Museum voor Natuurwetenschappen

Het gebeurt veel te weinig, maar af en toe kan een zondagse visite aan een museum er toch af. In Brussel is het Legermuseum in het Jubelpark een favoriet. Altijd leuk om die ijzeren mastodonten levensecht te zien. Iets doodser zijn de geraamtes van Dinosaurussen in het prachtig gerenoveerde Museum voor Natuurwetenschappen, een andere cultuuruitblinker van Brussel. Met méér licht, méér openheid en meer interactiviteit. Daar kan je even in ronddwalen met hun sterke opzet. Wanneer gaan we terug?
Museum voor Natuurwetenschappen. Vautierstraat 29. 1000 Brussel.

Stripfestival Ganshoren

Ergens in de maand mei leggen ze in Ganshoren steeds weer een stripei. En elk jaar laat ik me verleiden tot een visite om te zien of er vooruitgang wordt geboekt in het selectief, productief en constructief spenderen van overheidsgeld. Zoals steeds in een tent aan de zijkant van de majestatische Baseliek van Koekelberg. De grote waslijst aanwezige auteurs verbloemt natuurlijk zij die niet kwamen opdagen: Sean Philips en Henk Kuijpers om maar twee specifieke kleppers te noemen. Tekeningenjagers worden gelukkig op hun wenken bediend met een hele resem andere mindere goden. Vooral het nut van Mark Texeira's en Butch Guices aanwezigheid doet je mopperen. Beschikbaarheid van albums: nihil. Bekendheid op het Europese vasteland: nihil. De twee cultuurcentra De Zeyp en La Villa slagen er maar niet in hun kindje een internationale uitstraling te geven. Dat zou kunnen beginnen met een overtuigende affiche (waar Van de Walle geen kaas van heeft gegeten) en eindigen met een stripfamiliefeest. De wil is er wel, het professionalisme ontbreekt.
Strip Festival BD Ganshoren. 25-05-2008. Van 11u00 tot 18u00.

Philip K. Dick - A scanner darkly

Een undercover agent in een niet-zo-verre toekomst raakt verslaafd aan een gevaarlijke nieuwe drug en begint geleidelijkaan zijn identiteit te verliezen. Met Keanu Reeves, Robert Downey Jr, Winona Ryder en Woody Harrelson. Met Steven Soderberh en George Clooney als executive producers, kreeg Richard Linklater makkelijker zijn film van de grond. Een terechte luxe.
Wat een uitzonderlijke film die alle aandacht opeist door het buitengewone procédé dat werd toegepast. De rotoscopie geeft een bevreemdende driedimensionale kracht aan deze halfslachtige SF-film. Alles is zo dicht bij huis, het onaardse in de getekende beelden wordt volledig in balans gehouden door de aardse paranoia die er heerst. Met prachtvertolkingen van Downey, Cochrane en Harrelson die achteraf gedreven en levensecht geanimeerd worden. Je vraagt je af of de film zijn kwaliteiten zou behouden indien het slechts live-action bleef? Neen! Net door dat overdreven realisme in de getekende beelden legt het een extra laag op onze visie op effecten die je met gewone computergraphics moeilijk zou kunnen bereiken.
A scanner darkly is een goed geschifte film met een hilarische cast en een schrijnende plot. De boodschap komt als een kaakslag. Interessant schoolmateriaal.
A scanner darkly, Richard Linklater.

Popcornfilm - Transformers

"Wanneer hun eeuwenoude oorlog zich naar de aarde verplaatst, is het aan Sam Witwicky om te voorkomen dat de Deceptions de ultieme macht in handen krijgen. Beleef een ware strijd om de mensheid in dit buitengewone avontuur."
Uiteindelijk is The Transformers niet meer dan een popcornfilm met enkele -hoe kan het anders- opzienbarende Transformaties enkel gericht op grandioos spektakel. Net als de helse ontploffingen, grotseke bominslagen en de blitz gefilmde vluchtroutes. Inhoudelijk trachten de schrijvers nog een verhaal te vertellen en da's nu net nefast voor zo'n films. De koppeling met de puberjongen (enorm slecht gecast) aan zijn ontluikende hormonen, geeft de begripvolle Transformer alle ruimte om hem daarin te helpen. Banaal, gelukkig gecompenseerd door visuele actie.
The Transformers, Michael Bay.

De fillem van Ome Willem: feit of fictie, the Assassination of Richard Nixon

D'r zijn heel wat moordaanslagen gepleegd op Amerikaanse presidenten. Maar die van Nixon, daar is relatief weinig over geweten. The Assassination of Richard Nixon vertelt het waargebeurde verhaal over Samuel Bicke, een man die zich volledig onbegrepen voelt in een volgens hem hypocriete maatschappij die gebaseerd is op leugens en oneerlijkheid. Bicke kan zich maar niet aanpassen aan het dagelijkse leven, zowel op professioneel gebied als in zijn relaties en raakt steeds meer vervreemd van de werkelijkheid. Hij richt zijn frustraties op Nixon, de leider van het land, die volgens Bicke hem zijn stukje American Dream ontzegt.
Verwacht geen tikkende klok die ons ongeduldig laat wachten op dat ene moment wanneer de grote slag wordt uitgevoerd. Je volgt de bescheiden, oprechte Bicke in zijn omgeving, een mislukt huwelijk, misbegrepen samenwerkingsverbanden, beknotte ambities en valse gieren. Het portret zuigt je mee in diens neerwaartse spiraal die hem niet zozeer een wanhoopsdaad laat uitvoeren, wel een statement om net die zuil van de macht -vertegenwoordigd door Nixon- te doen kantelen.
Sean Penn is uiterst geknipt voor de rol. Sober en oprecht tracht hij zich staande te houden in een maatschappij vol waanzin. Je vergeet de acteur. Cheadle en Watts zijn slechts bijzaak. Eén man telt: Bicke. Hoe vergaat het hem?
The Assassination of Richard Nixon, Niels Mueller. ***

Hanne in het BCB

Naast een onbeweeglijke, vastgeroeste fotocopie-expo heeft het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal enkele andere ruimtes waarin dynamischer wordt omgesprongen met het medium. Een jaar of wat geleden hebben ze daar nog eentje extra aan toegevoegd met de bedoeling om zelfs op de hedendaagse bal te spelen. Zie het als het afleveren van een bewijs dat er sinds de opening van het museum toch nog strips gemaakt worden. Titine à Charleroi van Lindingre en La guerre d'Alan van Emmanuel Guibert beten de spits af. Nu is het de beurt aan Conz die voor het derde afsluitende deel van Een tweede kus mag uitpakken met zijn visuele tekenkunsten in het BCB. Het is een bescheiden uithangbord geworden met in het oog springend het zeer zuivere inktwerk van de auteur. Je zou welhaast denken dat het geen originelen zijn die ophangen, maar facsimilés. Vlekjes vallen amper te bespeuren. De expo is vooral decoratief waarbij het helpt het album ter hand te nemen. De immer lachende, op de vernissage meer nog glunderende Conz, trachtte extra leven in de brouwerij te brengen tijdens de openingsspeech. Niet nodig, want geanimeerd was het zo ook.
Hanne. Tentoonstelling van 6 mei t/m 15 juni 2008 in het BCB. Zandstraat 20, 1000 Brussel.