Brussel heeft er nogal de mond van vol: Frida Kahlo's tentoonstelling in de Bozar is duidelijk een commercieel succes. Heeft dat te maken met het mooie romantische beeld dat werd weergegeven in de film Frida?De tragiek van een dame wiens leven letterlijk verbrijzeld wordt door een busongeval, toch toont die jonge meid voldoende wilskracht en laat ze zich niet kisten. Gepassioneerd vecht ze terug en leeft er nadien lustig op los, mede dankzij haar verhouding met schilder Diego Rivera, het toonbeeld van de bijtende ongeëvenaarde liefde die eerder vernietigend werkt dan aanvullend.
De kleurenpracht, de schitterende muziek en de realistische evocaties van de schilderijen (alsof je mee in het canvas stapt), zorgen voor een lustelijk hoor- en kijkplezier. Toch stoort het dat alles in het gebroken Engels gespeeld wordt, in plaats van te kiezen voor authenticiteit.
Frida is een mooi boeket waarnaar je blijft kijken. De pathetiek neem je erbij. Alsook de verwrongen surreële schilderijen van een vrijgevochten vrouw. Alhoewel, in de film komt ze eerder als slachtoffer van Diego over.
Frida. Julie Taymor. 2002. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten