voor een heruitgave: een herinkleuring graag.
- Sarah & Robin 3 ****

Fleuryg alter ego

Girouds personages droegen voorheen een goedheid in zich om het meelevingsdrama te versterken. Dit keer focust de scenarist zich op een slachtoffer van fysisch en psychisch geweld, getraumatiseerd door wat hem in zijn thuisland overkwam. Massik is hierdoor volledig getekend en weet zich slechts te manifesteren dankzij een gewetenloze overlevingsdrang. Echt sympathiek komt hij daardoor niet over en dus heb je moeite om hem symbolisch aan te moedigen. Hoe zal zijn levenslijn immers eindigen? Mezzomo wordt niet optimaal geassisteerd door de inkleurder. Deze vult nogal vlak in. Met het groezelige New York van de immigranten ziet het decor er daardoor minder realistisch uit. Mezzomo zelf heeft een dikkere lijn gehanteerd die minder geraffineerd is. Een bewuste keuze om de gebroken kantjes van Massik te versterken? Dit vijfde deel van Fleury Nadal heeft voorlopig niet dezelfde intensiteit als de voorganger(s).
- Alter Ego 7 ***
- Fleury-Nadal, De 5 ***
- Mannetje Pug 1 *
- Mannetje Pug 2 *
- Uchronie(s) 12 New Moscow 1 **

Het simplisme van Frodo's Otto

Frodo de Deckers strip schreeuwt om geanimeerd te worden. Schitterende ideeën, ingenieuze continuïteit en heerlijk absurde wendingen zorgen voor een gevarieerde wisselwerking. Hoe vaak gniffel je niet bij een goedbedachte schattige grap! En al vindt Otto de liefde van zijn leven niet, hij houdt tenminste aangename vrienden aan deze Op hete kolen over. Het verrassendst is echter Frodo's op- en afvoering van nevenpersonages die later weldoordacht weerkeren. Mooie grafiek, vloeiende lijnvoering. Otto is een beetje een gemoderniseerde versie van La Linea.
- G. Raf Zerk 1 ***
- G. Raf Zerk 2 ***
- Hauteville House *½
- Otto 2 ****½
- Tam Temmer 1 *

Romeo houdt van Julia

Een leuke compilatie vol Bugs Bunny, Road Runner of Tex Avery-humor. Romeo valt geregeld op zijn smikkel, krijgt hamerslagen op het hoofd, ziet ze letterlijk vliegen en dat alles om zijn geliefde Julia het hof te maken. Zeer tegen de zin in van haar vader. Ondanks het slapstickgeweld toch zachtaardig van karakter. De tekenstijl had wel iets dynamischer gemogen, maar het moet gezegd, een retrogevoel wordt erdoor gecreëerd. Het werkt.
- Philemon 15 ***
- Prins Valiant Box 4 ***½
- Romeo & Julia 1 ***½
- Urbanus Speciaal 11 *½
- werelden van Thorgal, De - Wolvin 3 Dossiereditie **½

Geen grootse Odalisk

Vrije Vlucht is al lang Vrije Vlucht niet meer. Dupuis wou duidelijk graag iets van Bastien Vivès uitbrengen, alleen wisten ze niet waar dat te stallen in hun fonds. Daardoor is de volwassencollectie van de uitgeverij een vergaarbak geworden en heeft daardoor haar kwaliteitspredicaat deels verloren. Niet dat De grote odalisk zo slecht is. Integendeel. De plezante spielerei zorgt voor een portie vermakelijk amusement. Het neemt een speels loopje met een werkelijkheid waarin zelfs James Bond graag zou vertoeven. Scrupulesloos (al die wonderlijke kunstwerken die aan flarden worden geschoten) zonder al te veel diepgang, met slechts op het einde een korte, emotionele toets. Zoek niet naar een realisme, de actieoverdrijving vult als een overdadig vuurwerkfeest knallend het boek. Was dit niet in Vrije Vlucht opgenomen, zou je je daar minder druk over maken. Trouwens, dit mocht evenzeer in een minder luxueus (en dus goedkoper) jasje gestoken worden. Niet memorabel, wel goed.
- Eridu 2 *
- grote Odalisk, De ***
- Hans Snugger en Kwikzilver, De avontuurlijk lotgevallen van 1 *½
- Hans Snugger en Kwikzilver, De avontuurlijk lotgevallen van 2 *
- Hans Snugger en Kwikzilver, De avontuurlijk lotgevallen van 0 *½

Vuile (Phile)mon

Wat een ongebreidelde, jeugdige fantasie heeft Fred toch. Je waant je in Gullivers reizen met onderweg ontmoetingen met tal van onwaarschijnlijke wezens en bedenksels: Vrijdag, meneer Bartholomée, de boot in de fles, het eiland A, knotsgekke en toch logische verzinsels van de zweverige auteur met kinderlijke ziel. Alsof The Beatles én Sergeant Pepper's Heartclub band én The yellow Submarine tot leven komen in deze theatrale en muzikale voorstelling. De inkleuring versterkt het surreële karakter dat je LSD-gewijs doet wegdromen. Ontvlucht met Philemon stoutmoedig de realiteit.
- Blauwbloezen, De 9 ***½
- Bonte Magazine 33 *½
- Bonte Magazine 34 *
- Philemon 3 ***½
- Spiegelingen 2 ***

Supermans zoon

In het begin is het een janboel, een verwarde introductie met al die verschillende personages. Eens je je echter inleeft en de onwerkelijke werkelijkheid vol superhelden hebt geaccepteerd, kan je je in deze realiteit verplaatsen. Het is niet zo maar Supermans zoon die plots op de proppen komt. In deze futuristische context opereren de Justice League of America (kortweg JLA) en ook Lex Luthor aan de regeringszijde. Wie zijn dan de terroristen die Supermans erfenis bezoedelen? De zoon van Superman is een superheldenthriller met een lach en een traan. Eens die stroeve brok vooraan doorworsteld, komt het echte, amusante avontuur. Goed verteld en stevig realistisch getekend met een prachtige designvoorkaftillustratie als uithangbord. Het leuk een verrassende keuze om te vertalen, het is wel een goeie.
- Kinderspel 1 ***
- Pokereiland 2 HC *
- Pokereiland 2 SC *
- Superman Zoon van Superman ***½
- Vrouwen in 't wit 35 **½

Heerser over de dolende zielen

Matthieu Bonhomme haalt niet zijn sterkste wapen boven om eventuele geïnteresseerden te lokken. De voorkafttekening prikkelt niet en daagt amper uit om het boek open te slaan. En ook binnenin ben je op het eerste zicht niet overtuigd door de ogenschijnlijke 'leegte' op de pagina's. Bovendien heeft Jean-Baptiste een weinig karaktervol hoofd, haast Kuifje-achtig, afstekend tegen al die ruwe figuren op het eiland. Maar wat als dat afgeborstelde net moet contrasteren met de rauwe werkelijkheid? Je voelt algauw dat het moederskindje gedropt wordt in een vijandige omgeving waar het mysterie rondwaart. Jean-Baptiste, de gladgeschoren kerel van in het begin, verwildert en past zich aan. Een kwestie van overlevingsdrang. Een interessant persoon, die 'Poulain'! En zo moet je vaststellen dat de cover de lading niet dekt. Het eiland Brac heeft duidelijk meer te bieden, met uiteindelijk een bevredigende uitleg omtrent de reeksnaamkeuze. Spannend geschreven, mooi getekend.
- F.C. de Kampioenen presenteert Vertongen & C° 5 **
- Heer der dolende zielen 1 ***½
- Jommeke 264 ***
- Michel Vaillant 8 HC ***
- Michel Vaillant 8 SC ***

Game over fin(s) voor gedaan?

Je kent het einde van elke gag dan wel, alleen is het steeds wachten op het verlossende antwoord: hoe komt Kids avatar immers dit keer aan zijn eind? Met minder hilarische momenten zijn ze wel constanter van aard. Een opmerkelijke afwisseling op het falende gegeven: de redder in nood legt niet door toedoen van de monsters die zijn pad kruisen het loodje, de fatale slag komt geregeld uit een verrassender hoek!
- Game Over 9 ***
- werelden van Thorgal, De - Wolvin 3 HC **½
- werelden van Thorgal, De - Wolvin 3 SC **½
- Willems Wereld 14 ***
- Willems Wereld Magazine 14 ***

Blauw gebloest

Een goedgevoel soldatenstrip die voor een keer niet draait om oorlogvoeren, maar die wel net toont dat onder de ruwe blauwbloezenbolsters er zich toch blanke (!) pitten bevinden. De kolonel is aandoenlijk met zijn weerbarstigheid. Ondanks hun hoofdrolfunctie, komen Chesterfield en Blutch zelf relatief weinig in het plaatje voor. Hun vaderlijke rol blijft beperkt. Blauwen en baby's, een thema dat gerust nog een keer mag weerkeren in deze reeks. Aandoenlijk.
- Blauwbloezen, De 24 ***½
- Junior Suske en Wiske 7 **
- Swamp Thing 5 ***
- Weena 1 HC ***
- Weena 1 SC ***

Geluckzak Luke

Een album met twee gezichten. Beginnend met het titelverhaal dat uitstekend dat achtergrond weergeeft waaruit Morris vandaan kwam: de animatiewereld. Je zou de vaak woordloze prentjes vaak als storyboard achter elkaar kunnen projecteren en dat levert een rudimentaire tekenfilm op. Vooral de ronde, beweeglijke figuurtjes -op zijn Mickey Mouses, met vier vingers- zijn zo weggeplukt uit een cartoon. De opzet is gelijkaardig: slapstick die je van de ene scène in de andere doet belanden. In Mad Jim of De dubbelganger (getiteld is het tweede verhaal niet) krijgt de figuur van Lucky Luke al vastere vorm. Met nog steeds van die rondere, vloeiende 'mannekens' met karikaturale gezichten (Charley Chick lijkt als twee druppels water op Louis Tobback, pagina 28) en even ritmische ensceneringen (pagina 31). Halfweg het verhaal schakelt Morris in een hogere versnelling en vult de pagina's aan met een extra strook! Gedisciplineerd en gestructureerd is het genieten van de comedy capers-holderdebolder-humor. Voor een 'beginneling' heeft Morris heel wat komisch en grafisch in zijn mars.
- Lucky Luke 1 ***
- Lucky Luke 17 ***
- Lucky Luke 18 ***
- Lucky Luke Integraal 1 ****
- Lucky Luke Integraal 6 ***

Millenniumsteekje

Dit eerste deel intrigeert alvast en creëert een verlangen om de ontknoping snel te kunnen lezen. Je bent nieuwsgierig en volgt met een zekere honger de twee uiteenlopende hoofdpersonen. Wat hebben ze immers met elkaar gemeen en welke betrokkenheid koppelt hen aan de gepresenteerde daden? De beperking van het aantal pagina's zorgt dat er voor de uitdieping van de nevenpersonages weinig ruimte is, maar in hoeverre gebeurt dat ook in Larssens boeken? Runberg en Homs focussen op Mikael en Lisbeth, waarvan je vooral de laatste het minst lijdzaam toeziet. Homs karikaturisme doorbreekt het realisme niet. Een goed begin.
- Beproeving, De 5 ***
- Buck Danny 15 ***
- Buck Danny 35 **½
- Jommeke, de belevenissen van Luxe 8 ***
- Stieg Larsons Millennium 1 ***½

Rob weet raad met de Showman Killer

O, is dit maar een selectie van Robs beste oplossingen? Laat de rest dan ook maar komen, of ze nu minder efficiënt zijn of niet. Pubers, jongelingen of zelfs volwassenen worstelen wel eens met alledaagse dingen, wereldproblematiek, hartzeer, kwaaltjes of wat dan ook. Het openingsbriefje op elke pagina kondigt een 'schrijnende' noodoproep aan. En dan komt Rob -via hemzelve of een even gepatenteerde naaste- op de proppen die deskundig, vooral onverantwoord, de hulpkreet onderuit haalt en er totaal geschift een concreet antwoord op geeft. Hierdoor vind je de situatie des te absurder. Met een ongebreidelde fantasie relativeert de auteur (een plesantoloog) het aangehaalde drama. Het is dan ook aandoenlijk telkens wanneer Rob de briefschrijver op het eind uitdaagt om zijn raadgeving zeker uit te voeren en ons eventueel te verblijden met de nodige feedback. Van Barneveld blinkt grafisch niet uit met zijn naïef minimalisme, het past perfect bij de inhoud. Rob weet raad is een te koesteren boekje voor jong en toch ook wel een beetje voor ouderen die nooit hun jeugd hebben verloren.
- Rob weet raad ****
- Showman Killer 1 HC **½
- Showman Killer 1 SC **½
- Showman Killer 2 HC **½
- Showman Killer 2 SC **½

Eerst de vrouw: Ilva en Arman

Khing komt wel eens erg theatraal uit de hoek en dat past hier perfect bij het artistiekere Arman & Ilva-verhaal. We bevinden ons op de bühne waar verguisde sterspelers nogmaals trachten zich van hun beste kant te laten zien. Ilva wordt stilletjesaan ingepalmd door de zeemzoete prestaties van Armans tegenpool terwijl haar partner zakelijk is en zich niet laat vermurwen. Je verwacht een moord om de suspense ten top te drijven, van Banda verandert van opzet en zorgt voor de nodige plotwendingen. Voor een krantenstrip toch wel bijzonder. Khing tekent soms zo verleidelijk en sierlijk (pagina 23, Ilva in de kaders 5 en 6), helaas vaak ook vlad door die dunne lijnvoering. Met een penseel had hij de figuren nog meer beweging kunnen geven (vergelijk met de potloodschetsen achterin). Niet mis te verstaan, zelfs met deze tekortkoming staat Khing hoog in het rijtje van gekwalificeerde realistische tekenaars. Zo elegant. Het leven is een schouwtoneel en Thalia maakt daar deel van uit.
- 9 levens van Van Bommel, De HC *½
- Arman & Ilva 15 ***½
- Batman Joker ***
- Kapitein Kreiss 2 HC **
- Kapitein Kreiss 2 SC **

SpiegelingennegnilegeipS

Eindelijk. Griffo is terug op de plek waar hij thuishoort. Weg van de hedendaagse politieke en economische thrillers à la Sherman en Empire USA, dankzij Valérie Mangin teruggekatapulteerd naar het verleden. Denk aan Giacomo C! In Spiegelingen ga je niet zo ver terug in de tijd. Balzac, Honoré, is de centrale figuur in dit 19e eeuws decor. Griffo verbeeldt getemperd kleurrijk in een licht karikaturale stijl de opkomende waanzin van een auteur die door omstandigheden steeds meer naast de pedalen trapt. Meeslepend is het relaas van de schrijver wiens levensbeschrijving interessanter blijkt te zijn dan diens nieuwste levenswerk. Handig via recapitulaties herbeleef je 'getekend' wat je net zelf reeds zag. Je bent mee in de 'detective', mee met de speurtocht die je leidt naar de ontmaskering van de schuldige. Zelfs tot de laatste sequentie houden Mangin en Griffo je in de ban. Wat een plezierig melodrama, deze eerste Spiegelingen. Een Griffo op z'n best.
- Black Crow 4 ***½
- Haas 4 HC ***
- Haas 4 SC ***
- Spiegelingen 1 ****
- Zouaaf, De 2 ½