The Wire 3.6 - Homecoming

Mag meteen gecatalogeerd worden als zijnde de beste acteerprestatie annex beste monoloog, Bunks die zijn woede afsteekt omtrent het buurtverval tegenover Omar. Je hebt van die gewichtige karakteracteurs!
"Major Colvin instructs his men to use brute force to get the message out to street dealers about his free zone. Avon Barksdale and Stringer Bell discover that real estate development has its own pitfalls. McNulty and Greggs ask Daniels to let them renew the Bell and Barksdale investigation. On Barksdale's orders, Cutty plans to take back corners from Marlo's crew."
McNulty doet het 'm weer, achter de rug van zijn overste om. Het resultaat is erg confronterend voor Daniëls. Wordt hij de reddende engel van de stad. Wordt spoedig vervolgd.
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 6. Homecoming. 2004.

The Wire 3.5 - Straight and True

Terwijl ze net het geweld in de straten willen inperken, laait alles terug op. Omar die vuurtje komt stoken samen met de heethoofdige Marlo versus Stringer wiens belletje gaat rinkelen eens Barksdale vrij.
"Johnny pressures Bubbles to stop snitching for the detail. Cutty lies to his grandmother about going straight. McNulty realizes pursuing Barksdale and Bell is a loosing cause, so he turns his attention to nailing Kintel Williamson. Colvin's free drug dealing zone, now known in the streets as Hamsterdam, scores a small victory. Avon Barksdale emerges from prison to a warm welcome from Stringer Bell."
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 5. Straight and True. 2004.

Teminaal: Terminator Salvation

Best wel een leuk filmpje met tal van gaten in het geheugen die slechts sporadisch opgevuld worden. John Connor, Marcus Wright, euh Kyle Reece? Wie waren dat ook alweer? Ach, zelfs zonder popcorn kijk je naar die machines die onze wereld verkloten, nadat wij het zelf verkloot hebben!
"After Skynet has destroyed much of humanity in a nuclear holocaust, a group of survivors led by John Connor struggles to keep the machines from finishing the job."
Die Motorcycle Terminators zijn te gek. En een kopie van Schwarzenegger zien opdraven is ook erg vermakelijk. Ettelijke snufjes camoufleren de holte in het verhaal. Wat dan nog. Het spektakel heerst!
Terminator Salvation. McG. 2009. ***

Met en telescoop bekeken: de Donjon Blues

En zo begon Halloween Blues: "Enorm fascinerende start waarbij Mythic schitterend speelt met de psychologische verwardheid bij de pas vrijgekomen Forester Hill. Kas brengt die dualiteit schitterend in beeld met suggestieve flitsen waarbij de lezer in de geest van het hoofdpersonage terechtkomt. Dat gecombineerd met een extra plot over een zieneres in een vruchtbare vallei zorgt voor een enorme spanning. Het album is alleszins rijkgevuld. Sommige passages geven je zo'n stroom aan informatie dat je tijd tekort komt om bij te blijven. Te veel van het goede? Neen. Een goed niveau blijft bewaard. Met één grote fout. Door de verplaatsing van Hill naar de vruchtbare vallei valt ineens dat suggestieve psychologische spel weg. De geest van zijn vrouw verdwijnt uit het verhaal. Net de gimmick die deze eersteling een extra cachet gaf. Was Mythic bang om zich continu te herhalen of had hij zelf te veel te vertellen en moest hij noodgedwongen deze schitterende vondst tijdelijk aan de kant zetten? Ik vind het alvast sneu, want het gecreëerde spanningsveld van bij het begin, gaat verloren. Wat er met Kas gebeurd is? Ik heb er geen idee van. Een ware metamorfose na het debacle van de laatste Hans-albums. Volledig herboren komt hij met een erg Amerikaanse stijl mijn hart veroveren. Een beetje te vergelijken met de fijne stijl van Tim Sale, maar dan wel met meer decors en extra uitgewerkte achtergronden. Aangevuld met Graza's uitmuntende kleuren, is dit een visuele voltreffer. Proficiat."
- Donjon Avondschemer 105
- Halloween Blues 7
- Telescoop
- Vae Victis Saga 1 HC
- Vae Victis Saga 1 SC
- Vae Victis Talent 1 HC
- Vae Victis Talent 1 SC

The Wire 3.4 - Hamsterdam

Wat een erkentelijkheid voor de Nederlanders dat ze dankzij hun gedoogbeleid vereerd worden met een afleveringbenaming in The Wire! Wat je al niet moet doen om internationaal op de kaart te komen!
"Greggs and McNulty recruit Bubbles to gather street intelligence on the Barksdale gang. Cutty seeks out the Barksdale gang after he looses his taste for the straight life. Bunk feels the pressure to find Dozerman's gun. Daniels worries that Avon Barksdale, having cut a prison deal, will be paroled. Stringer Bell tries to make amends with Donette."
Bubbles die zijn kennis gebruikt om geld te verdienen ipv te stelen. En het experiment van 'Bunny' Colvin wordt uitgevoerd. Met slaagkans?
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 4. Hamsterdam. 2004.

The Wire 3.3 - Dead Soldiers

Typisch om te zien hoe hogerhand de schuld doorschuift naar de lagere klasse en hen voortdurend terechtwijst voor hun geklungel terwijl zijzelf aan de basis liggen van een mislukt misdaadbeleid. Ach, iemand moet zwarte piet zijn. En net in Baltimore is dat makkelijk omdat het politiekorps vol loopt met zwarten.
"The brutality at Police Headquarters continues as Rawls and Commissioner Burrell terrorize Department Commanders over their failure to reign in the city's crime stats. After being raked over the coals in front of his peers, Major Marvin Taylor, the Eastern District Commander, is further humiliated as Burrell publicly relieves him of his duties and names Taylor's second in command to replace him."
Begrijp niet waarom ik de discipline kan opbrengen om niet verder te kijken. Waarschijnlijk om het plezier te spreiden. Want na deze emotionele aflevering met de zeer ontroerende wake rond detective Cole (toch weer niet kiezend voor de goedkope, pathetische afronding, maar twee extra scènes toevoegend) heb je zin om te weten te komen hoe doortastend ze de misdaad zullen bestrijden. Regisseur/producer Robert F. Colesberry die als gastacteur Ray Cole speelde stierf in datzelfde jaar! Een mooi hommage.
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 3. Dead Soldiers. 2004.

Duivels genot: Succubus

Een verrassend leesbare Mosdi, da's iets om naar uit te kijken. Of wordt dat gecamoufleerd door Paturauds mooie schilderwerk? Was de artiest nog statisch in De passanten van het Maanlicht, hierin weet hij meer volume in de karakters te stoppen en het afstandelijke van Mosdi's magisch-realisme warmbloediger weer te geven. Voor wie houdt van Martin Jamars De Rovers van Keizerrijken en vooral Dubbelmasker, vindt eenzelfde sfeer terug, zij het beheerster. Politieke hoorndragers die in de ban waren van één of andere cultus (de Katholieke Kerk voorop), het was geen ongewone schijnvertoning. Mosdi plaatst het gegeven in de Franse revolutionaire context. Hij ontbloot een eigenzinnige verborgen geschiedenis.
- Aquablue 10 SC
- Aquablue 10 SC
- Figaro 4
- Sarah
- Succubus Saga - HC 1
- Succubus Saga - SC 1
- Suske en Wiske 306

Terug naar school: Trollen van Troy 12

Beter één Trollen-album in de hand, dan tien andere zijreeksen uit die magische fantasywereld van Troy in de lucht. Nochtans is duidelijk dat deze grappige topper over zijn hoogtepunt heen is. Arleston krabbelt om origineel te blijven, zoekt naar nieuwe uitgangspunten om de frisheid te bewaren. Wat hij vindt, heeft potentieel en is leuk (trollenkinderen die dwangmatig opgepikt worden voor school), alles wat daarrond draait niet. Zo is er de platvloersheid die steeds meer ruimte krijgt (hoe vissen op pagina 8). Eens je daadwerkelijk verbroederd bent met het educatieve aspect en je het gevoel krijgt dat het eindelijk echt op gang gaat komen, is het reeds gedaan. Da's dan toch geslaagd, zo'n vlotte weglezer. Niet? Neen, bij Trollen van Troy verwacht je méér!
- Dossier Michel Vaillant 11 Chevrolet
- Hector Umbra box
- Jommeke 248
- Michel Vaillant 50
- Trollen van Troy 12 HC
- Trollen van Troy 12 SC
- Vinci 2

The Wire 3.2 - All Due Respect

Terwijl het in de begindagen van de eerste twee seizoenen het er nog behoorlijk gemoedelijk aan toeging, knallen de kogels dit keer om ons heen. En dat uit zich in de politiestatistieken die dringend teruggedrongen moeten worden. Blijkt dat iedere managar, aka commissaris, het doelwit is en zijn verantwoordelijkheid moet dragen of koppen gaan rollen. En hoe krampachtig de teams ook zoeken naar een opening (killing the dawg), het blijft njet.
"Omar makes a dramatic reappearance, disguised as an old man in a wheelchair just out of the V.A. hospital. With friend and partner in crime Kimmy, the two con their way into a Barksdale stash house, and in a heist that's almost too easy, make off with the drugs and the cash."
Heeft het te maken met de overgang van klein naar groot scherm? Dit is alvast een topper!
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 2. All Due Respect. 2004.

Wat zij vinden van Glad IJs

"Net heb ik veel plezier gehad met Blotch. Humor die me aanspreekt met lekker vettig gepenseelde prenten."
Wévé over Blotch 1.

Op het eerste zicht is Challenger zo'n reeks die niet in het Casterman-rijtje past: een historische avonturenstrip met tweederangstekeningen. Op het eerste zicht, want uiteindelijk valt het na lezing reuze mee. Niet verwonderlijk met Arthur Conan Doyle, de bedenker van het personage Challenger, als inspiratiebron. Deubelbeiss geeft ondanks de retrolook er toch een dynamisch, modern tintje aan door met de camerahoek te spelen. Tramaux speelt de tweestrijd tussen Challenger en Lempereur goed uit, waarbij de concurrenten de handen in elkaar moeten slaan, willen ze overleven. Beetje chaotisch, maar toch leuk.
- Berserk 10
- Boerke 5
- Challenger 2
- Druuna X
- Elsje 3
- Hector Umbra 3
- Plenty Plaatjes
- Shona 1
- TumTum

The Wire 3.1 - Time After Time

Net nu ik verwittigd ben dat dit een 'minder' seizoen is, blijk ik meteen op te gaan in de hetze en de hitte van de Baltimoorse straten. Net als de actieve start die de kijker meteen onderdompelt in die reële realiteit van een degenererende maatschappij. Geen twee afleveringen zoals in de vorige seizoenen om te 'chambreren', wel meteen feiten. De gemoedelijke vaart zit er meteen in. Plus de verschuiving naar het politieke veld met een ambitieus raadsman maakt het des te intrigerender. Kan Stringer Bell ditmaal gevat worden en wordt het straatgeweld eindelijk teruggeschroefd?
"Major Colvin decides to ride the district and heads out in his car to take the temperature of the city. What he sees is not reassuring. Stopped at a red light, Colvin is incredulous when a young dealer pops his head in the car window and offers to sell the Major some heroin."
Fantastisch is de scène met de blanke Detective Herc die zich als een zwarte wil gedragen en naar Theme from Shaft luistert. "He's a complicated man. And the only one that understands him is his woman." Waarop zijn makker antwoordt: "Seek therapy". De daaropvolgende raid is heerlijk opwindend.
The Wire. Seizoen 3. Aflevering 1. Time After Time. 2004.

Expo Lin Yao Kai

Buur Lin Yao Kai die tentoonstelt in de boekhandel Quartiers Latins aan het Martelarenplein 14 te 1000 Brussel. Even snuisteren wat deze kunstenaar in zijn mars heeft. Vooral de ondergrond waarop hij schildert is bijzonder. Flinterdun handgeschept papier geassimileerd met het kaligrafische lijnenspel. Wat is kunst?
Lin Yao Kai: Encre. Van 20 november tot 31 december 2009. Martelarenplein 14. 1000 Brussel.

Een Sobere Berg: The Informant!

Wat is hij toch afwisselend in hetgeen hij produceert en regisseert, Steven Soderberg. Alsof hij met vlugge genre-oefeningen wil experimenteren en te weinig aandacht besteedt aan het uiteindelijke resultaat. Niet zoals bij Traffic, een perfect geconstrueerd melodrama waarbij de verschillende plots mooi samenvallen. Niet dat Bubbles of The Informant! daaronder lijden, ze stralen een zekere saaiheid uit, een ontwrichtende realiteit waarbij het moeilijk is om vat te krijgen op de hoofdrolspeler. Vooral door het dubieuze karakter en je onbegrip of het nu een complottheoreticus of een pathologisch leugenaar betreft, de manier waarop je op het verkeerde been wordt gezet, helpt je niet meteen vooruit. Bovendien zit er weinig schwung in het geheel en moet je voortdurend informatie slikken. Tot de laatste druppel de emmer definitief doet overlopen en je zijn luchtbel ziet uitklappen. The Informant! is weer een leuke spielerei waarbij Steven -al spottend- de Sobere niet het onderste uit de kan haalt.
Aanvullend past deze commentaar er wel bij: "I suppose I will always find something to like in a Soderbergh movie. The real joy is in never knowing just what that will be. Even in his most mainstream projects he is exploring some new skill. Here it is the notion of narration."
The Informant! Steven Soderberg. 2009. ***1/2

Talentenjacht: A Night at the Opera

Vintage, een blikken doos met enkele Marx Brothers-films in verzameld voor slechts 10 euro. Haal ze in huis. Alleen al voor A Night at the Opera is het de moeite waard. Negeer de operastukken (in de extra's wordt mooi uitgelegd waarom het net zo belangrijk is om de Marx-nonconformisten het establishment hiermee aan te vallen) en tel de memorabele scènes op. Hoeveel mensen kunnen in een kleine scheepscabine (15 blijkbaar)? Hoe via een touw langs het kijkgat naar buiten ontsnappen! Otis B. Driftwood (Groucho) en Margaret Dumont, liefdevol met elkaar in de clinch. De climax waarbij de drie verstekelingen even de show stelen op en naast het podium. Het liefdesverhaal is maar een kapstok, wat ertussenin gebeurt, daar draait het allemaal om.
"A sly business manager and two wacky friends of two opera singers help them achieve success while humiliating their stuffy and snobbish enemies."
En om d'r een quote uit te pikken na schel gezang, Otis B. Driftwood: "Was that a high C, or Vitamin D?"
A Night at the Opera. Sam Wood. 1935. ****

Heinz - DirkJan - XIII

Moeilijk kiezen vandaag. D'r is die klepper van een Heinz, een verrassende herontdekking. Je hebt de nieuwe DirkJan, met hoogtepunten. En tja, uit beleefdheid, de XIII Mystery, op zich geen slecht album. Alleen niet kunnen concurrerend met dat schitterende eerste deel!
- DirkJan 15
- Guust 11
- Guust 12
- Guust 13
- Guust 14
- Guust 16
- Heinz van H tot Z 1
- Heinz 1
- Heinz 2
- Heinz 4
- Heinz 5
- HIJ 2
- XIII - Mystery 2
- XIII - Mystery Luxe Klein formaat 2

Een climax?

De makers van Imago Mundi zijn niet meteen de aanmoedigende bewoordingen nodig om je te motiveren deze strip vast te nemen. Het wisselende karakter en het gemakzuchtige tekenwerk zorgden voor een ongebalanceerd resultaat. Snel werken om even snel albums op de markt te gooien, mag dan de beweegreden zijn van het vluchtige werk, als lezer/kijker wil je kwaliteit voorgeschoteld krijgen. En blijkbaar heeft Brahy extra uren geïnvesteerd om deze Climax overtuigender neer te zetten. De link met Imago Mundi wordt even aangehaald, je krijgt een oprechte nieuwe opdracht in de schoot geworpen met Leia als leidraad. Haar ecologische zoektocht in de verbluffende omgeving van Antarctica levert prachtige beelden op die je een natuurlijk respect bezorgen. Bérengère Marquebreucq vult met haar -hier toepasselijke- computerinkleuring Brahy perfect aan, het lichtblinkende (jammer genoeg te dunne) papier doet de rest. Al meteen groeit het verhaal naar een climax toe, met Leia die zich vastbijt om de 'verrader' te ontmaskeren. Corbeyran en Braquelaire houden je tot het eind vast en met voldoende suggestiviteit zetten ze je op het verkeerde spoor. Bovendien is de aardse uitleg binnen een milieuvriendelijk kader voor een keer niet belerend en lees je de schrijnende vooruitgang van het aardse bestaan, een vinger op de wonde. Er in zelfs! Boeiend, straf en leerijk.
- Climax 4
- Guust 5
- Guust 6
- Guust 8
- Guust 9
- Guust 10
- Heinz 3
- Jonge Jaren van Blueberry 18
- Komiek
- Nana 13
- Nero 19
- Nero 24
- Nero 34
- Weersomstandigheden

Een nieuwe oude orde

Nog zo'n verrassende ontdekking uit de Vaticaanse kelders, goed verstopt achter tal van andere mysteries, al kan deze De Drakenorde niet volledig wedijveren met topper Het vijfde evangelie. Ondanks het dertien in een dozijn-gegeven, de link met De zang van de Vampiers is vlug gelegd, of de ontdekkingstocht in de bergen in het begin heeft veel weg van al de Hellboy-achtige toestanden. Geeft de strip in het begin de schijn van daadwerkelijk zo'n mainstream-product te zijn, eens Rodier zich kan concentreren op de stijlvolle Eva, merk je een zekere liefde die hij voor haar voor de dag legt. Met veel finesse en charmant verlevendigt hij haar en wordt de zoektocht opeens meeslepend. Gezien de wendingen in de plot krijg je zelfs in het eerste deel al heel wat verrassende openbaringen. Eindigend met een goeie climax zijn de auteurs vertrokken met een te lezen reeks.
- Aan het front 2
- Drakenorde 2 HC
- Drakenorde 2 SC
- Guust 7
- Hoe was je dag, schat?
- Nero 17: De blauwe mannen
- Sombrero Zwarte Reeks 84
- Sombrero Zwarte Reeks 122
- Sombrero Zwarte Reeks 125
- Sombrero Zwarte Reeks 126

Een Goddelijke vader: The Godfather III

Een goeie zestien jaar na datum komt Coppola toch op de proppen met een afsluitend deel: "The film was made in part to address the financial problems that Zoetrope Studios had incurred as a result of the failure of Tucker: The Man and His Dream (1988)." Gelukkig bleef het geheel netjes in handen van de meester zelf. Pacino is ronduit fantastisch in deze overdramatische rol met erg pijnlijke momenten. Het laatste wat je echt wil in het leven: je kind (voor je ogen) verliezen. Sofia Coppola werd uitbundig bejubeld om haar glansrol, zij het in omgekeerde zin. Dat snoetje is inderdaad niet op haar plaats. Het smetje om een wer even vlot maffiarelaas dat zich toespitst op een ander soort complot. Hoe hoger je gaat, des te erger het wordt. Een revolutionaire evolutie.
The Godfather III. Francis Ford Coppola. 1990. ****

Een Goddelijke vader: The Godfather II

Wat een georkestreerde explosie. Ingetogen versus expansief. Op- versus ondergang. De opbouw en het preserveren van een imperium in naam van de familie, terwijl net datgene wat overblijft alles is behalve de familie zelf. Coppola verveelt met zijn drieëneenhalf uur niet en mag nog gerust een eind verder gaan met het uitspitten van de Corleone-historiek. De keuze van Robert de Niro was uitstekend, de Italiaanse aanpak bewonderenswaardig. The Godfather lauweren als één der beste films aller tijden, het is ze gegund. Een parel waarover je kan blijven uitweiden. Ik hou het voor een keer kort.
The Godfather II. Francis Ford Coppola. 1974. *****

Het schone leven

Wordt een mens milder naarmate de leeftijd vordert? Verliest hij in de loop der jaren zijn pluimen? Maakt zwartgalligheid eindelijk plaats voor optimisme? Gedoodverfd artiest Bézian leek voor eeuwig gedoemd of voorbestemd om duivels uit de hoek te komen. Maar blijkbaar heeft meesterkok Bézian de hot spicy kruidenrek verruild voor mild, zijn diens pluimen nog even artistiek maar kleurrijker van allooi en lukt het hem te putten uit de mooie alledaagse dingen des levens. Of ze nu zijn irritatiegraad overschrijden, met veel liefde reconstrueert de auteur het leven zoals het is. Het egoïsme van de mens uitvergroot: ik doe mijn ding zonder rekening te houden met de omgeving, desnoods parkeer ik even ongestoord op de hoek van de straat. Met een file tot gevolg. En wat dan nog: daarvoor krijg je toch geen bon! Miscommunicatie: ik wil je kennen, ik wil je begrijpen, vertel me jouw dromen. En dan sta je perplex en blijk je kilometers ver van elkaar verwijderd. Neurotisch: ondoorgrondelijke gedragspatronen. Kinderen: hoe ermee omgaan? Bézian is de scherpe observator die met veel ironie de sleur doorbreekt en ons een spiegel voorhoudt van een werkelijkheid die de onze is. Bézian is eigenlijk Peter van Straaten, maar dan gevulder, rijker en echter ook. Geen maatpakken die slechts in één prent te kijk worden gezet. Bézian gaat verder en breit er een echt verhaal rond, beperkt zich niet tot een opname, een situatieschets. Hij maakt er een echte strip van met bewegende en levendige, niet-poserende personages. Lieflijker dan Dupuy & Berberian in Welkom in Boboland, minder ecologisch dan Pedrosa in Autobio. Maar met eenzelfde opmerkzame geest vol zelfkritiek. Geniet dan ook ten volle van Bézians volle leven.
- Duivels ondeugend luxe
- Duivels ondeugend
- Guust Flater 1
- Guust Flater 2
- Guust Flater 3
- Guust Flater 4
- Lorna 1
- Machtsspel 2
- Nero 23: De Paprikanen
- Nero 31: Patati Patata
- Nero 44: De verdwenen Ming
- Nero 56: Het geheim van Jan Spier
- Nicolas Eymerich 2
- Sandokan 1: De tijger van Maleisië
- Spoortstraat 2
- Volle leven

Even zweven

Begin met het einde en eindig met het begin, Jodorowsky verpakt het verhaal ijzersterk en zorgt ervoor dat we kruipen in het vel van die schlemiel, terecht bestempeld als een detective klasse B, zijnde John Difool. Logisch dat hij met zo'n rotklus -op het eerste zicht makkelijk verdiend geld- opgezadeld zit en hij zich ongewild al nieuwe vijanden maakt. De politie tracht de ware toedracht achter zijn fictieve zelfmoord te achterhalen. Wie wil Difool om zeep helpen. Net als de politie wordt ook de lezer voor de gek gehouden. Difool heeft immers nog belangrijke informatie op zak, een kleinood waar heel wat figuren naar op zoek zijn, een magisch element met immense krachten. Vanaf dan is het hek van de dam en sleuren Jodo en Moebius ons mee in een weergaloze thriller met fantastische proporties. Wil je weten wie John Difool daadwerkelijk is? De Incal zal het jou zeggen en wie weet herken je er elementen van jezelf in. Is de Incal een spiegel? Hoewel het vaak een ruimtelijke, kale bedoening is die Moebius weergeeft, is hij op zijn best in overgearceerde passages waarbij het licht zelfs zonder kleur de omgeving overbelicht (plaat 26). Wat begint als een gewone detective, ontpopt zich tot metafysisch verhaal.
- avonturen van John Difool 3
- avonturen van John Difool 4
- avonturen van John Difool 5
- avonturen van John Difool 6
- Groene Koning 1 HC
- Groene Koning 1 SC
- Groene Koning 2 HC
- Groene Koning 2 SC
- Incal integraal
- Nero 15: Toffe Theo
- Nero 64: De smaragdgroene pletskop
- Nero 66: De verdwenen Nero
- Nero 73: Het spook van Zoetendaal
- Nero 86: De bom van Boema

Speciaal Sleen

Tijdloze humor voor alle leeftijden. En des te meer dat je er leest, des te grappiger dat het wordt. Bolleke mag de hamer niet gebruiken, anders slaat-ie op zijn vingers. Poets wederom poets: hoe je een onbeschofte visser het best voor de gek houdt. Piet Fluwijn is te oud om nog gejaagd door de wind te spelen. Eenvoud siert: de misnoegde Bolleke omdat iedereen valt over zijn zelfgemaakte ijsbaan. Enkel hijzelve mag daar immers van genieten! De betekenis van grap 481? Sleens tekeningen zijn verzorgd, af zelfs.
- avonturen van een vader en zijn zoon 5
- Nero 12: De gouden kabouter
- Nero 50: De Jinkaboems
- Nero 68: De P.P.-safari
- Nero 71: De vierkante mannen
+ Nero 72: Het kasteel der zuchten
- Nero 79: De Pierrewaaiers
- Nero 90: De Orde van de Wellustige Wezel
- Nero 96: Hela de heks
- Nero 97: Okkerdomme
- Nero 99: Baraka
- Nero 109: Beo is back

Police Squad 1.6 - Testimony of Evil

Nog eens uit de kast gehaald om aan de rechtmatige eigenaar terug te geven. Flauw, onnozel en volledig ongebalanceerd. Zo artificieel en oud als de straat met de bordkartonnen decors en goedkope special effects en make-ps. Maar wel dubbel zo efficiënt. Van Police Squad kan je je ogen niet afwenden omdat woord en beeld niet op elkaar afgestemd zijn. Let je even niet op, dan mis je iets op de achtergrond. Wanneer ze naar Little Italy rijden, zie je op de achtergrond een projectie van het coloseum en even verder de toren van Pisa.
"When a drug courier is found dead after a car accident, Frank and the team traces his work to the nightclub Mr V's."
Hilarisch wanneer Frank Drebin "a cigarette" aanreikt, terwijl de andere persoon droogweg "I know" repliceert. En zelfs de domste mop uit de mond van Leslie Nielsen is grappig/ "Mijn zus is zo dom dat ze met een drol in haar hand met trots kwam zeggen: 'Hé, kijk eens waar ik bijna was ingetrapt!'". Deze spoof op de politiereeksen uit de jaren zestig/zeventig werd de aanzet voor de Naked gun-films! Een aflevering geregisseerd door Joe Dante, Spielbergs protégé die later Gremlins mocht doen.
Police Squad. Seizoen 1. Aflevering 6. Testimony of Evil. 1982.

Voor niets gaat de zon op!

"Als navolger van de Yann & Conrad-stijl (De Onnoembaren) is Laurent Verron toch een buitenbeentje. Je voelt diezelfde parodiërende inslag, je merkt dezelfde flair in het karikaturaal neerzetten van personages en toch is hij anders. Even zwierig qua composities (pagina 13, de spiegeling van de actie), revolutionair in vergelijking met het klassieke genre dat indertijd opdook in de weekbladen Robbedoes en Kuifje. En die frisheid vind je ook terug in het scenario. De sympathieke smeerlap die nergens voor terugdeinst om persoonlijk gewin na te jagen, ten koste van alles en iedereen. Komt hij toch in een lastig parket terecht, dan valt er wel iets te regelen! Alleen moet je er dan rekening mee houden dat Voor niets gaat de zon op! Durand en Verron zijn op dreef, spuwen woordgrapjes en veroorloven zich een verhaal zonder grenzen. Wie neemt wie in het ootje?" Over welke strip gaat het? Zoeken maar:
- Charly 1 HC
- Charly 1 SC
- Charly 2 HC
- Charly 2 SC
- Charly 3 HC
- Charly 3 SC
- Charly 4 HC
- Charly 4 SC
- Charly 5 HC
- Charly 5 SC
- Charly 6 HC
- Charly 6 SC
- Charly 7 HC
- Charly 7 SC
- Charly 8 HC
- Charly 8 SC
- Charly 9 HC
- Charly 9 SC
- Charly 10 HC
- Charly 10 SC
- Jommeke 74
- Jommeke 107
- Maltezer 1
- Sigmund 18

Een Bushesmens

Wat is ze toch mooi met haar roodkopje. En jaja, een gastrol voor Donald Sutherland. Cloudbusting.
Even met respect dat wonderschone lied aanhalen:
I still dream of Orgonon.
I wake up crying.
You're making rain,
And you're just in reach,
When you and sleep escape me.
You're like my yo-yo
That glowed in the dark.
What made it special
Made it dangerous,
So I bury it
And forget.
But every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out
Ooh, I just know that something good is gonna happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.
On top of the world,
Looking over the edge,
You could see them coming.
You looked too small
In their big, black car,
To be a threat to the men in power.
I hid my yo-yo
In the garden.
I can't hide you
From the government.
Oh, God, Daddy
I won't forget,
'Cause every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out
Ooh, I just know that something good is gonna to happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.
And every time it rains,
You're here in my head,
Like the sun coming out
Like your son's coming out,
Ooh, I just know that something good is going to happen.
And I don't know when,
But just saying it could even make it happen.
Ooh, just saying it could even make it happen.
We've been cloudbusting daddy
Your sun's coming out. Your son's coming out.
Kate Bush. Cloudbusting.

Piano-gedachten

Een geanimeerde indruk gebruikmakend van een piano, een mini-levensverhaal verteld. Geen Pixarkwaliteit, best vertederend. Piano.

Variaties op hetzelfde thema

Die lijkt zo weggelopen uit de film, even koelbloedig als Audrey Tautou, met diezelfde bolle wangetjes, je vergeeft haar alle foutjes die ze maakt, slik. Van een beter kaliber, echter minder esthetisch: La valse. Het genie en zijn virtuositeit al leren kennen: Yann Tiersen live. Die kan dus echt muziek maken! En een stukje film is natuurlijk verplichte kost: Amélie.

Eindelijk beelden

Durf niet te beweren dat één van de uniekste "kinderboeken" voor volwassenen van 't jaar je niet bekoord heeft: Brendan 1 en Brendan 2. En dat gebaseerd op een tekenfilm. Nooit eerder heb ik gezocht naar beelden. Hier dan toch de trailer: Brendan and the Secret of Kells. Extra speurwerk levert 3 scènes op: fragmenten. Beschamend dat ik daarvoor niet naar de bioscoop ben gesneld!