Soms kan je zelf al voor een verrassende wending zorgen nog voor het spektakel begint. Omdat tickets aan de balie afgehaald dienden te worden, in volle kuddestemming gekozen voor de plek waar iedereen postvatte. Zonder probleem als genodigde twee kaarten in de handen gestopt gekregen. Strop- en vlinderdassen, lange kleedjes, mantelpakken, kortom tenue de soirée waar een nonchalante jeans al vlug opviel. De vermelding op het ticket des te minder: Remise des Prix Caïus 2007. Een prijsuitreiking rond mecenaat, bedrijven die geld geven zonder returnverwachting, worden alsnog beloond. Het BCBG-cabaret leek me uitdagend, toch vlug voor een andere façade gekozen in de zaal ernaast...Virtuositeit is inderdaad het kenmerk van cellist Peter Hens en pianist Bart Van Caenegem. Samen combineren ze hun talenten met een speelse noot zonder uit de toon te vallen. De Frivole Framboos plukte hun rijpe karakter eens te meer en maakte er tijdens Con voce soave een fruitig sapje van, een mengel-moes van klassiek met rock, chanson met pop. Een minder praatgrage versie dan Hans Liberg, zonder politiek en sociale allusies maar zich eerder in de bindteksten concentrerend op het thema: ETEN. De feestdis was rijkelijk gevuld en bracht worstenversies van bekende melodieën. Of ze offerden menig ingrediënt aan het altaar des heilige MacDonalds. The final countdown, Billy Jean, de Marseillaise, de bouillabaise, de Brabançonne, Bohemian Rhapsody, Richard Clayderman, We are the Champions, Je viens vous apporter des bonbons, overgoten met een saus klassiek. Het charmante accent van Hens kwam des te beter tot zijn recht in het hilarische eigen nummer Trop de paroles, waarin de chanteur in koeterwaals de taalkundige liefde bedrijft met het Frans. De apotheose vervoerde het publiek en zorgde slim uitgekiend voor de staande ovatie.
De Frivole Framboos. Bozar. Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten