An American in Europe

De avant-première van The American in aanwezigheid van Anton Corbijn in de UGC De Brouckère, redenen genoeg om een U2-LP mee te ritselen en deze eventueel te laten ondertekenen. Jammer genoeg was daar geen ruimte voor en dus moest je het stellen met een kort publiekelijk interviewgesprek met de geïnviteerde regisseur voor de aanvang van de film. Dom natuurlijk want wat heb je aan het overlopen van een film (belang van de personages, de setting, de productieproblemen en vooral taboe: de inhoud) als je uiteindelijk je mond niet mag voorbijpraten? Voortdurend moest Corbijn zich met bochten doorheen de materie wringen om toch niks te verklappen. Beter ware het om achteraf een degelijke nabespreking te organiseren. Toen was Corbijn al ribbedebie. Misschien een diplomatische vorm om een kruisverhoor te vermijden?
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van George Clooney in de film (hij speelt immers de Amerikaanse hoofdrol) stelt The American behoorlijk teleur. Qua ritme. Qua intensiteit. Qua spanning. Qua acteerprestaties. Misschien omdat het zich trailergewijs aankondigde als een actieprent en het slechts een lichtfilosofische, gezapige trip van een uitgerangeerde hitman is geworden. Enkel de muziek liet je nog even wegdromen. En ja, een verwijzing naar Sergio Leone is ook altijd welkom.
The American. Anton Corbijn. 2010. **½

Dog eats (Dylan) Dog

Vananvond een uit-etentje, nu nog vlug een aanvulling. "Gek. De ene keer kan je absoluut niet overweg met fantastische elementen in een strip. Terwijl de andere keer je volledig meegezogen wordt in de onwaarschijnlijkheid ervan. Volledig te verklaren, valt dat niet, daarvoor is te veel magie gemoeid. Maar het zou toch kunnen liggen aan het voorgeschotelde kader. Bij Dylan Dog, detective in het paranormale, wist je dat van in het begin. Je bent meteen mee met de waan waarin sommige slachtoffers leven, je gelooft het reilen en zeilen van deze doorwinterde speurder. Zelf is Dylan vaak ook de belever die zelf niet volledig kan vatten wat hem overkomt. Vandaar de sympathie. Dit tiende deel bevestigt de kwaliteiten van de reeks. Met schitterende tekeningen van Casertano is het griezelig genieten. Drama evocerend via camerastandpunten (dan eens schuin, of een close opname), een strakke paginaopbouw en het expressieve acteerwerk. Ook Sclavi steekt een extra tandje bij. Je bent vanaf nu alerter wanneer je een spiegel passeert. Wie weet wat er zich allemaal in herbergt. Achter de spiegel is totnutoe het hoogtepunt uit de Dylan Dog-reeks."
- Een auto biografie - Een kanon op de architectuurcanon
- Casus 1
- Dylan Dog 10
- Prinses en de Kikker
- Skydoll - spaceship collection 1
- Urbanus 2: De Hittentitten zien het niet zitten
- Weg

Northern Exposure 2.7 - Slow Dance

Slaat de episodetitel nu op een heerlijk dansje dat Joel en Maggie zullen opvoeren?
"While the townpeople mourn the tragic, yet strangely humorous, death of Rick (guest star Grant Goodeve), they avoid Maggie like the plague. It takes a bold, not altogether willing, move by Fleischman to dispel the fear that Maggie is a cursed woman."
Als je ooit iemand wil beledigen kan dit je misschien helpen: "Calling you a moron is an insult to morons. Broccoli has more brain power than you. Cauliflower!"
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 7. Slow Dance. 1991.

De losse Pink van Erton

Deel 1 van Lucky Lukes nieuwe avonturen was duidelijk al bevredigend: "Zoals duidelijk op de cover blijkt, steekt Lucky Luke de grens over om te belanden in het Canadese Quebec. Het systematische Asterix-spelletje wordt op slimme wijze uitgebuit: de inwoners van een land en diens gebruiken met respect ridiculiseren. Of ze naar Helvetië gingen of de Belgen bezochten, d'r waren voldoende mogelijkheden om ze in hun hemd te zetten. Gerra doet hetzelfde met de Quebecors. Een verrijking. Daarnaast heb je Jolly Jumpers liefdesperikelen die onze held naar dat land voeren. Niet alleen is het de leidraad, ook zorgt het voor de nodige verstrooiing doordat het getormenteerde dier de uitvoering van Lukes beroep in de weg staat. Mooi uitgespeeld. Het enige storende element in het verhaal is Rataplan. Gerra wil immers té veel in de strip stoppen, té overdadig tewerk gaan, waardoor deze Lucky Luke soms van ontspanning verglijdt naar inspanning. Achdé's indrukwekkende inleving in Morris' geesteskind is uitstekend. Dit team mag gerust verderdoen!" Echt waar?
- avonturen van Lucky Luke naar Morris
- Bernard Prince 18
- Cordelia 11
- Esther Verkest 8
- Garfield pocket 57
- Nick 2
- Terugkeer

Northern Exposure 2.6 - War and Peace

Maurice Minnifield versus Nikolai Ivanovich Appollanov. En natuurlijk ook Joel versus Maggie. "Passages from War and Peace are woven into the lives of Cicely's residents and visitors, who experience Tolstoyesque nightmares and Dostoyevskian passions."
Woody Allen parodieerde het al in Love and death, hier doen ze het op hun manier over -tijdens de duelscène intervenieert Joel met "We play to a very sophisticated audience here"- met letterlijk ook een verwijzing naar Woody (het cadeau van Nikolai voor Ed.
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 6. War and Peace. 1991.

Strips bij de vleet

"Veel nieuwe meisjesstrips verschijnen er niet, dus Dance Academy mag met open dansarmen verwelkomd worden. Zo'n beetje als voor het jongensachtige The Champions, kunnen nu de dansliefhebbers hun hart ophalen met deze stripreeks over de drama's die zich in een balzaal afspelen: jaloezie, conditie, verliefdheid (op de knappe leraar), honger en kunstbarende oefeningen. Herkenbare beslommeringen uit het puberale leven. Best oké voor een eersteling." En hoe zit het met deel 3?
- Blauwbloezen 54
- Dance Academy 3
- Flikken 1
- Jommeke 252
- Jommekes bij de vleet
- Nieuwe avonturen van K3 2
- Urbanus 46: Urbanus zijn snippelepipke rekt uit

Northern Exposure 2.5 - Spring Break

Het scheuren van het ijs, gepaard gaand met de Spring break zorgt dat elke Cicely-bewoner nogal eigenaardig tekeer gaat en anders is dan anders. "Temporary madness sweeps through Cicely as the townfolk await the ice meltdown and the arrival of spring." Het allerbelangrijkst is echter de sexuele spanning die concreter wordt tussen Fleischman en O'Connell. Fleischman staat op exploderen, net als het ijs. "Yeah I'm upset. Ya wanna know why, Ed? I'll tell you. As a physician, I realize that sexual release is not crucial to survival, say like water or oxygen. But when a healthy 28-year-old male is deprived of that release, he has an awful hard time enjoying his survival." Met de Robert Palmer-droom én de eindscène (de stierenloop) is dit één van de beste afleveringen totnutoe.
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 5. Spring Break. 1991.

Zidrou intimistisch

Zidrou zou zich beter toeleggen op het schrijven van intimistische verhalen met een romantische inslag in plaats van grappen te vertellen rond spiekende schoolkinderen. Met Lydie scoort hij immers hemelshoog. De genegenheid, de warmte ("want waarom zou je gemeen zijn terwijl het zo gemakkelijk is om goed te doen")en de menselijkheid die de strip uitstraalt, is buitengewoon. Lydie is een les in nederigheid, hoe we respect kunnen hebben én geduld moeten opbrengen voor de grillen van anderen. Lydie is zo'n blijvend poëtisch gedicht dat je net als het kind koestert, meebeleeft en uiteindelijk ook voor waar aanneemt. Zelfs met de kwinkslag op het einde kan je leven. Met Lafebre heeft Zidrou een geschikte uitlaatklep gevonden. Mooi.
- Jommeke 81 Herdruk
- Jommeke Spelletjesboek 7
- Lydie
- Metropolitan 2
- Teken van de maan
- XIII Mystery 3
- XIII Mystery Luxe 3

Northern Exposure 2.4 - What I Did For Love

Te verwachten, een vervanger voor Joel die met eenzelfde achtergrond (Joods, uit New York, stadsjongen) zich in tegenstelling tot zenuwpees Fleischman wél meteen in zijn sas voelt in het verre Alaska. "Maggie dreams of Joel's death in a plane crash as he prepares for a trip back to his native New York. Maurice continues a long-time affair with an astronaut groupie."
De verwijzing op het eind naar Cole Porter - Sinead O'Conner is weer één van de vele culturele knipogen.
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 4. What I Did For Love. 1991.

Berserk

Weliswaar onvoldoende om de frustratie weg te spoelen. Na een zinderende match met schitterende climax blijft het Belgisch elftal met slechts een éénpunter achter. Eigen schuld, dikke bult. Dan hadden ze de achterste rangen maar meer gesloten moeten houden. Toch is die schamele winstprestatie niet zo onverdienstelijk. Met flarden speels spel mocht je als liefhebber meegenieten van een minispektakel. Terwijl in het verleden al te vaak de koppen werden neergelegd na een achterstandsituatie, nu doorspekte het jonge team het balspel met veel positieve inzet. Een extra Berserker in de ploeg had wonderen kunnen doen!
- Berserk 12
- Berserk 13
- Joe Bar Team 7
- Junior Suske en Wiske 1
- F.C. De Kampioenen 64
- Kiekeboe 59
- Kiekeboe special kwaad bloed

Northern Exposure 2.3 - All is Vanity

Wat te doen als je vader op bezoek komt en je hebt hem eigenlijk leugens voorgeschoteld omtrent je huidige relatie. Toch zeker wanneer die zogezegde partner de persoon is waarmee je het slechts overeenkomt in je dorp?
De scenaristen creëren een extra spanning door inderdaad de relatie Maggie-Joël ten top te drijven. Die twee moeten vroeg of laat rollebollen. Dat terwijl Holling het rollebollen voor Shelly aantrekkelijker wil maken. Lachen geblazen. Het gemeenschapsgevoel van dat dorpje komt weer naar boven door de plotse dood van een onbekende voorbijganger. Maggie leest een sonnet 116 van Skakespeare voor op diens begrafenis: "Let me not to the marriage of true minds Admit impediments. Love is not love Which alters when it alteration finds, Or bends with the remover to remove. O no, it is an ever-fixed mark That looks on tempests and is never shaken; It is the star to every wand'ring bark, Whose worth's unknown, although his height be taken. Love's not time's fool, though rosy lips and cheeks Within his bending sickle's compass come. Love alters not with his brief hours and weeks, But bears it out ev'n to the edge of doom. If this be error and upon me proved, I never writ, nor no man ever loved."
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 3. All is Vanity. 1991.

Kiekeboe(s) alomtegenwoordig

Met de restyling van Kiekeboe is het makkelijk toevoegen. Toch wanneer ze voorheen al een keer besproken werden. Even aanpassen qua taalgebruik, want inhoudelijk verandert er weinig. Net als die van de Kiekeboes trouwens. Hier een fragment uit De zoete regen: Al lijkt de taartensmijterij uit de stomme films aan de basis te liggen van dit negenentwintigste verhaal, het zijn vooral de frisse ideeën en woordgrapjes die de overheerlijke slaghumorroom van de pagina's laten afdruipen. Merho duidelijk in topvorm met beleggen, studeren voor hot-dog, bakken in de olie, broodroof bij de bakkerij en zo kan je ze ovenvers blijven opsommen. Een zwakke cover en een te zachte inkleuring geven het verhaal niet de uitstraling dat het verdient.
- Kiekeboes 6: Kiekeboe in Carré
- Kiekeboes 29: De zoete regen
- Kiekeboes 36: Het witte bloed
- Kiekeboes 104: De Himbagodin
- Kiekeboes 106: Vrolijke vrolijke vrienden
- Kiekeboes 109: Een echte Vitalko
- Kiekeboes 114: Bij verdiensten

Northern Exposure 2.2 - The Big Kiss

"A wise Indian spirit helps Ed in his search to find his parents, while Chris loses his voice to a mysterious beautiful woman."
Op zoek naar antwoorden is de wijze Indiaan One Who Waits wel zeer pragmatisch en existentialistisch: geen idee wanneer het voor de hand liggende geen oplossing biedt! Een andere zoektocht, het poëtische verlies van Chris' stem aan een betoverende vrouw, leidt naar Maggie. Fleischmann speelt in de beginfase het spelletje nog mee, maar wordt toch steeds ongeruster om O'Connells vleselijke intenties. Komt er enige jaloezie aan te pas? De titel The Big Kiss doet duidelijk iets anders vermoeden.
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 2. The Big Kiss. 1991.

Northern Exposure 2.1 - Goodbye to All That

Niks zo frustrerend dan een emotionele opdoffer. Terwijl je in Vietnam je Tour of Duty uitdoet, krijg je van het thuisfront het 'prachtige' nieuws dat je liefje met iemand anders aanpapt. Uit het oog, uit het hart. De geweldige, dromerige unieke sfeer van Northern Exposure komt nu voor het eerst echt naar boven, met droomscènes die gevisualiseerd worden (New Yorkse Midnight cowboy).
"Joel receives a Dear John-letter from his fiancee Elaine, while Holling's gift to Shelly -a satellite dish- turns her into a TV addict."
De verslaving van Shelly neemt groteske proporties aan. De eindsequentie met Maggie die Joel wil helpen met de relationele 'closure' is even hartverwarmend als een Leuvense stoof.
Northern Exposure. Seizoen 2. Aflevering 1. Goodbye to All That. 1991.

Een ganse Sus & Wis met een halve Havelaar

Het moet gezegd, De halve Havelaar is de beste Sus & Wis in jaren. Hoewel in het verleden al vaak de viering van een historische gebeurtenis ge/misbruikt werd om als kapstok voor de plot te fungeren, heeft het hierin pas een echte meerwaarde. Beginnend met het originele uitgangspunt van Wiskes spreekbeurt. We zappen voortdurend tussen heden en verleden met de spreekster die haar luisteraars -op één na- in de ban houdt en die de geschiedenis zeer levendig voorstelt. Je hebt welhaast medelijden met Wiske omdat wij weten dat het echt gebeurd is, terwijl de lerares haar vol ongeloof afstraft. Zelfs het sluitende bewijs mag niet baten. Goed gestructureerd, gezwind verteld en dynamisch getekend met warme kleuren om alles te vervolledigen. Bravo!
- Urbanus Speciaal 5 In space!
- Kiekeboe 70: Witter dan wit
- Kiekeboes 70: Witter dan wit
- Kiekeboe 80: De babyvampier
- Suske en Wiske 310
- Suske en Wiske Luxe 310
- Toy Story 3

Rommelmarktkoopje

Hoewel de rommelmarkt in Heusden zelf niet veel voorstelde, straalde de Fun Winkel een enorme aantrekkingskracht uit. Magisch, zo'n heel paleis volgestouwd met speelgoed, om de kriebels van te krijgen. Probeer de verleiding eens te weerstaan om het kind in jou de volwassene met het geld niet te laten intomen, vooral nu er de nieuwere versie van het bordspel Formule Dé met het gesofistikeerde telraam lag te pronken. Noem het discipline of gierigheid, uiteindelijk werden het twee spelletjes Top Trumps. Wie kent er niet de oude kwartetspelen, de speelkaarten voor kinderen? Veel makkelijker om te onthouden hoe het in elkaar steekt dan die complexe wiezencombinaties of kingenregels! Die met de Disney Pixar-figuurtjes en die rond Indiana Jones konden het meest bekoren. Weet ik eindelijk wie het sterkst is: Buzz Lightyear of Mister Incredible!