De fillem van Ome Willem: een prequel als vervolg, Infernal Affairs II

Ingenieus, je schrijft een magistrale dubbelzinnige politiethriller over twee infiltranten die zullen trachten elkaar te ontmaskeren en buit dat uit door er een wat voorafging én een vervolg aan te breien. De beelden uit de eersteling verwijzend naar het verleden tonen aan de het regisseursduo reeds op voorhand wist wat ermee gedaan, een deel van het prequel-verhaal werd daarmee ingeblikt.
Nog steeds verwachtend dat je het begin van de infiltratie van a tot z voorgeschoteld krijgt, kom je bedrogen uit. Dit keer is het de relationele uitdieping tussen Inspecteur Wong en de uiteindelijk tot maffiabaas getorpedeerde Hon Sam. Onze infiltranten blijven slechts sleutelfiguren die de krachtverhouding van de vrienden (je zou vermoeden dat Sam zelf een overgelopen politiemol is die zijn integriteit verloren heeft) meebeleven.
Infernal Affairs II is meedogenlozer en toont het geweld in de onderlinge strijd om de macht achter de schermen. Wat zowel de 'don' als de politiemagistraat uithalen om hun gelijk te halen, grenzen worden overschreden. In welke mate mag je als wetsdienaar immers aanporren tot geweld. Wong steekt niet enkel het vuur aan de lont, hij is de bommenlegger.
Infernal Affairs II leunt dichter aan bij Michael Manns Heat, een lyrische benadering van twee vrienden aan beide kanten van de wet die niet zonder, maar ook moeilijk met elkaar kunnen leven.
De te onthouden twoliner: "Evil prevails. Only the good die young."
Infernal Affairs II. Wai-keung Lau, Alan Mak. 2003. ****