Gewikt en gewogen (6): Death Valley HC

Het promopraatje: "Om zijn jonge Indiaanse metgezel te redden die gelyncht dreigt te worden na een mislukte overval op een trein, sluit Wayne een pact met de sheriff. Hij gaat Debbie bevrijden, de dochter van de burgemeester die ontvoerd werd door Coyoteros. Het vermoeden is dat ze is doorverkocht aan een bordeel in de goudvelden van Death Valley: een hels gebied. Het is er vergeven van de indianen, de goudzoekers hebben de vingers los aan de trekker, het leger is corrupt."

De dag des oordeels, over Death Valley: Laat je niet afleiden door het uiterlijk. De ondermaatse kaft van Death Valley mag er net als de tekeningen binnenin doods uitzien, de strip wordt gedragen door een ijzersterk verhaal. De kracht van Brrémauds schrijven zit hem in de originaliteit, een satirische, ironische blik op een uitgemolken genre. Geen zoveelste kopie van Durango of zelfs Blueberry, wel een zwartgallige benadering van de revolverantiheld. Dat begint meteen met een heerlijke treinoverval. Woord en beeld vullen elkaar perfect aan, tenminste in een ideale wereld. In werkelijkheid draait het vaak anders uit, getuige Waynes macabere lot. Zelfs in de staart pakt de scenarist nog eens raak uit. Fabrizio Russo valt te klasseren als een betere Studio Vandersteen Bessy-tekenaar, hij visualiseert matig maar efficiënt wat Brrémaud verrassend in petto heeft. Met een echte beeldkunstenaar was dit een topstrip geweest.
27-05-2018
7/10