Vijftig stripbesprekingen (3)

Vijftig + vijftig = honderd. Waarom daar geen honderdvijftig van maken?

De superslanke January Jones heeft op de cover wel een erg opvallende boezem. Het zorgt alvast voor extra volume. Eric Heuvel bestempelt zich vaak als een gemiste geschiedenisleraar (gezien zijn finale keuze voor het stripvak), toch brengt hij die historische liefde over naar een groter publiek als scenarioschrijver en tekenaar. Meestal via educatieve weg (De ontdekking, Quaco), hij is echter niet vies om tal van weetjes te proppen in het amusementskader van January Jones. Qua dynamiek (andere camerastandpunten dan in een traditionele klare lijn-strip), humor en actie zit het weer snor. Geen Last Emperor, wel De eerste keizer met een vette knipoog naar Kuifje (pagina 19, kader 11). Eigenaardig, want Heuvel die de Hergé-stijl toch goed beheerst, tekent hier een buitenproportionele Kuifje, eerder gelijkend op een DirkJan (groot onderlijf, zware arm, slankere borst met daarop een te klein hoofd). Het derft de pret niet.
- January Jones 8 SC
- Joep 4
- Joep 5
- Joep 6
- Jommeke 281
- Jommeke 282
- Jommeke 283
- Joodse Brigade 3
- Junior & c° 4
- Kale Kop 2
- Kale Kop 3
- Kalimbo 2

Altijd dubieus, verhalen over vermeende collaborateurs. Tot welk kamp behoren ze? Is hun ja-knikken en heulen met de duivel te verantwoorden. Perna en Bedouel slagen erin Kersten noch op het schavot, noch op een pied de stal te plaatsen. Met een innemende, iets afstandelijker onderzoek graven ze in het verleden om Kersten eerherstel te bezorgen. De man in de schaduw van Himmler heeft de geschiedenis toch lichtjes kunnen veranderen en wist menig mensenlevens te redden. Goed verteld. Bedouels droge realisme had gestileerder mogen zijn, binnen diens beperkingen klaart hij de klus zonder met al te veel pluimen te gaan lopen. Kersten - De lijfarts van Himmler, een interessant geschiedenisdocument.
- Kersten
- Kiekeboes Special 8
- Klein Boekje, Een 1 HC
- Klein Boekje, Een 1 HC

Camelia bevrijdt zich uit haar kooi op zoek naar de passie, geïntrigeerd door een ongekende aantrekkingskracht in de 'gedaante' van een mysterieuze schrijver. En ze is duidelijk niet alleen. Vallend en opstaand trapt ze in de val, een goede leerschool naar een nieuwe volwassenheid. Predikt Jim meer vrijheid of confronteert hij de lezer met de ingekapselde wereld waar geen ruimte meer is voor avontuur. Camelia bloeit open en mijmert er heerlijk op los. Met antwoorden kan ze een nieuwe toekomst aanvangen. Het tweeluik openbaart zich verder, het slot is bevredigend. Dit klein boekje is een groot volwassen boek geworden. Met een betere tekenaar was het nóg beter geweest.
- Klein Boekje, Een 2 HC
- Klein Boekje, Een 2 SC
- Kookaburra K 2 HC
- Kookaburra K 2 SC
- Kookaburra Universe 3 HC
- Kookaburra Universe 3 SC
- Kristallen Zwaard Zwarte Zorya 1
- Kristallen Zwaard Zwarte Zorya 2
- Kunnen we het niet over iets leukers hebben?
- Land van Langvergeten 15 HC
- Land van Langvergeten 15 SC
- Lanfeust Odyssey 7 HC
- Lanfeust Odyssey 7 SC
- Lefranc 27

Wat kan Frank Cho toch sensueel en expressief tekenen met volume. Het gezicht van Brandy (laatste kader van de tweede strook op pagina 43). Een knotsgekke east (een dierenverblijf waar iedereen met een mening – ook de geschifte beesten – rondloopt. Cho durft wel eens te verrassen door de cast tijdelijk uit te breiden (Grizzly Bear is een variant op Bear Grylls) ef een absurde zijsprong in te lassen (een koe die als grootste fan een TV-persoonlijkheid ontvoert). Knotsgek geschift, lief, intelligent en bovenal grappig.
- Liberty Meadows 2
- Loki Integraal HC
- Loki Integraal SC
- Louca 2
- Louca 3

Het makkelijkst is deze uitdaging aan te vallen en het negatieve aspect op het voorplan te plaatsen: de inkleuring. Bonhomme schrijft realistisch en tekent semi-karikaturaal (wat wil je met een personage als Lucky Luke). Het is Bonhommes inkleuring die daartussen zweeft. Bewust niet de kleurvlakken van Morris imiterend, daarentegen evenmin kiezend voor een waarheidsgetrouwe weergave (pagina 27, de roze gloed op de volledige postkoets). Welhaast een surreële invulling voor dit soort verhaal. En dat botst met het levensechte karakter van de strip. Dobberend tussen Dead Wood en My name is nobody verwacht je voorspelbaarheid. En al ben je grotendeels overtuigd te weten welke richting Bonhomme uitgaat, toch slaagt hij erin verrassend uit te pakken. Met iets meer klemtoon op tragiek, veel redenen om te lachen zijn er niet, het drama spat van de pagina's. De moordenaar van Lucky Luke, bijna perfect. Een heringekleurde versie door Cerise (Jerome Bloks) zou wonderen doen.
- Lucky Luke door Bonhomme
- Lucky Luke 31 (anno 2016)
- Lucky Luke 34 (anno 2016)
- Lucky Luke 38 (anno 2016)
- Lucky Luke 50 (anno 2016)
- Lucky Luke 58 (anno 2016)
- Lucky Luke 61 (anno 2016)

Ruim driekwart is de vertelling rond Ma Dalton hilarisch. De manier waarop de resterende broers stikjaloers zijn op moederskindje Averell. Waarom wisselt Goscinny ineens het geweer van schouder? De zo gemoedelijke dame wordt plotsklaps – volgens de traditie van 'De appel valt niet ver van de boom' – zelf de centrale crimineel, terwijl Ma voorheen behoorlijk zachtaardig door het leven ging. Vergeet het mindere einde en geniet van deze innemende verschijning, de tweestrijd tussen Sweetie de kat (Tweety!) en Rataplan de hond, de competitiedrang tussen de broers om in de gunst van mamaatje te komen en Lucky Luke die voor een keer het onderspit moet delven. Ma Dalton, een geweldige toevoeging aan de cast, eentje die je ongetwijfeld zal terugzien.
- Lucky Luke 68 (anno 2016)
- Magic 7 1
- Magic 7 2
- Mandalay 4

De verbintenis tussen Hanco Kolk en Kim vormt geen geslaagd huwelijk. Nochtans is de premisse zeer intrigerend en uitdagend. Iemand (of een heel universum) kijkt over onze schouders mee en ervaart gelijkaardige dingen, wel in een versneld tempo. Wat als die twee interageren? Wat als er een uitwisseling van gevoelens ontstaat? Fascinerend, maar o zo moeilijk om dit op papier om te zetten. Bewust kiezen voor tegenstrijdige tekenstijlen voor de parallelle werelden is één ding, het geslaagd overbrengen een ander. Toch zeker wanneer er bovenop zich nog een andere entiteit zich op het einde manifesteert. Eentje die dan weer wél door Kolk geïllustreerd wordt (de blauwe lijn). Kolk zag het niet zitten alles zelf optimaal in beeld te brengen en liet Kim los op de helft van de materie, en dat terwijl je je net in eenzelfde kleurenuniversum bevindt. Ontwrichtend. Bovendien overwoekert Kims stijl vanaf de helft het hele drama en wordt de herinnering aan Kolk weggewist. Noch vlees, noch vis is het resultaat, de hooggespannen verwachtingen worden niet ingelost. De man van nu kan zich noch nu, noch in de toekomst waarmaken.
- Man van nu, De
- Mauro Caldi 7
- Michel Vaillant 5 HC
- Michel Vaillant 5 SC