Nieuw bloed van engel Gabriel

Is dit het syndroom van de modieuze spielerei met klassieke muziek? De typische oude(re) rocker die zich geroepen voelt om het oeuvre als een soort van climax-eindwerk te recapituleren. Ruikt het hier naar Helmut Lotti of is deze Peter Gabriel goes classic meer dan een gewone herbronning?
Oorspronkelijk deed Peter Gabriel enkel grootsteden aan, genre Londen en Parijs met een vijftal exclusieve uitjes voor de weinige gelukkigen om diens New Blood in levende lijve mee te maken. Een goed half jaar later gunt de artiest echter ook de modale liefhebber de kans om hem van dicht(er)bij te bewonderen.
Als een theaterstuk opgebouwd met een eerste en tweede luik, pauzegewijs onderbroken, slaat de auteur twee maal een andere toon aan.
Ingetogen ontdek je hoe Gabriel de jeuk bedwong in Scratch my back. Werk van David Bowie (Heroes), Paul Simon (The boy in the bubble), Elbow, Bon Iver, Talking Heads, Lou Reed, Arcade Fire, Magnetic Fields, Randy Newman, Regina Spector, Neil Young en Radiohead worden verhaspeld en door de creatieve molen gedraaid. Vaak zo onherkenbaar dat de aha-erlebnis ver uitblijft. Verrassend op zijn minst. Dit vraagt om een CD-ondersteuning net omdat je ontwricht bent door het onwezenlijke. De orkestrale toevoeging is alvast verpletterend.
En dat geldt evenzeer wanneer Gabriel na de rust het eigen werk herbeleeft. Met zijn typische stemtimbre overstemt hij de geluidsbarrière die normaal door de rockband veel heftiger wordt opgedrongen. Kalmte straalt hij uit, melodieus meegaand met de strijkers. Dat contrasteert natuurlijk met de apotheose wanneer het publiek om uit de bol te gaan hunkert naar het obligate Solsburry Hill. Al dringt hij twee uur lang de eigen wil op, het publiek krijgt brood en spelen.
Bijzonder en memorabel, ook dankzij de twee nieuw verworven tshirts.
Peter Gabriel New Blood tour. Vorst Nationaal.

Brussels Stripfeest

De ene zou zeggen 'gebruikmakend' -de andere definieert het meer specifiek (en correcter) als 'profiterend'- koppelde het International Comics Festival Belgium, vertegenwoordigd door opportunisten Eric Coen en Bruno Graff, zich na het uitbuiten van Charles Piquets gemeente- en gewestfondsen, aan het Brusselse Stripfeest - Fête de la BD. Dat uitte zich door een zoveelste verplaatsing van hun (verborgen) agenda om gelijktijdig te vallen met het even zwaar gesponsorde BGE-evenement. Hiep, hiep, hiep, Piquet!
Zo kan je dit weekend het internationale karakter verkennen van dit universele festival in het meest centraal gelegen deel van de hoofdstad: Sint-Gillis. Hoewel, Saint-Gilles eerder van toepassing is. Nederlandstalige boeken zijn er amper, een Nederlandstalige vertegenwoordiging evenmin. Het zou toch o zo zwaar de winstmarges van de nobele organisatoren afromen. Dat verdriet wil je hen niet aandoen. Zij doen het immers met zo veel liefde voor de kun$$$t.
Op zich zou dat grootse stripfeest wederom ook geen blijvende indruk nalaten. De Balloon Parade (let op, mooi onderaan op de website: "in het kader van de stripfeest") van nu zondag kan wel eens letterlijk in het water vallen met de voorspelde regen. Wie weet gaat dat ballonnetje niet op. Het uiteindelijke beeld dat TVBrussel bezorgt is zo diplomatisch in beeld gebracht dat je af en toe echte toeschouwers ziet naast het parcours.
Na een verplichte pitsstop bij de lievelingsfrituur passeer je bijna automatisch langs de Kunstberg alwaar de passant enige animo rond geanimeerde beelden werd bezorgd. Auteurs Mauricet en Duquesnoy wezen op een op handen zijnde spektakel die avond. Het enthousiasme waarmee ze het verkondigden, wekte nieuwsgierigheid.
"Zoiets zag u nog nooit. In deze gratis, spetterende show rond de negende kunst wordt natuurlijk het stripverhaal an sich gehuldigd, maar met de klemtoon op de Belgische strip, zijn beroemde auteurs en cultfiguren. Van Robbedoes tot Kuifje, via de Marsupilami en Kid Paddle, het stripverhaal loopt in de kijker, met de projectie van video’s en monumentale stripbeelden op alle gevels van het Koningsplein. Een uniek spektakel in een mix van mapping, licht, 3D, laser, en pyrotechniek op pakkende muziek. Een perfect synchroon samenspel tussen de strip en een sprookjesachtige belevenis, met een fonkelend vuurwerk als kers op de striptaart, een primeur voor Brussel!"
Voor wie er bij was, de geleverde show was inderdaad fan-tas-tisch. De geprojecteerde beelden vloeiden samen met de gebouwen op het Koningsplein. Soms statisch, echter op de momenten dat er een interactie was, kon je bijna spreken van driedimensionaliteit. Mét livemuziek en een afsluitend vuurwerk. Het enige wat hierna ontbrak, was een knalfuif.
Zo zie je. Sceptisch, maar niet altijd negatief.

Herinneringen aan Bronco Ben Hur in een Mazda

- Ben Hur 1 HC
- Ben Hur 1 SC
- Blauwbloezen 16
- Brabant Strip Magazine 179
- Herinneringen aan de Grande Armée 2
- Mazdabende 6
- Stam & Pilou 23