maandag 20 april 2009

In Hellevaart op weg: Road to Perdition

Daniel -Mister Bond- Craig in een rol waarin hij duidelijk niet past, Mendes had beter een ander broekventje gezocht om het verwende nestkind (een uit de kluiten gewassen zoon) te portretteren. Tom Hanks daarentegen is perfect geknipt als de afstandelijke huisvader die als manusje-van-alles en opruimer fungeert binnen het misdaadmilieu van John Rooney. De grote verdienste van de film is de reconstructie: het recreëren van een levensechte gangsterperiode. Toch wordt Mendes overbejubeld voor zijn adaptatie, terwijl je met (veel) geld al makkelijker indrukwekkende stunts kan bereiken. Zonder computergraphics weliswaar, het maakt indruk wanneer ze in Chicago rondrijden en er allemaal oldmobiles rondtoeren. Gebaseerd op een graphic novel van Max Allan Collins en Richard Piers Rayner, mag bevestigd worden dat de papieren versie sterker is. Uiteindelijk blijft de film afstandelijk en mis je intensiteit. Dé scène uit de film: wanneer Hanks onder een spoorwegbrug naar ons komt gewandeld, terwijl de camera met lensverschuiving een dieptebeweging maakt en het lijkt dat de persoon toch niet dichterbij komt. Ingenieus.
Road to Perdition. Sam Mendes. 2002.

Geen opmerkingen: