Uitgeput

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Afgelopen zaterdag enorm gezwoegd om slechts enkele pagina's van Pascal Brutal vertaald te krijgen. Een enerverend titanenwerk waarbij de moed uiteindelijk in de schoenen zonk. En met het zomeruur tikte de klok nog sneller voorbij en was het plots vijf in de morgen. Ik was niet ens halfweg. En dan waren er nog 30 te gaan en die moesten af zijn voor maandag zodat het letteren tijdig kon beginnen. Het is vooral de setting (Frankrijk, hiphopmilieu, Alain Madelin en zijn rechts politiek strekking). Met moeite kon ik me de figuur eigen maken. Het leek welhaast onmogelijk om de ziel ook naar hier te transponeren. Pedrosa had zo al typische kenmerken waar je je moeilijk in kon verplaatsen (Kibboets). En nu dit! En toch, wonder boven wonder, een stem uit de hemel zorgde na en veel te korte slaap voor de nodige inspiratie om de transpiratie te weerstaan. Toen zondag laat de computer werd uitgezet, bleven slechts vier pagina's onvertaald over. Het letteren kon vandaag beginnen. Ramp o ramp, blijkt ineens dat ook dit niet volgens schema te verloopt. Zo veel prutswerk en oververmoeidheid (wanneer is het weekend?) leverden een burnout op. Strips lezen hielp wel, alleen zweefde de concentratie steeds weg. Het verder doorworstelen van Watchmen maakt je nog vermoeider. Had me nochtans voorgenomen maandag en dinsdag niet te bespreken. Beschouw het als therapeutisch!
- Aberzen 1 HC
- Aberzen 1 SC
- Goudsmid 5
- Watchmen 4
- Watchmen 5

Orde op draken zetten

Nog zo'n verrassende ontdekking uit de Vaticaanse kelders, goed verstopt achter tal van andere mysteries, al kan deze De Drakenorde niet volledig wedijveren met topper Het vijfde evangelie. Ondanks het dertien in een dozijn-gegeven, de link met De zang van de Vampiers is vlug gelegd, of de ontdekkingstocht in de bergen in het begin heeft veel weg van al de Hellboy-achtige toestanden. Geeft de strip in het begin de schijn van daadwerkelijk zo'n mainstream-product te zijn, eens Rodier zich kan concentreren op de stijlvolle Eva, merk je een zekere liefde die hij voor haar voor de dag legt. Met veel finesse en charmant verlevendigt hij haar en wordt de zoektocht opeens meeslepend. Gezien de wendingen in de plot krijg je zelfs in het eerste deel al heel wat verrassende openbaringen. Eindigend met een goeie climax zijn de auteurs vertrokken met een te lezen reeks.
- Drakenorde 1 HC
- Drakenorde 1 SC
- Geheime dagboeken van het Vaticaan 1 HC
- Geheime dagboeken van het Vaticaan 1 SC
- Goudsmid 1

De teloorgang van Matena

De teloorgang van de oude Knudde: wederom de recyclage van oud Matena-werk. Dit keer wordt de a. den dooier omnibus verhakkeld tot een nieuw 'lezenswaardig' product. Niets is minder waar. In diezelfde minutieuze lijntjesstijl waarmee hij Sartre en Hemingway transformeerde naar Parijs 24/44 ontkracht hij zijn eigen oorspronkelijke boek. Het lijkt allemaal wat groezeliger en dramatischer dan voorheen. Alsof de auteur respect van de lezer/kijker wil afdwingen voor de veel getrokken rechte streepjes. De omnibus was beduidend sterker: door de eenvoud van lijnen gaf het de strip een Disney-achtig karakter. De deprimerende miserie stak dan ook compleet af met die vriendelijk ogende stijl. In De teloorgang van de oude Knudde krijg je niet eens de kans om van het satirische geschrijfsel van den Dooier te genieten, je wordt zo ondergedompeld in een uitzichtsloze wereld, dat de humor niet doeltreffend meer is. Uitgeverij Atlas heeft duidelijk geen kennis van stripzaken.
- Champions 15
- Arcadia Archief Luxe 5: Johnny Goodbye
- Humor in beroepen 13
- Sagen van de Tafelronde 3
- Teloorgang van de oude Knudde

Testementair

Catholic fantasy, het was een term die door trendsetter met de gelijkaardige reeksnaam, Het derde testament, geïntroduceerd werd. Velen hebben getracht een gelijkaardig niveau te behalen, slechts weinigen slaagden erin. Istin schiet meteen raak met deze fascinerende thriller. Mede gedragen door het sterke tekenwerk van Montaigne ben je meteen in de ban van deze mysterieuze reeks van moorden. Vol intrigerende personages, die elk wel iets op hun kerfstok hebben, karaktervol geportretteerd door de artiest. Ook Jacquemoire verdient erkenning voor de aanvullende sfeerrijke kleuren. Monotoon zonder al te veel franjes, een grauwheid benadrukkend. Uitgeverij Saga heeft eindelijk kwaliteit in huis. Laat het tweede deel even sterk zijn!
- Johnny Goodbye 1
- Marmalade boy 4
- Vijfde evangelie 1 HC
- Vijfde evangelie 1 SC
- Watchmen 3

Wat is kunst

Het jaar van het beeldverhaal in Brussel, wat hangt daar aan vast? Voorlopig waait er geen frissere stripwind door de Belgische hoofdstad en voel je niet bepaald dat er een dynamisme is van de bezoekers (noem ze toeristen) om het striprijke gebied te verkennen. Of toch, de zeldzame keer dat ik tijdens de openingsuren dé enige Nederlandstalige stripwinkel in Bxl frequenteer valt het op dat toeristen wel eens door die leuke prentenboekjes willen snuisteren. Dan is het genieten om de geagiteerde uitbater te zien knarsetanden omdat de argeloze met wafel rondlopende bezoeker een album wil bevlekken, een gehandschoende dame denkt dat ze
rustig vingerloos het album kan doorbladeren, de ongeïnteresseerde medewandelaar ook maar iets vastgrijpt om de tijd te verdrijven of natuurlijk de talenknobbels die bij vertrek dan ook nog durven vragen of er niets in hun huistaal te koop is. Inderdaad, in het centrum van Europa behoeft elke winkel een multilinguïstisch assortiment aan te bieden!
Heeft die doorsneekuieraar een boodschap aan de vele activiteiten die dit jaar rond het beeldverhaal in het epicentrum van de strip -of dat wil men toch voor een bepaalde tijd doen geloven- zullen georganiseerd worden? Wie maalt erom. Eens zien wat ze allemaal op ons afvuren zodat we daarna ons scepticisme eraan kunnen toetsen.
De Balloon Parade van 28 februari werd gesmaakt door het talrijk aanwezige opgeblazen volk. Wat brengt dan die fameuze Het Belgisch stripverhaal: Een kruisbestuiving voort?
Het Bureau voor Grote Evenementen heeft van de Stad Brussel en het Hoofdstedelijk Gewest carte blanche gekregen om de grove middelen boven te halen. Met een immens budget én een prachtlocatie kon getoverd worden om het populistische elan van strips op te krikken naar (virtuele) kunsthoogten. Stel je voor: een expo in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten. Dan moet je wel het allerbeste samenschrapen wil je geloofwaardig overkomen. Didier Pasamonik, Eric Verhoest en Jean-Marie Derscheid zijn erin geslaagd om een overdadig totaalbeeld te presenteren zonder al te veel franjes.
Zelf voorstander van eerder 'ingekaderde' exposities (het niet zo maar statisch voorstellen van originele platen), is de ontgoocheling groot. Er zijn sierelementen die het geheel opsmukken (de vitrinekasten die zogezegd de werkkamer van de auteurs voorstellen), de intro-vergrotingen boven je hoofd zwevend voor elke artiest, de begeleidende teksten, de uitvergrootte fresco's van EverMeulen, Joost Swarte en Avril. Maar voor de rest is alles herleid tot de essentie.
Beginnend met een panorama van wat onze Belgische stripcultuur te bieden heeft, word je meegezogen in een geschiedenisoverzicht dat via een brede waaier van verschillende genres de puntjes op de i zet. Naar sommige stukken (een sublieme Amoras-Vandersteen, een schitterende Jef Nys, Peyo, Hergé, ...) kijk je likkebaardend, moest je tenminste over enige haargroei aan de kin beschikken. Ze tonen niet zozeer dat strip KUNST is, ze geven wel aan dat de kracht en illustratieve waarde van een pagina (slechts een fractie van een volledig verhaal) wel degelijk op zichzelf kunnen staan en ook afzonderlijk een plaats veroveren in een museum. Hierbij was het wenselijk om naast het ophangen van een plaat er ook extra uitleg over compositie, vertelritme en camerastandpunten te verschaffen. Dat niet alles zo maar klakkeloos op papier wordt geschetst, maar dat een auteur zich buigt over hoe optimaal iets in beeld gebracht kan worden. Niet iedereen is daar even virtuoos in. Niet iedereen verdient daarvoor zijn plek in (dit) het museum. Hetgeen de commissarissen 'bijeensprokkelden' mag alvast gezien worden. Zo veel schoons krijg je zelfs in het Stripmuseum niet voorgeschoteld.
Ga je getraumatiseerd verder, dan kom je in de artiestenruimtes. Twintig auteurs wiens werk belicht wordt met algemene achtergrondinformatie. De organisatoren hebben zich niet gefixeerd op het begrip 'artiest' en zetten óók de scenaristen in de verf. Van Hamme, Cauvin, Dufaux en Tome. Petje af voor deze bredere toevoeging. Of juist, slim gezien om via hen méér te tonen. Want inderdaad, ook zij hebben een enorme bijdrage geleverd aan de hedendaagse strip(industrie). Ze waren en zijn de draaischijf van vele jonge talenten. Dankzij hen krijg je al een brede waaier van wat de Belgische strip voorstelt.
Je kan de keuzes van de twintig artiesten bekritiseren. Je kan het ontbreken van deze of gene auteur aan de wand (of toch zijn werk) betreuren. Je kan blijven zeuren over alle tekortkomingen. Feit is: het is sinds de hoogdagen -een goeie vijftien jaar geleden- van het festival van Angoulême (met hun prestigueuze en toen prachtig volgestouwde stripmuseum) dat zo'n indrukwekkende verzameling menig liefhebber overdonderde en bekoorde. Na zo'n bezoek hoop je alvast dat de passant extra bewondering heeft voor het métier van stripartiest en dus de volgende keer met meer respect zo'n prentenboekje vastneemt of (met of zonder handschoenen) doorbladert. Terwijl de wafels hun recht van eten hebben, moet een stripboek met respect behandeld moet worden. En dat de ongeïnterssseerde zich meer moeite getroost dan enkel ongeïnteresseerd te snuisteren om de tijd te verdrijven. Kortom: d'r is nog werk aan de winkel!
Woensdagavond was er de selectieve vooropening voor degene die een bijdrage hebben geleverd, dé kans om voor het grote publiek te genieten van al dat moois. Trop is te veel! In dit geval niet. Leuk ook om verzamelaars van alle slag te ontmoeten die misschien om andere redenen tevreden zijn dat de waarde van hun werken wel moet stijgen na zo'n kunstzinnige behandeling.
Donderdagavond knalde de champagne in de grote inkomhal van het museum en was het lekker keuvelen met al het artistieke volk. Waarschijnlijk smolt een groot deel van het budget als sneeuw voor de zon, zo hebben de conservatoren toch al hun moment van glorie gehad en kunnen ze met trots terugkijken dat het goed was. Men zegge het voort.
Het Belgisch stripverhaal: Een kruisbestuiving. Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Brussel. Van 27 maart tot en met 28 juni 2009.

De biomens in mij

Pedrosa is niet grappig. Beschamend zou je kunnen zeggen wanneer zo'n titel in een 'humoristische' collectie wordt ondergebracht. Glad IJs is echter een allesomvattend begrip. Het staat voor humor met afgestompte (al dan niet met lachband) of scherpe kantjes, politieke satire, ironie en zelfspot. Tot deze laatste categorie behoort Autobio. Met deze autobiografische inslag geeft Pedrosa de perceptie op zijn omgeving, met de artiest in het middelpunt. In hoeverre ze allemaal van toepassing zijn op de mens Pedrosa, is zelfs niet belangrijk om te weten. Je kan aannemen dat de niet op hun biobakkes gevallen medemens het best kan functioneren in een anarchistische vrijstaat, Pedrosa is nuchter genoeg om te beseffen dat reglementering nodig is, dat de aardbewoners dienen te worden aangespoord om enigszins bewust te blijven over de puinhoop die ze hier maken. Enerzijds is Autobio een aanklacht tegen ons nihilisme. Maar gelukkig durft Pedrosa ook zichzelf te kijk te zetten met onhebbelijkheden die des mensens zijn. Hoe staat de protagonist ten opzichte van de omgeving? Al neigt hij soms naar extremisme (gezond eten), de lezer is er als de kippen bij om disgenoot te worden van zijn onhebbelijkheden (de voorraad knackworstjes). Pedrose tekent flexibel en zwierig, expressief sterk. Ruby vult aan met schitterende Dupuy & Berberian-kleuren. De lettering is even sierlijk. En de leuke titels introduceren de grimmige gags. De moraal van het verhaal: verbeter de wereld, begin met jezelf.
- Autobio 1
- Brendan 1
- Hoshin Engi 1
- Hoshin Engi 2
- Hoshin Engi 3

Die maanden van Etienne

"Echt nog eens een striproman van eenzame hoogte die je als lezer de lust geeft om het literair geïllustreerde verhaal dat auteur Denis gelijktijdig realiseerde, te gaan lezen. Een beklemmend verhaal over verzuring, een zoektocht naar verloren energie en een nieuwe passie, de hoop. Al is Denis geen groots tekenaar, de efficiëntie waarmee hij zijn karikaturale personages toch van vlees en bloed portretteert, toont dat hij uitstekend beeldend verteller is. Die maanden in Amélie is méér dan een geslaagd experiment. Een pareltje in de collectie, met een wrange nasmaak. Niet alles kan eindigen met rozegeur en maneschijn." Deze welgezinde bespreking was voor Denis' eerste Vrije Vlucht. Is de strip die hij schreef voor Dupuy & Berberian even goed?
- Conrad 1
- Dread Mac Farlane 2
- Storm 24 HC
- Storm 24 SC
- Vlak voor het geluk

Een trolse wereld

Uderzo voelde zich als verbeten aanhanger van de klassieke Europese strip geroepen om de goede smaak te confronteren met het Oosterse manga-gevaar in Asterix' Het geheime wapen. Arleston en Mourier schrijven geen aanklacht, maar integreren -zij het beperkt- een zekere voorliefde voor deze dynamische categorie van strips. En gek genoeg is het eerder de Europese interpretatie van het gegeven, eerder in verhaal dan in de manier van vertellen. Alsof de geest van Kogaratsu, Usagi Yojimbo (de opleiding) en zelfs Okko hier rondwaren. Klinkt rijk, toch valt De gevangenen van Darshan II tegen. Geen enkele keer weet Arleston je zoals voorheen mee te slepen. En geen enkele keer is hij ook echt grappig. Gelukkig is Mouriers tekenwerk wel van hetzelfde niveau.
- MX-22 4
- Red Bridge 2
- Trollen van Troy 10 HC
- Trollen van Troy 10 SC
- Ware wereld - Suster en Wiebke
Vandaag nog eens lekker gekookt. Hesperolletjes in kaassaus met puree. Mmm. Wat een keukenpret!

Met Arleston op pad

Op het concrete gebruik en de uitwerking van het Elixer na -die de voorlaatste pagina's van het boek vullen- heb je eigenlijk niks aan te merken op deze strip. Varanda en Arleston hebben een volledig nieuw universum gecreëerd dat voor een keer totaal afwijkt van het Lanfeust-imperium waarop de scenarist voortdurend teert en toont dus dat hij na Sinbad een nieuwe, vermakelijke fantasy-strip met voldoende potentieel om commercieel succes te halen in de pijplijn heeft. De karakters zijn levendig, de interactie tussen Tolriq en Murmillia spits en vondig. Steeds weer gekruid met de nodige dosis humor. Flitsende actie en beweeglijke beelden. Je vliegt er zo doorheen. Goed.
- Be a nose
- Eisner Beeldverhalen 2
- Elixers 1 HC
- Elixers 1 SC
- Katja
- Moordenaars 1
- Paradijs op aarde - pakket

De waterwereld van Aquablue

Oké, da's vals spelen. Maar twee heruitgaves waarvan telkens een harde en slappe kaft-versie eerder verschenen zijn, én onbesproken, zorgt ervoor dat ik, door er slechts 2 te lezen, er zes vervolledig in mijn encyclopedie. Hoera!
- Aquablue - Daedalus 4
- Aquablue - Daedalus 5
- Aquablue - Talent 4 HC
- Aquablue - Talent 4 SC
- Aquablue - Talent 5 HC
- Aquablue - Talent 5 SC

Even broeden: het paasei van Urbanus

Wie van de drie onderstaande Urbanus-titels mag met de eer gaan lopen?
Herontdekt door toedoen van een paasspecial. Het voordeel van zo'n bundel is dat je de opmerkelijke evolutie van een auteursstrip lezenderwijs meemaakt. Hoe twee rasartiesten het beste van zichzelf geven en door de jaren heen hun klasse bijschaven en de verloren gewaande finesses steeds aanscherpen met leuke pointes en verrassende ontknopingen. Niet dus. Stel je Willy Vandersteen of zelfs Hergé nu -60 jaar later- voor met nog steeds die volkse, losse tekeningen waarmee ze het stripmedium exploreerden. Iedereen lacht hen ronduit weg. In het kader van een historisch perspectief zeer aanvaardbaar, gezien de evolutie die ze ondergaan. Opgepast, hiermee wil ik het werk van de Urbanus-tekenaar niet op dezelfde lijn plaatsen als voornoemden. Toen de reeks immers begon was de stripwereld reeds voldoende geëvolueerd en moest je van mindere huize zijn, wou je nog met ongekunstelde, naïeve tekeningen (in de volksmond: amateurwerk) aan de bak komen. Jef Patat zag daar heil met niet te overziene gevolgen. Het gegeven met de verstandige kip is te verantwoorden, toch iemand met enig intellect die erin rondloopt. Het resultaat: ei zo na meer dan gewoon!
- Battle Angel Alita 6
- Katamarom 39
- Missionaris 1
- Missionaris 2
- Urbanus 64
- Urbanus 83
- Urbanus Speciaal 3

In Galop

Een rustdag, dus da's verplicht het dubbele presteren.
Verstandig van uitgeverij Boemerang: om de prijs te handhaven werd de dikte van het album met 1/3 gereduceerd. Nu slechts 30 pagina's ipv 45. Stoort niet, vooral omdat herhalende inspiratieloosheid binnen eenzelfde boek vermeden wordt. De Peloux doet het hierin zonder Rodrigue en dat voel je toch. De grappen zijn minder spits en sprankel. Toch graag gelezen vanwege die leuke, expressieve tekenstijl van du Peloux. Of paard en mens anatomisch zo op hun respectievelijke poten en benen blijft staan, is zeer de vraag. Je went er vlug aan want de gags primeren!
- FC De Kampioenen 56
- Galop 2
- Humor in Beroepen 12
- Kiekeboe 120
- Klein Suske en Wiske 14
- Piraten 3 HC
- Piraten 3 SC
- Rode Ridder 221
- Urbanus vertelt 2
- Urbanus 93

Schaamteloos: Shameless

Ken je dat: een halfuur naar een programma kijken, één acteur herkennen en dan voortdurend afgeleid zijn omdat je wil weten wie dat precies is. Het knappe kopje van James -Wanted- McAvoy liet eindelijk de klokken luiden. Shameless is een Britse familie Flodder-achtige tv-reeks maar dan eerder als een komische maatschappijstudie dan alleen platvloerse boertigheid. Een beetje te vergelijken met Tine bij de Walen! De eerste aflevering overdondert nogal. Wat wil je met een chaotische introductie van een kroostrijk gezin. Elk binnen de familie heeft zo wel zijn eigen (on)hebbelijkheden: alcoholisme, verantwoordelijkheidsgevoel, puberteit, adhd, homofilie... Doordat het komische drama niet beperkt wordt tot slechts een half uur is het wennen aan het ritme. Eén ding ondersteunt die snelheid wonderwel: de magische muziek. Die brengt je alvast in een roes die toch vrolijkheid uitstraalt, ondanks de miserie waarin het moederloze gezin zich bevindt. Een werkloze, ontspannende avond met afleiding, goed voor twee afleveringen en de extra's van Extras, het eerste seizoen.
Shameless. 2004.

Door het oog van de naald: Little Kevin 1

Hoewel Little Kevin niet echt mijn ding is, was het toch bijzonder leuk om onder handen te nemen. Hoe kan je woordspelingen in de gag verwerken zonder opdringerig te zijn? Hoe kan je iets wat op het eerste zicht behoorlijk brutaal lijkt, toch charmant en vertederend weergeven? Voor wie nog eens het boek op een andere manier wil herlezen: een overzicht van enkele struikelblokken!
Of ik lui ben? Om me kunstzinnig te verontschuldigen: William Vance heeft het moeilijk om een wit blad aan te vallen. Vandaar dat hij beroep doet op andere kunstenaars om voorbereidend potloodwerk te verrichten. Zo leverde René Follet belangrijke bijdrages.
Een Franse tekst in één blok vertalen, het angstzweet tintelt over mijn vel. Het is dan ook fantastisch om te kunnen beschikken over een Nederlandstalige basistekst die vrijwillig afgeleverd wordt. Een stevige fundering waarvan ik uiteindelijk sterk afwijk, maar die dienstdoet om de algemene context en bepaalde finesses zeker goed te kunnen begrijpen.
Toen een proefpagina dienst moest doen voor de eerste promotiefolder van Glad IJs, pikte ik de openingspagina van het Desseins animés-getitelde-verhaaltje, knipogend naar ‘des seins animés’ en ‘dessins animés’. Meteen zo goed als onvertaalbaar. Ge-re-animeerde boezem, expliciet gesplitst om de nadruk te leggen op ‘animatie’ van de filmpjes. Op de plaat bevindt zich trouwens functioneel naakt, wie weet kon het geïnteresseerden ertoe aanzetten om voor deze titel te kiezen. Een folder moet opvallen, hè.
Voorlopig nog geen enkele wakkere burger heeft een vergelijkende studie uitgevoerd tussen de folder en het gepubliceerde resultaat. In het boek heet dezelfde pagina immers Maak je borst maar nat…, de verwijzende context naar animatiefilmpjes in het origineel is totaal verdwenen. Waarom deze afzwakking?
De reden is eenvoudig. Apre et mûre réflexion werd in eerste instantie iets in de trant van Na lang en diep nadenken of Na diepgaande overpeinzingen. En Noël crétin had eenvoudigweg Stomme kerstman kunnen heten.
Ik liep voortdurend met de idee rond om de collectienaam Glad IJs minimum één keer in elk album van de collectie te laten infiltreren. Aangezien een titel catchy en speels moet zijn, niet meteen een letterlijke overname in je eigen taal, zocht ik naar een spreuk of gezegde die/dat misschien de lading zou kunnen dekken. Zich op Glad Ijs begeven was voor één van de gags van toepassing, de zoektocht kon beginnen. Zo werd de eersteling Apre et mûre réflexion omgedoopt tot Kort beraad, lang berouw, betekenend: neem geen overhaaste beslissingen. We maken voor het eerst kennis met vader Jakhals die een les krijgt in sociologie van de op bezoek zijnde ‘schoondochter’ Vanessa! Geschatte leeftijd: tussen 10 en 12, net als Kevin. De man krijgt bijna een hartaanval en zal zijn gedachten moeten temperen: neem dus geen overhaaste beslissing (om te trouwen), maar ook: wees niet te bevooroordeeld.
Het klinkt onnozel om te zeggen: maar het uithangbord van de titel gaf de mogelijkheid om verdoken belerend te zijn. Niemand die het opvalt, het zorgt alvast voor een meerwaarde. Alleen was ik vanaf nu verplicht om voor elke titel een geschikte spreuk te vinden. Een extra uitdaging. Zo vormen de Nederlandstalige versies dus wel een geheel. En vandaar dat Maak je borst maar nat… het won van Ge-re-animeerde boezem. Toch schitterend wanneer je tijdens het proces nog verbeteringen kan doorvoeren!
Even op een rij gezet:
- Apre et mûre réflexion = Kort beraad, lang berouw… = neem geen overhaaste beslissingen.
- Noël crétin = Als het regent in november, valt kerstmis in december… = een onzinnige bewering.
- Desseins animés = Maak je borst maar nat… = bereid je maar voor.
- Blues = Dat is het begin van het einde… = waarschuwing: dit loopt verkeerd af.
- Grave party = Zich op glad ijs begeven… = risico nemen.
- Little Big-Mac = Voor geld gaat zelfs de hemel open… = geld maakt alles mogelijk.
- Humeurs malignes = De rode vlag dekt de lading niet… = de halve waarheid zeggen.
- Le fruit déconfit = Geduld is als een bittere plant die zoete vruchten geeft… = geduld wordt beloond.
- L’amer qu’on voit danser = Bitter in de mond maakt het hart gezond = medicijnen smaken niet altijd lekker, maar genezen wel.
- Natures et découvertes = De natuur gaat boven de leer = aangeboren neigingen zijn het sterkst.

Vaak ben ik gestruikeld over de ideale zinsnede, de juiste manier om soms zo’n overladen Franse tekst lekker te laten bekken. Hier een overzicht.
Pagina 8: les bonnes oeuvres de l’abbé chacal et frère Hulk. De naam Jakhals voorheen nog niet vermeld, zijn spitsbroeder uit De Club ‘Hulk’ evenmin, heb ik dat verpersoonlijkt naar de goede werken van Vader Abraham en zijn zeven zonen. Je hoort Pierre Cartner al meteen op de achtergrond zingen. Laat het kerstfeest maar beginnen met een polonaise!
Pagina 9: qu’il crève. In plaats van hem te laten ‘verrekken’, was het leuker om hem te laten ‘branden in de hel’, toch zeker nu Jakhals en Hulk samen met de daklozen het glas heffen boven het kampvuur.
Pagina 11: Monsieur Ducaillou wordt gewoon Meneer Vanderkeyen. Toen had ik het lumineuze idee nog niet om gekende namen uit de entourage te gebruiken!
Pagina 12: C’est justement ce que je voudrais éviter, wordt Zo gaat de ballon niet op, want dat is nou net wat ik wil voorkomen, met die ballonnen natuurlijk verwijzend naar de immense aanhangsels vooraan Sofies lichaam.
Pagina 13: voor ça va pas non? liet ik me even gaan en inspireerde me op de Noorderburen. Ben je betoeterd? is de afgezwakte versie van Nou moe!
Pagina 14: Hee schrijf je in principe toch met accent? Omdat de gebruikte font voor de lettering geen letters mét accenten bevat, moest ik ofwel telkens een los aanhalingsteken of een komma op de letter plakken, of kiezen voor de makkelijkheidsoplossing, van een é, maak je een dubbele ee. Vandaar dat okee en hee in elke Little Kevin zo geschreven staan en dat woorden met accenten zo goed als niet voorkomen (zoals cafébaas op 15, grrr). Dat ging tot het extreme, bepaalde teksten werden daarvoor herschreven. De andere Glad IJS-titels hebben dat niet!
Pagina 18: een skinhead maakt amok. Een reden om allusies te maken op pluimvee: hanenkop, kippetjes, vent met een hanenkam, eierkoppen, geen stok in het hoenderhok gooien.
Pagina 23: in de Franse versie heeft Sofie ter vermaak een Fluide Glacial gekocht. Ideaal om deze om te zetten naar een Glad IJS-titel, in dit geval verwijzend naar het einde van het tweede verhaal van pagina 11, maw, de eigen avonturen worden voorgelezen.
Pagina 26: de jonge kinderen verlustigen zich aan de uitnodigende blik van juffrouw Fifi die hen slechts voor 20 euro bepaalde cruciale dingen van het leven wil bijleren!
Pagina 33: Kevin verwijst met de naam Richard naar Leeuwenhart (Coeur de Lion) en Gotainer. Deze laatste in onze contreien, dus heb daar Richard Nixon en Richard Speck van gemaakt. Deze laatste nogal gewaagd, gezien zijn verleden! Dat Kevin hem kent geeft de jongen een macabere inslag!
Pagina 42: het Franse carnavalschanson wordt vervangen door een Vlaamse tegenhanger. Urbain laat zijn sporen na!
Pagina 44: hoe de overduidelijke link van Zizi Rider toch in de grap laten overkomen?
Pagina 45: Ria Valk herleeft! De erfenis van Op volle toeren!
Pagina 47: na Valk ook André van Duin. Waar staat dat paard?
En zo eindigt de eerste Little Kevin. Met een zeer mooie herinnering toen tijdens het wachten op Sigur Ros er naarstig verbeterd werd op een terras in Arras voor het Main Square Festival 2008! Een licht bewolkte, warme, zomerse dag.

I love Paris!

- Gals! 3
- I love Paris
- Neon Genesis Evangelion 6

Als een gek: Berserk

Hoe moreel verderfelijk het ook is, Miura's grafiek is gespleten uitzinnig: een rijke, verfijnde elegantie die gepaard gaat met viriele, gespierde kracht. De taferelen aan het hof zijn lyrisch, de veldslagen imposant, de 'romantische' scènes betoverend. Voor het oog is het alvast een lust. En ook de bewoordingen krijgen meer diepgang. Blijft hij de volgzame marionet, of volgt hij de raad van Griffith op die duidelijk tegen de prinses uitlegt wat voor hem een gelijke is (130 tm 132)!
- Berserk 6
- Inu Yasha 6
- Het land van Langvergeten 11 HC
- Het land van Langvergeten 11 SC
- Naruto 16

Say Hello to Death Note

Het is toch niet mogelijk dat hiermee de reeks afgesloten wordt? Ten eerste speelt hoofdpersoon Saito maar een marginale rol en wordt alles gefocust op Ozawa. Dramatisch, zo mag je het zeker omschrijven. En ten tweede heb je geen enkel idee welke (klinische) richting de jonge arts uiteindelijk inslaat. Doordat de idealist weinig aan bod komt, kan je moeilijk bepalen in hoeverre hij vergroeit met het systeem en uiteindelijk één van 'hen' wordt. Hij blijft tot het bittere eind strijdvaardig, met uiteenlopende gevolgen als resultaat. Het kruipen in de huid van psychiatrische patiënten, de verbeelding waarmee Syuho Sato uitpakt is akelig reëel. Je ziet hun geestesverschijningen voor je, een gespleten persoonlijkheid met een andere visie! In hoeverre kan je je in hun gedachten plaatsen? Moeilijk. Sterk, maar minder sterk dan de episodes op de afdelingen Oncologie en Neanatologie.
- Beste van mezelf 2
- Death Note 12
- Litteul Kevin 1
- Say hello to Black Jack 12 - Kronieken van de afdeling psychiatrie
- Uchronie 4: New York 1

Extras

Zelfs de eerste reeks nog volledig niet willen en kunnen doorworstelen waardoor de ontknoping mij ontging. Toch het tweede seizoen aangevat. Zo verslavend. Waar alles vrij artificieel overkwam in de voorgaande afleveringen, is het nu behoorlijk meelevend en totaal raak. Ricky Gervais is wederom pijnlijk confronterend en toont de ware Bobo in zijn doen en laten: trachten hip te zijn, schijn-heilig, hypocriet, onderdanig, ... Zijn sitcom is door zijn verschijning bijzonder grappig, FC De Kampioenen waardig. Het verlagen van je eigen waarden om toch je 'droom' te kunnen realiseren! Hoe ver kan je gaan? Behoorlijk ver, toch zeker wanneer je de bijdrages van al de randfiguren meetelt. De overijdele Orlando Bloom wiens aandacht voortdurend gestreeld moet worden en die Maggie absoluut wil binnendraaien. David Bowie als de koelheid zelve het lot van Andy bezingend. Daniel Radcliffe in Potter-toestanden werpt het juk van zich af en wil enkel puberale bevrediging bewerkstelligen. Chris Martin als grote egotripper die enkel denkt aan de promotie van zijn nieuwste album. Ian McKellen maakt van Andy geen mietje. Of toch? Jonathan Ross die Andy uitdaagt om de confrontatie met Robert de Niro aan te gaan. Hilarisch zijn al die minimale bijdrages, geniaal de scripts van Merchant en Gervais. Bovendien zijn de extra's van Extras extra grappig. Bulder mee of verstop je bij tijds achter een hindernis om niet alle gêne live mee te maken.
Extras. 2006.

Een reis naar Egypte

Met een betere dosering was het niveau gelijker verdeeld, nu kan je opgewekt vaststellen dat zowel schrijver als artiest evolueren en in het derde deel de strip voldoende ruimte geven om de plot volledig te ontwikkelen. Alles wordt klaar en duidelijk zonder al te veel poeha en obscurantisme -waar het net in het eerste deel onder leed- uitgelegd en dat siert het duo. Sensueler dan voorheen en nu wel met de nodige sympathie voor de hoofdpersonages, zelfs het verantwoorde motief laat je niet koud. Zo zie je maar dat je niet meteen van in het begin een reeks moet afschrijven. Om jammer genoeg met een negatieve noot te eindigen: uitgeverij Saga verdient minpunten door de onverzorgde lettering. Het is niet het lettertype, wel de vormgeving binnen de tekstballon. Rara: dewelke van de vijf?
- Canardo 18
- Pyramides 3
- Reizen van Tristan: Carcassonne
- Swamp Thing 3
- Tschaï - De waanzinnige planeet 5

Johan, de, Rode, Ridder

Johan, de Rode Ridder, moet het opnemen tegen Kludde, de waterdemon, die rondwaart in de moerassen van Temse, de stad in het Waasland, samen met Chuk, de schildknaap van Johan, de Rode Ridder, waar Rodrick, de heer van Temse, samen met Amelberga, de dochter van Heer Rodrick, die een oogje heeft op Johan, de Rode Ridder, de Tuysschers, een gokkersbende, moet trachten te dwarsbomen omdat zij, de Tuysschers, de gokkersbende, het economische systeem in Temse, de stad in het Waasland, ondermijnen. Klinkt natuurlijk ongelooflijk banaal, is ook zo wanneer Biddeloo de lezer als idioten beschouwd en het steeds nodig acht om in bijzinnen te vertellen wie telkenmale welke functie vervult in het verhaal. Het gegeven van wraakneming ligt trouwens vers in het geheugen: De rattenkoning (album 142) teert op hetzelfde principe. Voorspelbaar en flauw.
- Mutanten 1
- Pyramides 1
- Pyramides 2
- Rode Ridder 159
- Sherlock Holmes 2

20 jaar manga in Europa

Uitgeverij Glénat is zowat pionierend geweest om de Manga in Europa twintig jaar geleden te introduceren. Een investering die duidelijk rendabel bleek, want nu palmt het Oosterse stripverhaal ongeveer 33% van de Franse markt in. Mede aan deze wieg stond Paul Herman, artistiek directeur van Glénat Benelux en in zijn vrije tijd ook groot verzamelaar van klein speelgoed. De relevantie van het laatste nieuwtje? Dat hij zich 'professioneel' vaak meer bezighoudt met het opvullen van nitwitboeken voor speelgoedfanatici en daardoor een budget van Glénat opsoepeert, in plaats van zijn redactionele, artistiekere taak nauwer ter harte te nemen. Dat terzijde. Paul Herman werd dan ook aangesteld als zijnde expert en curator van de expo 20 jaar manga in Europa. Gezien mijn liefde voor het (betere) genre, wil ik steeds het geëxposeerde toetsen aan de werkelijkheid. Heb je slaapproblemen, ga dan langs om te genieten van deze bondige overzichtstentoonstelling. De kans dat je gebeten wordt door dit dynamische medium is klein en zorgt voor opstoten van vermoeidheid. Geen enkele keer voel je je aangetrokken om bij ontdekking verder te graven en nieuwe strippaden te bewandelen. 20 jaar manga in Europa is mak, summier en vluchtiger dan de gemiddelde manga. De stormende Oostenwind die voorbij kon waaien, bleek een klein briesje te zijn!
20 jaar manga in Europa. BCB. Zandstraat 40. 1000 Brussel. Van 10 maart tm 07 juni 2009.

Gelezen en gekeurd

Eigenlijk zou hier de Schatjes-bespreking moeten staan, maar wetende dat je deze Vlaamse klassieker gemakkelijk over het hoofd ziet!
Het Jommekes-Spaans is zo'n internationale taal die je in zuiderse landen kan gebruiken om je verstaanbaar te maken. Menige bestelling zorgde ervoor dat ik alsnog een zakjos frietos in de handen gestopt kreeg. Dat bij mayonaisos een ander loddersausje werd opgekwakt, was me niet meteen duidelijk dat de streekgebonden variant totaal anders smaakte. Vandaar: wil je een multilinguïstische opvoeding voor je kinderen? Stop ze dan een De verborgen tempel in hun frêle pollen. De boeven proesten het uit: "Morgen komen wij aan de oceanos en lados wij alles over in bootos. Wij volgen de kustos, Carottos. Vollos gassos. En nu goed uitkijkos." Zelfs Flip heeft het zwaar te pakken: Wanneer mag ik uit dit kot, potverdikkos!?" Tropos is natuurlijkos teveellos. Eén rijkelijk gevulde bladzijde vergt immers te veel inspanning om telkens er een woordenboek bij te halen! Wel te gek zijn de eerste vijftien bladzijden waarin Flip meedoet aan de grote papegaaienquiz. Spannend, amusant en lekker absurd, licht seksistisch zelfs, van stereotiepen gesproken. De verborgen tempel heeft weinig om het lijf, toch is het een leuke, nonsensikale strip.
- Fokke & Sukke lachen zich gek
- Geheimen: Samsara 2
- Jommeke 70
- Samoerai 3
- Schatjes 2

Gelezen en gekeurd

Oké, viel het in het eerste deel niet zo op, Bone is erg Noord-Nederlands door de expliciete dialectische vertaling van sommige personages (oa Ted). Een struikelblok dat natuurlijk getemperd wordt door het heerlijke vertelspel van Jeff Smith. Hij weet er de schwung in te houden met een adembenemende koeienrace die catastrofale gevolgen heeft. Humor, spanning en avontuur zonder problemen vermengd in een vermakelijk geheel. Bizar hoe de artiest je overmant met zo'n onnozel figuurtje. Hoe hij gevoelens en emoties van het blad laat spatten. De hartjes tonen dan wel een amoureuze gemoedstoestand, het zijn de expressies die het hem doen. Jaloezie, opwinding, woede, nieuwsgierigheid, frustratie. Niets zo moeilijk om dat uit te beelden via een bijna vormloos wezentje. Ja, ik heb een boon voor Bone.
- Bone 2
- Brabant StripMagazine 157
- Duivel der zeven zeeën 2
- No comment
- O'Boys 1
- Rode Ridder 148

Gelezen en gekeurd

Je kan een tegenstander maar één keer uitschakelen, tenzij wederopstanding tot de mogelijkheden behoort. De keiharde strijd tussen twee figuren -de met ijzeren hand regerende Big Boss en de frêle Lili- zou moeten eindigen op het moment dat één van beiden het loodje moet leggen. Hier echter verliest Dugand de grip op de werkelijkheid: een transcendentale uit-het-lichaam-treding maakt het de misdaadkoning mogelijk om zich als een parasiet vast te klampen aan gewillige lichamen. Dit biedt iets te veel makkelijke mogelijkheden, net terwijl die fascinerende vete tussen twee tegenstanders van een totaal verschillend kaliber elkaar als mensen bevechten. Het David tegen Goliath-principe, op politionele schaal. Het wapengekletter, de rondvliegende kogels, je waant je in een stormachtige aflevering van één of andere politiereeks (The SHIELD) waarbij de steeds weerkerende slechterik over een arsenaal wapens én advocaten beschikt, waardoor deze steeds buiten schot blijft. Gelukkig zijn er steeds rechtgeaarde agenten die hun idealisme niet verliezen en erin vliegen. Levert gegarandeerd een totaalspektakel op. Nogmaals: jammer van de hokus pokus, maar wat een fantastische uitbeelding van Denys! Spannend.
- Brabant StripMagazine 156
- Ellis Group 3
- Lars 1
- Necromancy 1
- Necromancy 2
- Nicky Saxx 5
- Precinct 77 3
- Rubine 11
- Skydoll 1
- Skydoll 2

Gelezen en gekeurd

Deze eerste bundel van de twaalfdelige Amerikaanse minireeks concentreert zich op de reconstructie van de dood van de Comedian. In de eerste plaats via het onderzoek van Rorschach, meteen een schot in de roos wat betreft sympathiekste held, maar ook via de flashbacks en herinneringen van alle groepsleden van de Crimebusters. In hoeverre is de dood van deze ruige superheld echt een verlies? Gaandeweg wordt hij geportretteerd als een fascistische, egoïstische klootzak die niet beter verdiende. Staat opgeruimd netjes? Moore maakt er een intrigerende detective van waarbij je een stroom van informatie op je afgevuurd krijgt die je met moeite kan verwerken. De filmische, geruisloze actiescènes zijn welgekome rustpunten om je te laten bijbenen. Echter veel tijd om te recupereren krijg je niet, het onderzoek gaat verder. Gibbons beeldt dat allemaal uit inj een strak ritme, meestal de pagina's indelend in negen gelijke vakken. Alsof het een wiskundig stelsel is, met hier en daar een afwijking om meer/minder ruimte te creëren. Zijn lange, uitgerokken figuren stammen uit de periode van de klassieke superheldenstrip, geaccentueerd door die felle, hyperoubollige inkleuring. Jammer, want met een zachtere aanvulling, had de strip intenser kunnen zijn. Feit is: Moore zuigt je mee in zijn geheel dat je meteen totaal wil absorberen.
- Bessy 3
- Bessy 4
- Bessy 5
- Bolt
- Dieter Lumpen 2
- Horus van Nekhen 1 HC
- Horus van Nekhen 1 SC
- Rode Ridder 199
- Watchmen 1
- Watchmen 2

Gelezen en gekeurd

- Christmas Carol
- Malienda 1 HC
- Malienda 1 SC

Gelezen en gekeurd

- Bessy 2: De trappers van de Berenvallei
- Grote schandaal 2
- Grote schandaal 3
- Laatste dagen van E.A. Poe
- Louis Ferchot 1
- Meisjes met pit
- P@per 4
- Rode Ridder 142

Gelezen en gekeurd

- Bouncer 6
- Brabant Strip Magazine 165
- Grote schandaal 1
- Rode Ridder 127
- Rode Ridder 140
- Rode Ridder 141

Gelezen en gekeurd

- Bessy 1
- Dubbel Ik 1 HC
- Dubbel Ik 1 SC
- Dubbel Ik 2 HC
- Dubbel Ik 2 SC
- Rooie Oortjes Erotische Verhalen 4
- Rooie Oortjes Cartoonalbum 5