De film van ome Willem: helaas, pindakaas, De helaasheid der dingen

Ondanks de algemene appreciatie bij de Vlaamse pers en het daarbij horende geografische publiek voor deze eloge van het marginale, kweekte de beziening eerder een aversie. Ja, met antiheldenverering heb ik moeite en kan ik er dus weinig bewondering voor opbrengen.
Natuurlijk blijven de heroïsche scènes -Als daar niet internationaal over gesproken wordt- plakken zoals een bloot gat op een naakte fiets, maar het zeemzoete portret is niet meer dan een vleug Jamberse sensatiezucht die teert op het universeel voyeurisme. Het enige dat ontbreekt is een kijkgat. Dan doe je 't tenminste in het geniep.
De helaasheid der dingen. Felix Van Groeningen. 2009. **