Een zondags gevoel

Hoe lang is het niet geleden om effectief de hoofdstad uit te trekken, op het 'platteland' te vertoeven zonder al te veel strips bij de hand te nemen, in een omgeving met niets dan rust. Nochtans was het grauwe groezelige weer ideaal om achterstallige albums achterover te slaan in een buurt van Vlaamse katholieke leeuwen. Een uitgebreide namiddaagse ontbijttafel, een verwend zondags diner, in een gewatteerd kribbetje kon je lekker wegdommelen. Een echte relaxatiekuur.

German en wie nog?

Generatieconflicten zijn van alle tijden. Door het ruime gamma aan verschillende personages -jongvolwassenen versus oudvolwassenen versus jeugd- krijg je een erg kleurrijke, gevarieerde cast die precies weergeeft waar het allemaal mis kan lopen. De jongeman onderdrukt door de ouders, die met het gezag moeilijk overweg kan. De jongedame die een tekort aan gezag ervaart en de laksheid van de overjaarse hippies moeilijk weet te appreciëren. De stokoudjes die jongvolwassenen op hun plaats zetten, waardoor deze op hun beurt de pubers terechtwijzen. German en Wij (de weinige namen die je voorlopig onthoudt: Sophie, Dirk-Jan, Calorien) dateert van eind jaren zeventig, begin tachtig en nog steeds is de reeks representatief. Al zitten we met een gemoderniseerder communicatietijdperk, net als toen lukt het ons niet altijd expressief met elkaar om te gaan, een beetje coherent samen te leven. Al die verschillende karakters, met hun eigenheid, die zich koste wat het kost willen manifesteren, zonder al te veel toegevingen. Jammer dat Jannin zich tot het rudimentaire tekenwerk beperkt (een losse, kribbelige stijl) en niet naar een esthetiek grijpt à la Meneer Johan. Tijdloos met een titel die verwijst naar de talloze amusementsmogelijkheden die voorhanden zijn en waaruit het moeilijk kiezen is.
- Breuklijn
- German en Wij 1
- German en Wij 2
- Golden Cup 4
- Rode Ridder 47
- Suske en Wiske 139
- Suske en Wiske 142
- Suske en Wiske 158
- Suske en Wiske 202
- Suske en Wiske 251
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 11
- Suske en Wiske pocket 6

Uitgekleed

Klinkt uitdagend, zo'n titel, waar je alle kanten mee uitkan. Alsof je met je ogen iemand bloedserieus uitkleedt. Zelfs zonder Phil Collins' In the air tonight was de lucht ijl in de omgeving, voorspellend wat gebeuren kon. Dan maar Peter Gabriels Steam laten doorst(r)omen. Hoewel Efterklang, Sigur Ros en andere lyrische prijsbeesten je evenzeer in vervoering brengen. Voor alles een eerste keer!
Of gaat het enkel om die speciale uitvoering van De Geuzen? Prijzige, maar wel verzorgde luxe die het uitstekende werk van Vandersteen voor deze bijzondere reeks extra in de verf zet. Jammer dat er buiten het grotere formaat, de goudopdruk en de velourskaft er geen aanvullende informatie in verwerkt werd met eventuele schetsen. Standaard Uitgeverij houdt het bescheiden, op de 65 euro na! Willy Vandersteen heeft er duidelijk moeite mee om het historische in een volkse context los te koppelen van de folklore, met legenden ermee verweven. Heksen, logisch, vanaf het moment dat je 'anders' was en over bepaalde krachten beschikte, werd je al vlug als dusdanig bestempeld. Echter de inbreng van Khonar en/of de tovertuin van Dostranamus ontkrachten de realistische impact. Het spionageverhaal, het karakter van Flodderbes, de politieke strijd, Vandersteen had voldoende ingrediënten om de 44 bladzijden te vullen. De Geuzen blinkt bovendien ook uit in de betere Vandersteentekeningen. Teruggrijpend naar de klassieke stijl met veel zorg voor de personages en de decors.
- Geuzen 3
- Geuzen 3 luxe
- Gevilde nachten 1: Nakomelingen
- Gevilde nachten 2: De ondergang
- Gevilde nachten 3: De Chrysaliden
- Pornosterren
- Vrijpostige pin-ups

Van Ostaijen gemoderniseerd: Bezette Stad

Van interactie gesproken, meteen in groep op wandel rond de KVS-buurt, de metro induikend merkend dat aan de andere kant van het perron een anderskleurige jou, ja jou, uitdagend aanspreekt en ZIJN stad hier opeist. In een rondje kom je nog bij twee andere agerende protestanten terecht, die op hun beurt onze hoofdstad bezetten. Hierbij is het vooral Ellen Schoenaerts' melodieuze weergave van een intimistisch gedicht dat veel bijval heeft en je zinnen raakt.
Na een halfuur ronddobberen en je afvragend of de tippelende dames ook tot het acterende decor behoren, mogen de bezoekers de zaal inpalmen. Braafjes op de stoel. Want eens de lichten gedoofd, spuwen de acteurs voortdurend met verbaal geweld en repeterende slogans hun ongenoegen op deze overgeconsumeerde maatschappij. Een tsunami van woorden doordrenkt je, amper tijd om op adem te komen. De over-vloedige rijm, de spitsvondige assonanties, de beatboxers en rappers deden méér dan 's morgens de dingen begroeten.
Respect voor het geleverde, een indrukwekkende performance.
En toch was er een gemis, het gevoel van begrip. Het niet te vattene, waarbij het razendsnelle vormelijke het inhoudelijke oversteeg. Gelukkig boventiteld, edoch ondermijnd.
Straffe kost, dat wel. Of was dat eerder hetgeen erna verteld werd? Gelukkig zijn er cafés om die bedenkingen achterover te slaan.
Bezette Stad. Ruud Gielens. KVS. 2010.

Opgeruimd staat netjes

Ja, ik haat opruimen. Leg dan alles meteen op de juiste plaats! Of dat nu films, legomannetjes, strips, Smurfen of administratieve rompslomp is, zet dat meteen van de eerste keer op de juiste plaats. Makkelijker gezegd dan gedaan. Tijdens het sorteren, terug in elkaar knutselen met hervonden bouwplannetjes, het gemilimetreerd herschikken van de boekenkast, enkele uitgeleende films (her)bekeken. Met als excuus: 't is om een goeie indruk na te laten. Of dat gelukt is? Met als beloning een Miranto-eus menu. Wordt vervolgd.

Wat een mop: Robocop... (3)

Laat het rampenplan in werking treden. En neen, niet het nachtelijke uur, wel de belachelijke invulling zorgt voor een groteske vertoning. Het toont meteen aan dat Frank Miller zich in een delirium bevond om zo ongegrond absurde dialogen te laten declameren, met of zonder verwijzingen naar zijn strips Ronin en Martha Washington. Een tijdloos wanproduct dat zelfs geen cultstatus verdient.
"Robocop saves the day once more. This time the half man/half robot takes on ruthless developers who want to evict some people on 'their' land."
Robocop 3. Fred Dekker. 1993. 0

Braakneigingen: Robocop 2

In een roes van waanzin teruggegrepen naar de ultieme Robocop box, met nummer twee in de aanslag. Een weinig eervolle bedoening om je tijd daarmee op te vullen. Pijnlijk.
"A corrupt businesswoman seeks to disable Robocop in favor of her own model of cyborg."
Het enige onthoudenswaardige nieuwtje: "Alan Moore was originally offered the chance to write the film, but turned it down." Wat een aanbod!
Robocop 2. Irvin Kershner. 1990. *

Wees zo vriendelijk, spoel terug: Be kind, rewind

Michel Gondry kan niet tippen aan zijn eigenste Spotless mind-creatie, maar weet toch de gevoelige snaar te raken door je op het einde met mooie emoties te overladen. Jack Black en Mos Def zijn het toonbeeld van pedante acteurs die zo de aandacht opeisen dat de film eerder irritant dan plezant wordt. Al zijn de gesweede films (Ghost Busters, Driving Miss Daisy, Men in black) natuurlijk hilarisch, vooral wanneer Gondry ze aaneenrijgt om het productieproces te versnellen.
Da's allemaal fun, de sérieux breekt door naar het einde toe wanneer het ware gevoel eraan te pas komt. Hoe eenvoud iets kan sieren.
"A man whose brain becomes magnetized unintentionally destroys every tape in his friend's video store. In order to satisfy the store's most loyal renter, an aging woman with signs of dementia, the two men set out to remake the lost films."
Be Kind Rewind. Michel Gondry. 2008. ***½

Lie to me 1.6 - Do No Harm

Alles wordt ineens zo persoonlijk, zelfs met Locker die voor het eerst liegt! Kippenvel krijg je telkens in de slotfase. Ryan Adams zingt een schitterende versie van Noel Gallaghers Wonderwall.
"Dr. Lightman and Dr. Foster tackle the case of a missing girl. Torres and Loker focus on whether a North Ugandan woman told the truth in her autobiography about the violence in her country."
Lie to me. Seizoen 1. Aflevering 6. Do No Harm. 2009.

De one million dollar man: Action Comics n° 1

Inderdaad, wat de gek ervoor betaalt. Het persbericht van ComicConnect.com verklaart:
They said it couldn’t be done. They said that no comic book—no matter how rare—would ever sell for $1,000,000. This week, they were proven wrong. And in the midst of a recession, no less!
That’s because ComicConnect.com, one of the industry’s leading online auction/consignment sites, just sold an extremely rare, top-condition copy of the world’s most coveted comic book for exactly $1,000,000. That figure is more than three times higher than the prior record-holder, also set by ComicConnect.com.
That comic book, of course, is Action Comics #1, which marked the debut of Superman in 1938 and promptly changed the course of pop culture forever.
This particular copy has been in a private collection for more than 15 years, and it’s likely to disappear again once it’s been turned over to its new owner. However, ComicConnect.com will allow the media to view it briefly in its New York City showroom (873 Broadway, Suite 201, 212-895-3999). The showroom is also home to ComicConnect.com’s affiliate, Metropolis Collectibles (metropoliscomics.com), the largest vintage comic book dealer in the world.
"It’s the Holy Grail of comic books," says founder Stephen Fishler, one of the leading experts on collectible comics.
"Before Action Comics #1, there was no such thing as a superhero or a man who could fly," notes Fishler, who created the 10-point grading scale which today is used universally to evaluate the condition of comic books.
"It’s the single most important event in comic book history," adds ComicConnect.com co-owner and COO, Vincent Zurzolo.
Only about 100 copies Action Comics #1 remain in existence, and of those 100, only two have received a grading of 8.0 (Very Fine) or higher. This particular book is one of them, making it among the rarest of the rare.
Up until now, the record-holder was another Action Comics #1, this one with a grading of 6.0. It sold on ComicConnect.com for $317,200 in 2009.
According to the Overstreet Price Guide to Comic Books—the industry bible—Action Comics #1 is indisputably the highest-valued comic book of all time. In second place is Detective Comics #27, which marked the first appearance of Batman in 1939. An Action Comics #1 graded 8.0 or higher is priced about 25% higher than a comparable Detective Comics #27.
Until last week, some collectors weren’t aware of the existence of this million dollar copy. Fishler, however, knew it well, because 15 years ago, he sold it for $150,000.
But why the big jump in price?
"High-grade copies are rarely, rarely offered for sale," explains Zurzolo. "When they do come on the market, you can expect to see a big leap in value."
"I knew that someday, there would be a seven figure comic book sale, and I dreamed of being part of that historic moment. But I didn’t think it would happen so soon, particularly given the current state of the economy."
Imagine: back in 1938, this very comic book sold for ten cents, its sole purpose to entertain a child. 72 years later, some very fortunate adult is willing to spend $1,000,000 for the privilege of owning it—something most experts believed would never happen.
"Is it worth it?" says Fishler. "Absolutely. There is nothing else like it."
In een poging wat meer achtergrondinformatie los te peuteren, je vraagt je immers af of die transactie daadwerkelijk gebeurt, verder gezocht naar concrete details:
"Fishler said it transpired minutes after the issue was put on sale at around 10:30 a.m. Eastern time (1530 GMT). He said that the seller was a “well known individual” in New York with a pedigree collection, and that the buyer was a known customer who previously bought an Action Comics No. 1 of lesser grade.
The previous comic book record was set last year when John Dolmayan, drummer for the rock band System of a Down, paid $317,000 for an Action Comics No. 1 issue. Attempts to reach him for comment on Monday’s sale were not immediately successful."
Voor een interessant overzicht, dat nu geactualiseerd moet worden, kan je terecht via deze slideshow: De 10 duurste comics. En opgelet. "Comic book auction enthusiasts -- especially those with way too much money -- should also note that the impressive Heritage Comics and Comics Art auction is coming up this Thursday as well, with a whole host of Golden and Silver Age rarities ready go.
The items for sale include an 8.0 copy of "Detective Comics" #27, the first appearance of Batman, which another site had predicted only this morning could break the all-time record for the most expensive comic. Best of luck with that now!"

Afschrikwekkend of niet?

Kan alles echt beter (2)

Te veel van het goede om allemaal achtereen te bekijken, waardoor je lachspieren het amper aankunnen om de woordenstroom van Uytterhoeven en c° nog te verwerken. Hilarisch, de Computerles in het West-Vlaams (kereke were, ruute 98) met de aimabele Gilbert; Jo met de Banjo in De shoplijn; in het begin wanneer Mark premier Dehaene interviewt, lachen en gieren; Het gerechtelijk verslag, van onze reporter ter plaatse, eindelijk iemand die duidelijk wijst op het verschil tussen efficiënt en effectief! Verbale creativiteit door inventieve oratoren.
Alles kan beter. The best of 3.

De fillem van Ome Willem: blind vertrouwen in Zatôichi

In tegenstelling tot de visuele pracht geëtaleerd in Crouching tiger, Hero en The house of the flying daggers, is Kitano's evocatie van een historisch en heroïsch verleden veel meer getemperd. Alsof je een klassieker van Kurosawa bekijkt door een gekleurde bril. Via een kolorieke cast worden verschillende hoofdrolspelers in één ruimte (het dorp) samengebracht, met als voornaamste doel vergelding voor het geleden leed. De soberheid waarbij je niet overdonderd wordt door een betoverende fotografie. De personages zijn belangrijk met hun inherente spanningen en de hoogoplaaiende emoties. Dat allemaal mooi gecounterd met een heerlijke portie humor. Kitano doorprikt de sérieux en overdrijft geregeld of bouwt pure slapstick in (de zwaardvechtles, de dorpsgek).
Toch is Zatôichi even oogstrelend. Er zit zo'n sierlijke schoonheid waarmee het rondspattende bloed het beeld soms vult. Weliswaar overdreven, maar met een accurate finesse toegevoegd, alsof er een ballet wordt uitgevoerd. Een klassefilm met een bizar, spectaculair en zeer onnatuurlijk einde, waarover gerapporteerd wordt op IMDB: "The end dance sequence is a tribute to many of the popular Japanese films, in which the Hollywood-style happy ending was followed by a sudden "burst into song". He wanted to attempt this, but in a different type of way. Kitano combined traditional Kabuki theatre clog-dancing with "the latest African-American tap style".
Voor wie van Usagi Yojimbo houdt, je merkt waar al die legendes vandaan komen. Zoek de parallellen met het blinde zwaardvarken, Gennosuke, ... Distilleer Japanse fenomenen en herken de dualiteit van een man/vrouw (transseksueel), de twee 'zusjes', een beetje reflecterend in Urasawa's Monster. Fascinerend.
Zatôichi. Takeshi Kitano. 2003. ****

Scorsese - Di Caprio 2: Shutter Island

Casterman had reeds vorig jaar de strip Shutter Island op de Nederlandse markt moeten uitbrengen. Met een afgewerkte vertaling/lettering stond hen verder niks in de weg, of toch? De internationale rechtenkwestie verhinderde alsnog de druk. De Franse Castermantak die nauw verwant is met een polaruitgeverij mocht vrijelijk alle literaire titels uit hun fonds laten bewerken tot Franse strip. Maar eens de taalgrens overschreden, moesten nieuwe condities afgedwongen worden, wat voor deze Amerikaanse titel niet lukte. Toch zeker met een nakende film in het vooruitschiet.
Je vraagt je af hoe Christian De Metter de suggestiviteit van de roman heeft verwerkt. Het ambiguë einde met een evenzeer interpreteerbaar slot. Wat is nu werkelijk echt? Zoiets lijkt welhaast onmogelijk om getekend op papier te zetten. Kauwt hij voor, maakt hij voor de lezer een keuze?
Voor wie een Silence of the lambs verwacht, Shutter Island speelt zich af op een ander niveau. Evenzeer een psychologische thriller, zonder al te veel afschrikwekkende beelden. Je ondergaat mee de speurtocht naar de waarheid. Alleen weet je niet met wiens hoofd het meest gedold wordt. Di Caprio geeft het claustrofobische uitstekend weer, iets wat uiteindelijk tot waanzin kan leiden.
Het mooist zijn de beelden, toch zeker wanneer Scorsese in de droomscènes met tal van symbolen het scherm kleurt (leven, dood, verdorrende bladen, liefde, haat, angst, ontvankelijkheid).
In de prachtige Leboeuf zaal van Bozar was het verrast genieten van een sterke film. Al was/is The departed nog altijd onklopbaar.
Shutter Island. Martin Scorsese. 2010. ***½

Al Sus & Wis wat de klok slaat

- Suske en Wiske 255 De mompelende mummie
- Suske en Wiske 255 Luxe
- Suske en Wiske 256 De vogels der Goden
- Suske en Wiske 267 Lilli Natal
- Suske en Wiske pocket 2

Black Jack of 21

Al een even onbelangrijk niemendalletje dan de voorgaande film, terend op het verlangen om -eens je poen begint te scheppen- alles te verdubbelen. Waarschijnlijk werd doelbewust gekozen voor Kevin Spacey als hoofdtegenspeler, uit de band springend na de ontknoping in The Usual Suspects. Voorspelbaar en hip. Eerder te bestempelen als tienerfilm.
"21 is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal over een groep briljante M.I.T. studenten die Las Vegas miljoenen afhandig maakten. Onder leiding van wiskunde professor en statistiek genie Micky Rosa (Kevin Spacey), kraakt een selecte groep topstudenten de code van blackjack. Door het tellen van kaarten en het doorgeven van signalen, verslaat het team de casino’s keer op keer. Verleid door het grote geld en de Vegas levensstijl zoeken ze de grenzen op en gaan tot het uiterste!"
Een vergeet-me-weltje.
21. Robert Luketic. 2008. **

Slechteriken: Comic book villains

Dé James Robinson, comic book writer, die zich waagt aan een eigen script en dito verfilming over twee rivaliserende stripwinkeliers die misschien wel eens dé meest unieke verzameling in hun handen krijgen.
Met Robinsons visie op de comicwereld brengt hij meer schade toe aan het medium. De associatie tussen de waanzin van het verzamelen met muziek, drugs en geweldpleging, Robinson windt er geen doekjes om. Met een zogezegd zwarte komedie tracht hij duidelijk te maken dat mensen vér kunnen gaan om de ultieme verzameling vast te krijgen. Ronduit beschamend. Slecht acteerwerk (Cary Elwes, alsjeblieft), irritante muziek en een immorele thematiek (zelfs de man opgeven om als femme fatale de slag te kunnen slaan). En ook de vertaler slaat een kemel: Nail Gaine neerpennen ipv Neil Gaiman. Heil Kevin Smith. Heil Clerks en Chasing Amy. Dat zijn pas interssante en geslaagde fims met strips in de hoofdrol!
Comic book villains. James Robinson. 2002. *

Brad is weer Pittig: Inglourious Basterds

In tegenstelling tot Camerons Avatar verdient Tarantino's film wel degelijk een of meerdere oscars. Een oscar voor eender wat. Design (de rood vlammende kleuren in jurken, decors en de Nazi vlag), muziek (klassieke vermengt met spaghettiwestern à la Morricone), acteerprestaties (Christoph Waltz is subliem) en ja, zelfs regie.
Met een pracht van een openingsscène, het begin van Once upon a time in the West herzien, maak je kennis met die geschifte Hans Landa. Zo onderkoeld, rationeel en toch passioneel. Een film die vanaf dat moment geen enkele keer verveelt, buiten dat je soms wel eens wat meer actie verwachtte. Tarantino lost die verlangens niet in en blijft knutselen aan een fragmentarische weergave, basisinfo die de gedachten van de karakters perfect weergeeft. Pitt mag de cowboy uithangen, terwijl Martin Wuttke een pijnlijk accurate Hitler opvoert. Inglourious Basterds is bij wijlen geniaal, met zinderende cinema, al kan Tarantino het niet laten om een enkele keer over de schreef te gaan.
"In Inglourious Basterds, een meeslepende ode aan de oorlogsfilm, mengt Quentin Tarantino op zijn eigengereide manier pulp met propaganda, realiteit met fictie en geschiedenis met legendes."
Komisch, geschift, ontroerend, spannend. Tweeëneenhalf uur plezier!
Inglourious Basterds. Quentin Tarantino. 2009. ****

Herdrukken in 2009

Goscinny en Uderzo hebben weinig nieuws toe te voegen aan het Asterix-universum. Slechts de typische introductie van een ander schrander, zelfstandig en heldhaftig volk dat zich eveneens afbijt tegen de Romeinse agressor. De landelijke tradities, de familiebanden annex inteelt en de vetes brengen weinig origineel soelaas. Flauw, met een irritante naam voor een even irritante hoofdrolspeler: Ozewiezewozewiezewallakristallix.
- Asterix 20
- Suske en Wiske 197
- Suske en Wiske 210
- Suske en Wiske 211

Anima 2010: Journey to Saturn

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken, dus dank FM Brussel voor de gratis tickets. Edoch, de reis die je naar Saturnus ondergaat, is allesbehalve het grootse aangekondigde avontuur. Het storendst was eigenlijk de verhoogde irritatie door het Deens gesprokene. Voortdurend afgeleid door dat gekke taaltje, tracht je de Engelse en Nederlandse ondertitels mee te grabbelen. Kakofonisch hoe je dat amper vol. Bovendien in de grote Studio 4 zaal van Flagey, niet het plekje om optimaal van een film te genieten.
"Per is niet bepaald een Frank De Winne! Maar toch wordt hij door het Deense Ruimte Agentschap uitgekozen om mee te vliegen met de eerste vlucht naar Saturnus. De missie wordt gesponsord door Kurt Maj, een mediamagnaat die ontdekt heeft dat de bodem op Saturnus rijk is aan groene energie. De Denen zouden die energie overal ter wereld kunnen verkopen en er schatrijk mee worden. Per voegt zich dus bij het gezelschap aan boord: beruchte lolbroeken, brassers en drinkebroers en paranoïde militairen. Een toch wel ongewone bemanning voor zo’n belangrijke vlucht! Maar zij staat wel borg voor een knotsgekke en kluchtige animatiefilm. Van de makers van Terkel in Trouble."
Een tekort aan slaap maakt een mens moe, hiernaar kijken ook.
Rejsen til Saturn. Craig Frank, Thorbjorn Christoffersen en Kresten Vestbjerg. 2008. **

Langneuzig: Pinokkio

Voor wie dacht dat hij in 2009 met de Vliegenkoning een bizarre striptrip heeft gemaakt, Winshluss brengt er één van een nog groter kaliber: Pinokkio. Balancerend tussen retro en modernisme, antiek en vooruitstrevend, scabreus versus verfijnd, literair zonder woorden, krijg je hier een compleet meesterwerk voorgeschoteld. Compleet door de verschillende stijlen die Winshluss niet gratuit gebruikt, wel weldoordacht. Compleet door het afgeleverde volume waarin elke nietszeggendheid veelzeggend is. Compleet door de verschillende invalshoeken van de betrokken hoofdpersonen, waarvan eentje letterlijk een hoofd-persoon is, zich vestigend in het brein van onze protagonist. Compleet omdat Pinokkio grappig, banaal, satirisch, parodiërend en geniaal is, van een absurde zottigheid waar je met bewondering naar kijkt. Niet alles strookt met de romantische waas die rond Pinokkio hangt, gecreëerd door Walt Disney, geen enkele strook strookt er zelfs mee! Om van deze Pinokkio te genieten (niet voor klassieke, gevoelige lezertjes) moet je ogenschijnlijk alle regels van het genre overboord gooien en meevaren op deze zinderende, chaotische stroom. Uiteindelijk zal je merken hoe slim dit geconstrueerd is. Klasse.
- Asterix 28
- Gevangene van de sterren
- Pinokkio
- Rode Ridder 130
- Vliegenkoning

Grappende grollen: de lustige kapoentjes

Al moet je diep in de oude rommelbakken grabbelen om nog een exemplaar vast te krijgen van de oorspronkelijke kapoentjes, de Brabant Strippers Yves Kerremans en Ivan Thoma hebben hebben hun best gedaan om de ontbrekende platen/gags in een allerlaatste bundel te gieten. Ingescand van de afdrukken, bij gebrek aan originele films. Slechts hier en daar merk je de doordruk van de achterkant van het oorspronkelijke papier op, niet storend, het verhoogt de ouderwetse authenticiteit. In vergelijking daarmee is de voorkaft zelfs te clean. Niet getreurd, want kijkend naar de agressieve wereld van Mieleke, Melleke, Mol en vooral Plankgas en Plastronneke, die gestoeld zijn op Sleens gagreeks, is het leuk om hier te vertoeven. Sleen biedt een universele, tijdloze ondeugendheid die de wereld van de volwassenen op zijn kop zet. Waar onrechtvaardigheid rechtvaardig gestraft wordt. Waar kwajongens meestal zelf vallen in de put die ze gegraven hebben. Waar misverstanden toch rechtgetrokken kunnen worden.
- Fenix 60 - Pats 8
- Fenix 61 - Kitty 5
- Fenix 62 - Kari Lente 15
- Fenix 63 - Arendsklauw 3
- Fenix 64 - Het mysterie van de Bambochal
- Fenix 65 - Grappen van Lambik 9
- Fenix 66 - Dees Dobbel en Cesar 7
- Fenix 67 - Lustige Kapoentjes 12
- Requiem, de vampierridder 3
- Requiem, de vampierridder 4
- Rode Ridder 19: Koning Arthur
- Simpsons 1

Lie to me 1.4 - Love Always

Geen ontdubbeling van de plot: allen van het bureau werken voor een keer samen aan één grote zaak, de veiligheid van een belangrijk man waarop een aanslag gepleegd zou kunnen worden. Wanneer binnen het gezin onderling al heel wat leugens de ronde doen, dan is het voor Dr. Cal Lightman een welhaast onmogelijke opdracht om een mogelijke dader te ontmaskeren.
"The Lie to Me gang attends a high profile wedding where the father of the groom, a Korean ambassador, has been getting death threats."
Het familiale aspect is mooi, het concept van het huwelijk waardevol, de getuigenissen ontroerend, de emoties rakend. Wat deze aflevering zo extra speciaal maakt, is de parallel tussen de verbintenis van twee personen en het afbrokkelende geluk van Dr. Gillian Foster, die voor een keer zelf niet ziet waar het allemaal misloopt. Ofwel knijpt ze bewust een oogje dicht. Waar moet je nog in geloven? Want een verbitterde Lightman (Tim Roth) pulkt nog dieper in de wonde.
Lie to me. Seizoen 1. Aflevering 4. Love Always. 2009.

Guibert in Alan's War

Het eerste deel van De oorlog van Alan levert je een afwachtende houding op. Je kan de strip niet meteen plaatsen en volledig naar waarde schatten. Daarom wacht je ongeduldig op het vervolg waarin alles moet openbloeien. Guibert hervertelt immers op een droge manier het relaas van Alan Cope. Een fragmentarische reconstructie alsof de soldaat het ons zelf in levende lijve zit te vertellen, de herinneringen oprakelt, zoekend naar de woorden zonder lyrisch, literair of poëtisch te zijn. Wel eerder gekunsteld. Het zorgt voor een zekere authenticiteit, maar knaagt daardoor ook aan de artisticiteit. Taal lijkt dan ook ondergeschikt. De beelden daarentegen zijn van indrukwekkende aard. Alsof je tussen de foto's wandelt en toch vervreemd wordt door die unieke techniek. Het vertroebelde, wasachtige beeld is de scherpzinnige perceptie van deze onvoorziene levenswandel. Hoe Guibert de pagina's componeert en de tekst laat wandelen tussen de beelden. Posy Simmonds mag bij hem les komen volgen. Supurmooi dus!
- Gus 2
- Jeremiah 29
- Jommeke 111
- Jommeke 249
- Jommeke vijf korte verhalen 1
- Oorlog van Alan 1
- Plots 12
- Simpsons 2

Boboland globaal, internationaal en mondiaal

De Bobo’s zijn helemaal niet afgeschreven!
Terwijl her en der nog punkers opduiken, blijven ook de bobo’s hun plek in onze maatschappij opeisen. Deze bijzonder welvarende ‘sociale’ klasse slaagt er zelfs in om zich te vermenigvuldigen, zij het symbolisch via een tweede album dat weldra de markt ongetwijfeld verovert. En al voelen de bobo’s zich veilig en zijn ze de koning te rijk in dit vervolg op “Welkom in Boboland”, Dupuy & Berberian maken hen uiteindelijk genadeloos af.
Meer nog dan stripauteurs zijn Dupuy & Berberian observatoren die deze bevolkingsgroep rechtvaardig neerpoten met een zekere ironische terughoudendheid.
Eerlijk of oneerlijk? Fair trade viert hoogtij.
Bio
Dupuy & Berberian zijn een geval apart. Dupuy schrijft terwijl Berberian tekent en omgekeerd schrijft Berberian terwijl Dupuy tekent. Samen vormen ze een uniek duo, een goed geoliede machine, als vier handen op twee buiken. Je kent ze misschien van Meneer Johan, wij laten Boboland van hen op jullie los. Algemene erkenning verdienden ze in 2008 met de Grote Prijs van het Stripfestival van Angoulême.
Even het tromgeroffel. Gek, maar de laatste loodjes wogen minder zwaar. Het was eerder het begin dat moeilijk op gang kwam. Weer een boek vol flarden, met Dupuy & Berberian die toch hard de huidige yuppie-bobo- of welke maatschappij dan ook op de korrel nemen. De onze alleszins. Boboland lijkt chaotisch, met incoherente puzzelstukjes die ogenschijnlijk geen uitstaans met elkaar hebben. Totdat alles samenvalt.
Dat het boek morgen maar al gedrukt is!

Lie to me 1.3 - A Perfect Score

Om koude rillingen van te krijgen. Eén man draagt de show: Tim Roth, al de anderen rondom hem lijken watjes naast zijn onderkoelde présence. Zelfs mijn favoriete actrice uit Homicide life on the street Isabella Hofmann (Capt. Megan Russert) kan met moeite iets teweegbrengen. Dat vereist haar rol dan ook.
"An investigation into the death of a judge's daughter leads Dr. Brightman to the girl's prep school, while Dr. Foster investigates a NASA pilot who crashed on a test flight."
Lie to me. Seizoen 1. Aflevering 3. A Perfect Score. 2009.

Een veelzeggend schilderij

Het beroemde schilderij van Pieter Bruegel de oude bevat vele tientallen Vlaamse spreekwoorden. In het boek Pieter Breughel de oude van het Koninklijk Museum voor Schone kunsten, Antwerpen (ISBN 3-923641-45-1) staat over het schilderij het volgende geschreven:
"De spreekwoorden kunnen naar inhoud opgesplitst worden in twee groepen. Een eerste groep illustreert de dwaasheid en de zinloosheid van de menselijke handelingen. Het symbool ervan is de omgekeerde wereld (de wereldbol aan het huis links op de voorgrond), het tegendeel van wat zou moeten zijn. De tweede catagorie heeft het bedrog en de huichelarij als onderwerp, gesymboliseerd door de vrouw die in het midden van het schilderij haar man een blauwe mantel omhangt (m.a.w.: haar man bedriegt)"
Al met al zijn er een heleboel spreekwoorden in het schilderij verwerkt, waarvan velen nog gangbaar zijn, zoals hij slaat twee vliegen in één klap en een oogje in het zeil houden. Natuurlijk zijn er ook spreekwoorden die in de loop der tijd in onbruik geraakt zijn; Het zijn twee zotten onder één kaproen.
Voor het makkelijk terugvinden van de zegswijzen kan je op de volgende link terecht: De verkeerde wereld.
Voor wie het echt werk wil zien, hangt het schilderij niet in Nederland of België, maar in Duitsland in het Staatliche Museen, Das Berliner Kulturforum, Potsdamer Platz. Gelukkig zijn er vele zeer gelijkende schilderijen gemaakt, deels door Pieter Bruegel zelf.
Enkele musea in onze buurt met dit doek zijn: Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen; Stedelijk Museum Wuyts-Van Campen en Baron Caroly, te Lier.

Boboland: een bijzonder personage

Sprekend over Alban Ninque in het tweede verhaaltje uit het tweede deel van Boboland, is het zoeken naar wie politiek gerefereerd wordt: Alain Minc blijkbaar. Wie is die man? "Alain Jacques Richard Minc dit Alain Minc (né le 15 avril 1949) est un conseiller politique et économique, essayiste et dirigeant d'entreprise. Il a été président du conseil de surveillance et de la Société des lecteurs du Monde, il est président d'AM conseil." Geen heilig boontje blijkbaar, verweven in enkele schandaaltjes. Mmm, aan wie kan je hem koppelen of gelijkschakelen? Wat denk je van Noël VerSlangen!

Ecologisch onverantwoord?

Zag me daar toch een uitzonderlijk uitnodigende vrucht liggen in de winkel. Licht witgelig van kleur duidelijk in de vorm van een appel, dat terwijl het etiket een peer aangeeft! Uitproberen maar. Hapgraag uitgetest, het resultaat zoals het een peer betaamt: met dezelfde typische structuur en minder smaakvol dan een appel. Ach, zo hebben we toch eens een gezond vieruurtje verorbert. Even checken hoe dat heet?
"De nashi-peer, zandpeer of Aziatische peer (Pyrus pyrifolia) is een perensoort, die van nature voorkomt in het oosten van Azië, waar hij veel wordt gekweekt voor zijn eetbare vruchten. De sappige vruchten hebben de vorm van appels. Vanwege deze overeenkomst worden ze ook wel appelperen genoemd. Het is een populaire vrucht, die als dorstlesser kan worden gebruikt. Ze zijn zoet en knapperig als ze rijp van de boom worden geplukt."

Stripbeurs Nijdrop 2010

De Nijdrop heeft eindelijk terug een nieuwe vaste plek gevonden. Heerlijk, een uitstekende locatie om u tegen te zeggen in hartje Opwijk. Een praktische bar en vooral een ruime zaal om een goeie 400 mensen in te herbergen bij concerten, hoe zit dat dan bij stripbeurzen? Klein, maar vooral gezellig. Veel ruimte om tussen de stands te wroeten, is er niet. Het deert niet. De opzet is bescheiden en herinnert niet meer aan de hoogdagen toen talrijke tekenaars er signeerden. Dat was ook niet nodig. Met de -reeds vroege- présence van Mark Verhaegen en -de late aankomst van- Charel Cambré zat het gebeiteld. Degenen die Cambré graag zien zwoegen op uitgebreide tekeningen, hier was de plek. Maar wat vooral opviel, was het gemak waarmee je een bezoeker kon overtuigen om voor één van de kleintjes een gesigneerde K3, Mega Mindy of vooral Jump aan te schaffen. Met een voorkeur voor Haai Five en Pulp Fictie natuurlijk!

Een taalbad: A love story

Er was eens op een heerlijke zomerse lentedag.

Toen we uit het niets beslisten om een dagje vrijaf te nemen en we enkele van onze vrienden vervoegden aan de kust.
Mooi was het weer en we ontwaakten uit onze winterslaap waar geen einde aan leek te komen.
De drang om samen te lachen was er terwijl een licht briesje de haren deed opwaaien. We amuseerden ons, genoten van het zand tussen onze tenen.
Dit gedeelde geluk, o zo intens en recht voor de raap, zette er ons toe aan om na te keuvelen bij Philippe thuis.
We kraakten de laatste fles rode wijn, meegebracht van een idyllische reis naar Zuid-Afrika, die een krachtige, maar sensuele smaak bevatte.
Alles klinkt als muziek in de oren.
Tot de volgende weeklank klonk:
'...Da's toch klote hoor. Al die groene pestkoppen met hun overdreven dierenethiek die ons het jagen op wild willen beletten. Ik heb o zo'n zin om hen een kogel door de kop te schieten...'

Opeens was de sfeer niet meer dezelfde...

(Vertaling van een gag uit Autobio 2)

Een kleine Rode Kiekeboe

Wat was de pizza aan het Bethlehemplein weer overheerlijk. Alsof de Sterre daar ooit bleef staan en ons de weg wees.
- Kiekeboe 54
- Klein Suske en Wiske IJs-cool
- Rode Ridder 123
- Rode Ridder 163

Autobio 2

Was net bezig met een gag rond Autobio 2 waarin Cyril goedgemutst dankzij een auteursrechtencheque een nieuwe matras kan kopen. Daar kom je te weten dat er sprake is van een winter- en zomerkant. Hallo?
Nooit gratuit iets overnemen, dus dan maar googlen: "Comment différencier la face hiver et la face été d’un matelas?
La face hiver est normalement la face avec le bandeau du fabricant, c’est une convention adoptée par la majorité des fabricants de matelas. L’étiquette cousue permet donc de reconnaître la face hiver.
Quelles sont les différences entre la face été et la face hiver?
Le rembourrage est plus épais sur la face hiver. Le matelas conserve donc mieux la chaleur de votre corps.
A l’inverse, la face été, plus légère, vous aidera à ne pas avoir trop chaud et permettra une meilleure circulation de l’air.
Il est donc conseiller de retourner dès l’automne son matelas afin de dormir sur la face hiver (celle avec l’étiquette). Bien sur, ne pas oublier de le retourner à nouveau sur la face été aux premières chaleurs du printemps.
Cette différenciation des faces permet également de ne pas oublier de retourner régulièrement son matelas afin de prolonger la durée de vie du matelas. En effet, un matelas doit être retourné régulièrement deux fois par an, sur les deux faces et également tête et pieds."
Oei, je kan natuurlijk ook de nodige info in het Nederlands opsnorren:
"Waarom een winter- en een zomerkant?
Matrassen hebben tegenwoordig vaak een winter- en een zomerkant. De winterkant is voorzien van een laag wol, die in koelere periodes de warmte beter vasthoudt in de kern van de matras. De zomerkant, hoofdzakelijk uit katoen of linnen, zorgt voor een koeler contact.
Het is dan ook aan te raden om deze matrassen om te draaien volgens de seizoenen."
Een mens is nooit te oud om te leren. Nu het nog doen!

AutoBiografisch

AutoBio. Groen uit zich!
Vrees niet. Cyril Pedrosa uit zich niet via politiek gezwans, noch via zwaarmoedige introspectie. Het permanente lot van de enthousiaste adepten van de duurzame ontwikkeling, geconfronteerd met de realiteit van het dagelijkse leven, da’s zijn bekommernis. De groene Pedrosa zet zichzelf (en zijn familie) voor een tweede keer te kijk in deze ecologische kroniek. Militant, combattant en soms zelfs ambetant. Spitsvondig en scherp observerend, zij het met de nodige humor natuurlijk!
Pedrosa is niet op zijn biobakkes gevallen!
Bio
Eindelijk ligt het Franse Poitevin op de stripwereldkaart. De 35-jarige rijzende ster Pedrosa werd er immers geboren. Eerst nog in dienst bij de tekenfilmstudio’s van Disney, daarna een weg banend op de stripmarkt via Ring Circus en het alom gelauwerde Drie Schimmen.
Wil je meer over de persoon Pedrosa te weten komen: AutoBio is dé kijkkast van diens openbare privéleven.

Na de X-, nu de Dresden-Files

Gelukkig geen verhakkelde uitgave in vier delen van telkens 34 bladzijden, maar meteen de integrale versie waardoor je in één ruk het geheel kan uitlezen. Zo blijf je geconcentreerd en wordt het vertelritme door je eigen keuzes onderbroken. Met flarden flashbacks geeft Jim Butcher enkele geheimen van de voor ons onbekende Dresden prijs, voldoende om deze magische hoofdpersoon te leren kennen. De rest wordt efficiënt gespendeerd aan de zoektocht naar de ronddwalende moordenaar. Met een goede balans van thriller, horror, detective én de uiteindelijke clash via de flashy actie heb je een sterk drie kwartier nodig om mee de doodsstrijd te beleven. Butchers goede vertelling via de bindteksten en de reële dialogen maken het geloofwaardig. Artiest Adrian Syaf is té Amerikaans en brengt het wel getekend over op papier. Toch had het minder flashy gekund. Amusant.
- Dresden Files 1
- Gouden Feesteditie: Kiekeboe
- Gouden Feesteditie: Rode Ridder
- Gouden Feesteditie: Suske en Wiske
- Kiekeboe 14: Een zakje chips
- Kiekeboe 40: Villa Delfia
- Kiekeboe 48: Black-Out
- Kiekeboe 50: Afgelast wegens ziekte
- Kiekeboe 57: De hoed van Robin
- Kiekeboe 88: De hoed van Robin

Lie to me 1.2 - Moral Waiver

Totaal onderschat, misschien kijken we hierdoor teveel in de spiegel. Confronterend wetende dat je zo aangestaard kan worden. Wat zo sterk is? Wanneer zo'n emotie via lichaamstaal uitdrukkelijk uit de doeken wordt gedaan, het gekoppeld wordt aan bekende mediafiguren die een gelijkaardige 'pose' aannemen. Nixon, Clinton, Sarah Palin. Maakt het er levensechter op! Griezelig.
"Lightman's team investigates cases involving a staff sergeant accused of raping a soldier, and a star college basketball player accused of taking a bribe from a wealthy booster."
Touché. Een condense serie met inhoud! Schitterend.
Lie to me. Seizoen 1. Aflevering 2. Moral Waiver. 2009.

Modern Drift - Efterklang

Moet je ze beschuldigen van commercieel belangrijk te worden, al toegevingen doend om een groter publiek te kunnen bereiken? Efterklang stapt af van het minder toegankelijke vorige album Parades en werpt zich op met een aanstekelijke, nieuwe schitterende single Morning drift waarin het vrolijkheid troef is. Om gelukzalig van te worden, 's morgens met dit deuntje in het hoofd. Laat het volledige album ons maar wakker schudden en wie weet wordt ook jij een keer gebeten? "I can't keep my head inside. When the modern drift is all I have." Dit hoort bij die morning drift.