dinsdag 17 juni 2008

Homicide: een perfect zittende handschoen

Het is moeilijk om je Homicide-honger te bedwingen. Edoch. Eens je meegezogen wordt in die reële wereld is het moeilijk afstand nemen. Toch zeker wanneer een verhaallijn uitgesmeerd wordt over verschillende episodes. Seizoen drie begint met de introductie van het nieuwe personage Megan Russert. Haar bijdrage blijft niet enkel beperkt tot bazige interventies. Er is ruimte voor een verrassende romance.
Homicide: Life on the Street. Seizoen 3, episode 2: Fits Like a Glove & aansluitend Homicide: Life on the Street. Seizoen 3, episode 3: Extreme Unction. Hoe ga je om met geestesgestoorden, meerpersoonlijkheidstoornissen? Sommigen weten het gerechterlijk makkelijk uit te buiten. Gedurfd om een Goddelijke kwestie aan te kaarten. Frank Pembletons geloof was al niet-bestaande en wankel, hier wordt de twijfel verder aangewakkerd, zoals hij het reeds verwoordde in Look at the evidence. This murder is proof that evil exists. If evil exists then surely God must exist.. Een quote uit deze aflevering? Pembleton: The worst sin in my book: the killer that goes unpunished.
Homicide: Life on the Street. Seizoen 3, episode 7: The Last of the Waterman. Munch' gewauwel enerveert Giardello's verplichte visite aan het wassalon danig tijdens de openingsscène. Het lijkt onbelangrijk, het zet de symbolische toon voor een uitstekende Homicide-aflevering. De oudermoord die gepleegd wordt, Howards terugkomst thuis waarbij verzwegen gedachten een mysterie kunnen oplossen. Drie verhalen, één geheel. Het liedje van The Counting Crows Raining in Baltimore zet de juiste toon.

Geen opmerkingen: