Inhoudelijk:"De onbezorgde jeugd van de kleine Sangre eindigt op de dag dat ze ziet hoe haar moeder wordt ontvoerd en de rest van het gezin wordt vermoord. Ze komt als weeskind terecht op een instituut, waar ze een bijzondere gave blijkt te ontwikkelen: ze kan de tijd een moment 'bevriezen'."
Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Een romantisch uitstapje wordt het niet, noch voor Arleston, noch voor Floch. De reeksnaam, meteen ook het hoofdpersonage, Sangre, laat weinig aan de verbeelding over. Bloed moet en zal vloeien om de wraak van de door dood getroffen meid te voeden. En zoals steeds zwelt binnen iemands persoonlijkheid het kwaad verder aan wanneer deze er zich volledig aan overgeeft. Hoewel anders van insteek, volhardt Arleston in zijn typische schrijfstijl: vage beschrijvingen omkaderen de situatie, systematische onthullingen helpen de protagonist(e) verder op weg. De wreedheid, de donkerte, het slechte, zelfs bij Sangre, steeds is het een dunne lijn. Floch herademt na Ythaq en is blij zich even van de futuristische fantasy te verwijderen. Nochtans zie je daar weinig verschil in."
16-08-2018
6/10
donderdag 30 augustus 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten