dinsdag 18 maart 2008

Tour de France

Met 1200 Nederlandstalige strips in 2007 achter de kiezen, lijkt het onbegrijpelijk dat kostbare leestijd gespendeerd wordt met het doorworstelen van 13 andersklinkende producten uit wijnland Frankrijk. Daar zal wel een goeie reden voor zijn die wie weet op termijn zelf voldoende vruchten zal afwerpen om een eigen gekleurde Cabernet te produceren. Het voelde alvast of je je Op Glad IJs begaf.
Werden selectief aan een proef onderworpen:
* les Bidochon 10: usagers de la route. Ofte de Familie Suikerbuik van Binet. Het steeds strijdende leventje tussen de twee gepensioneerden die met moeite rondkomen en de ondraaglijke lichtheid van hun bestaan met verwijten naar elkander uitkotsen. Hoe hou je het jaren met dezelfde persoon uit terwijl je geregeld vol afschuw de ander wel de nek kan omwringen? Door liefde. Een grappige weergave van wat het is wanneer een nieuwe wagen aangeschaft moet worden. 6/10
* Bill Baroud 4: La jeunesse de Bill Baroud. Nu hyperpopulair met het innemende De dagelijkse worsteling, vroeger in het Nederlands verguisd in de collectie Vrolijke Vlucht, Manu Larcenet die het spionageleven te kijk zet. In dit deel terugkijkend op Barouds jeugdjaren die deels traumatisch, deels inspirerend werkten. De leuke, expressieve stijl mist de fijnzinnige kleuren waarmee oa Terug op aarde zo levendig wordt voorgesteld. Maar Bill Baroud is wel een ideaal vehikel om aandacht op te eisen. Al bewees Nick Naffer dat niet alles van hem automatisch gesmaakt wordt. 7/10
* Carmen Cru 1: Rencontre du 3ème âge. Een groezelig, venijnig, zich afzonderend oudje staat haar mannetje in een harde, moderne maatschappij. Bovenal laat ze niet met zich sollen. Een goede les voor de opgedoekte partij WOW, die zich meteen omgedoopt ziet worden tot OnWaardig Ouder Worden. 6/10
* Cosmik Roger tome 1. De aarde heeft door de overbevolking dringend nood aan een nieuwe thuishaven om de overbevolking elders te kanaliseren. Cosmik Roger is dé pionier die het heelal doorkruist, een universele missie die hij vaak vergeet door het overmatige drankgebruik in een bar langs de MelkRoute 66. Heeft Roger daadwerkelijk een Kosmische uitstraling? Julien weet er weg mee. 6/10
* Edika 22: Mission Bizou. Zowat het enige album waar ik absoluut geen plezier aan beleefde. Edika's veeleisende oerdrukke nonstijl die overspoeld wordt door massa's tekst. Een wereld gaat aan me voorbij. 2/10
* Jean-Claude Tergal 5: découvre les mystères du sexe. Misschien niet meteen representatief voor de jeugd van tegenwoordig, maar deze authentieke herbeleving tast je reukzin aan met een walm aan herkenbare nostalgie. Hoe als jongetje omgaan met de ontluikende sexualiteit. Bijzonder fijnzinnig en grappig. Een Tronchet op zijn best. 9/10
* Kador tome 3. Kador is de hond van de Bidochon, een geletterd dier dat met moeite de paté van de vrouw des huizes nog langer kan verdragen en dat obsoluut een verdere scholing wil volgen, liefst universitair. Wat hij denkt en wat zij denkt weten we al. Maar wat denkt de hond? 6/10
* Litteul Kévin tome 7. Het gezinsleven van een ongeletterde motard met zijn super gebumperde vrouw en diens mondige zoon Kleine Kevin. Een eigenzinnige reflectie op huiselijke toestanden vanuit een semi-marginaal standpunt. Coyotes fijne, rijke gedetailleerde stijl toont een Obelix anno 2000 aan de haard gekluisterd mét vrouw en kind. Papa's spierballenverstand wordt ruimschoots gecompenseerd door de rekel die met woorden vader onder de tafel praat. 7/10
* Pascal Brutal 1: La nouvelle virilité. Is Riad Sattouf ook zo'n product van de Franse nouvelle vague? Het niet-kunnen-tekenen als handelsmerk, geflankeerd door een uitzinnig scenario. Pascal is in ieder geval Brutal en werpt zich geregeld op om zich in zijn mannelijkheid te manifesteren. Interessant omdat het een jongerencultuur
weergeeft die sommigen tot de verbeelding spreekt. 8/10
* Péchés Mignons tome 1. Een eigenzinnig buitenbeentje. Allereerst door de schitterende tekenstijl van Arthur de Pins, een virtuoze ode aan vrouwelijke schoonheid, lieflijk weergegeven met komisch ogende figuurtjes. Ten tweede is zijn computerwerk allesbehalve mechanisch en wordt die versterkt door de uitmuntende inkleuring. Nog beter dan Julien Neels Lou. En natuurlijk als laatste de indringende kijk in het brein -of net gebrek aan- van de man. Trefzeker en treffend. Mooi. 10/10
* Pépé Malin, les urgences de Clairette et Lison. Tekenaar/scenarist Hugot laat steeds nieuwe in moeilijke posities vindende patiënten aandraven om ze als kapstok door te verwijzen naar een van de koldereske veroveringen van Pépé Malin tijdens diens onbezonnen versierdersjaren. Welke trucjes gebruik ik om de gewenste vrouw te ontkleden? Doet vaag denken aan Bernets Klaartje bij nacht, maar mist diens virtuositeit. 5/10
* Soeur Marie-Thérèse 5: Sans Diocèse Fixe.... Maëster laat geen heiligenhuisje overeind en klaagt op een slimme manier de asielpolitiek aan. Hete hangijzers worden niet gemeten. Een auteur die vaak het vuur aan de lont legt. 6/10
* Titine 1: Titine à Charleroi. Een verwijzing naar Kuifje ligt voor de hand, koppel ze trouwens aan de tussentitels en de albumverwijzingen passeren geregeld de revue. In visueel opzicht stoot Titine enorm af, de wansmakelijke stijl van Lindingre nodigt niet meteen uit tot lezen. De inhoudelijke satire echter van een achtergestelde maatschappij levert een provocatief manifest om ophef te maken. Hiermee kan je je bewegen op glad ijs. Gewoon al het verhaal tijdens de cupmatch tussen de zebra's van Charleroi en Club Brugge is hilarisch. 8/10.
Bij hetzelfde pakket lagen ook nog:
* Fam. Suikerbuik 1: Liefdesroman. Bevat de kortverhalen opgedeeld in de volgende hoofdstukken: Al 10 jaar terug; De mooiste dag van hun leven; De Huwelijksreis; Het Liefdesnestje; De Erfgenaam; Kador. De eerste kennismaking met een oerfrans, ouderloos gezin. Hoe hebben ze elkaar leren kennen en bovenal kennen ze elkander na zovele jaren wel? Alle herinneringen worden opgerakeld om de toekomstige stripfiguren en diens incompatibiliteit al van meetafaan te illustreren. Wanneer het bij het begin al misloopt, moet je dan echt aan elkander blijven plakken om eenzaamheid uit je leven te bannen? Een raak en grimmig portret. 6/10
* Edika 1: Leipus Absurdus. Bevat de korte gags: drama; negentien uur zoveel; meneer is erg kippig; verontreiniging; mijn prille jeugd; even rustig schijten; zo is het leven; zondagmorgen; de dromen van Angelmus. Kinderen die immer aan het tv-toestel plakken, hoe krijg je ze nog gemotiveerd aan tafel. En bovenal: hoe krijg je ze tijdig in bed wanneer d'r vrij vroeg op de avond een pikante film uitgezonden wordt? Edika combineert verschillende stijlen, van vet naar dun, van fijnzinnig en gedetailleerd tot vunzig en minimalistisch. Een Franse mix van Mad-vakmanschap à la Don Martin, Jack Davis, Mort Drucker. Inhoudelijk vunzig en geschift. Een tijdsgebonden product? 6/10

Geen opmerkingen: